|
'~Η, καί επισχόμενος πλείον δέπας αμφοτέρησι
πίνε χαλίκρητον λαρόν μέθυ, δεύετο δ' οίνω
χείλεα κυάνεαί τε γενειάδες. οι δ' ομάδησαν
πάντες ομώς, ''Ιδμων δέ καί αμφαδίην αγόρευσεν:
”Δαιμόνιε, φρονέεις ολοφώια καί πάρος αυτώ,
ήέ τοι εις άτην ζωρόν μέθυ θαρσαλέον κήρ
οιδάνει εν στήθεσσι, θεούς δ' ανέηκεν ατίζειν;
άλλοι μύθοι έασι παρήγοροι οίσί περ ανήρ
θαρσύνοι έταρον: σύ δ' ατάσθαλα πάμπαν έειπας.
τοία φάτις καί τούς πρίν επιφλύειν μακάρεσσιν
υίας 'Αλωιάδας, οίς ουδ' όσον ισοφαρίζεις
ηνορέην, έμπης δέ θοοίς εδάμησαν οιστοίς
άμφω Λητοΐδαο, καί ίφθιμοί περ εόντες.”
'~Ως έφατ': εκ δ' εγέλασσεν άδην 'Αφαρήιος ''Ιδας,
καί μιν επιλλίζων ημείβετο κερτομίοισιν:
”''Αγρει νυν τόδε σήσι θεοπροπίησιν ενίσπες,
ει καί εμοί τοιόνδε θεοί τελέουσιν όλεθρον
οίον 'Αλωιάδησι πατήρ τεός εγγυάλιξε:
φράζεο δ' όππως χείρας εμάς σόος εξαλέαιο,
χρειώ θεσπίζων μεταμώνιον εί κεν αλώης.”
Χώετ' ενιπτάζων: προτέρω δέ κε νείκος ετύχθη,
ει μή δηριόωντας ομοκλήσαντες εταίροι
αυτός τ' Αισονίδης κατερήτυεν: †άν δέ καί† 'Ορφεύς,
λαιή ανασχόμενος κίθαριν, πείραζεν αοιδής.
''Ηειδεν δ' ως γαία καί ουρανός ηδέ θάλασσα,
τό πρίν έτ' αλλήλοισι μιή συναρηρότα μορφή,
νείκεος εξ ολοοίο διέκριθεν αμφίς έκαστα:
ηδ' ως έμπεδον αιέν εν αιθέρι τέκμαρ έχουσιν
άστρα, σεληναίης τε καί ηελίοιο κέλευθοι:
ούρεά θ' ως ανέτειλε, καί ως ποταμοί κελάδοντες
αυτήσιν νύμφησι καί ερπετά πάντ' εγένοντο.
ήειδεν δ' ως πρώτον 'Οφίων Ευρυνόμη τε
'Ωκεανίς νιφόεντος έχον κράτος Ουλύμποιο:
ώς τε βίη καί χερσίν ο μέν Κρόνω είκαθε τιμής,
η δέ `Ρέη, έπεσον δ' ενί κύμασιν 'Ωκεανοίο:
οι δέ τέως μακάρεσσι θεοίς Τιτήσιν άνασσον,
όφρα Ζεύς έτι κούρος, έτι φρεσί νήπια ειδώς,
Δικταίον ναίεσκεν υπό σπέος, οι δέ μιν ούπω
γηγενέες Κύκλωπες εκαρτύναντο κεραυνώ,
βροντή τε στεροπή τε: τά γάρ Διί κύδος οπάζει.
'~Η, καί ο μέν φόρμιγγα σύν αμβροσίη σχέθεν αυδή:
τοί δ' άμοτον λήξαντος έτι προύχοντο κάρηνα,
πάντες ομώς ορθοίσιν επ' ούασιν ηρεμέοντες
κηληθμώ: τοίόν σφιν ενέλλιπε θέλκτρον αοιδής.
ουδ' †επί δήν μετέπειτα κερασσάμενοι Διί λοιβάς,
ή θέμις, εστηώτες επί γλώσσησι χέοντο
αιθομέναις, ύπνου δέ διά κνέφας εμνώοντο.
Αυτάρ ότ' αιγλήεσσα φαεινοίς όμμασιν 'Ηώς
Πηλίου αιπεινάς ίδεν άκριας, εκ δ' ανέμοιο
εύδιοι εκλύζοντο τινασσομένης αλός ακταί,
δή τότ' ανέγρετο Τίφυς, άφαρ δ' ορόθυνεν εταίρους
βαινέμεναί τ' επί νήα καί αρτύνασθαι ερετμά.
σμερδαλέον δέ λιμήν Παγασήιος ηδέ καί αυτή
Πηλιάς ίαχεν 'Αργώ επισπέρχουσα νέεσθαι:
εν γάρ οι δόρυ θείον ελήλατο, τό ρ' ανά μέσσην
στείραν 'Αθηναίη Δωδωνίδος ήρμοσε φηγού.
οι δ' ανά σέλματα βάντες επισχερώ αλλήλοισιν,
ως εδάσαντο πάροιθεν ερεσσέμεν, ώ ενί χώρω
ευκόσμως σφετέροισι παρ' έντεσιν εδριόωντο:
μέσσω δ' 'Αγκαίος μέγα τε σθένος `Ηρακλήος
ίζανον, άγχι δέ οι ρόπαλον θέτο: καί οι ένερθε
ποσσίν υπεκλύσθη νηός τρόπις. είλκετο δ' ήδη
πείσματα καί μέθυ λείβον ύπερθ' αλός, αυτάρ 'Ιήσων
δακρυόεις γαίης από πατρίδος όμματ' ένεικεν.
οι δ', ώστ' ηίθεοι Φοίβω χορόν ή ενί Πυθοί
ή που εν 'Ορτυγίη ή εφ' ύδασιν 'Ισμηνοίο
στησάμενοι, φόρμιγγος υπαί περί βωμόν ομαρτή
εμμελέως κραιπνοίσι πέδον ρήσσωσι πόδεσσιν --
ώς οι υπ' 'Ορφήος κιθάρη πέπληγον ερετμοίς
πόντου λάβρον ύδωρ, επί δέ ρόθια κλύζοντο:
αφρώ δ' ένθα καί ένθα κελαινή κήκιεν άλμη
δεινόν μορμύρουσα περισθενέων μένει ανδρών,
στράπτε δ' υπ' ηελίω φλογί είκελα νηός ιούσης
τεύχεα: μακραί δ' αιέν ελευκαίνοντο κέλευθοι,
ατραπός ώς χλοεροίο διειδομένη πεδίοιο.
πάντες δ' ουρανόθεν λεύσσον θεοί ήματι κείνω
νήα καί ημιθέων ανδρών γένος, οί τότ' άριστοι
πόντον επιπλώεσκον: επ' ακροτάτησι δέ νύμφαι
Πηλιάδες σκοπιήσιν εθάμβεον, εισορόωσαι
έργον 'Αθηναίης 'Ιτωνίδος ηδέ καί αυτούς
ήρωας χείρεσσιν επικραδάοντας ερετμά:
αυτάρ όγ' εξ υπάτου όρεος κίεν άγχι θαλάσσης
Χείρων Φιλλυρίδης, πολιή δ' επί κύματος αγή
τέγγε πόδας, καί πολλά βαρείη χειρί κελεύων
νόστον επευφήμησεν απηρέα νισσομένοισιν:
σύν καί οι παράκοιτις, επωλένιον φορέουσα
Πηλεΐδην 'Αχιλήα, φίλω δειδίσκετο πατρί.
Οι δ' ότε δή λιμένος περιηγέα κάλλιπον ακτήν
φραδμοσύνη μήτι τε δαΐφρονος `Αγνιάδαο
Τίφυος, ός ρ' ενί χερσίν εύξοα τεχνηέντως
πηδάλι' αμφιέπεσκ', όφρ' έμπεδον εξιθύνοι,
δή ρα τότε μέγαν ιστόν ενεστήσαντο μεσόδμη,
δήσαν δέ προτόνοισι, τανυσσάμενοι εκάτερθεν:
κάδ δ' αυτού λίνα χεύαν, επ' ηλακάτην ερύσαντες,
εν δέ λιγύς πέσεν ούρος: επ' ικριόφιν δέ κάλωας
ξεστήσιν περόνησι διακριδόν αμφιβαλόντες
Τισαίην εύκηλοι υπέρ δολιχήν θέον άκρην.
τοίσι δέ φορμίζων ευθήμονι μέλπεν αοιδή
Οιάγροιο πάις Νηοσσόον ευπατέρειαν
''Αρτεμιν, ή κείνας σκοπιάς αλός αμφιέπεσκεν
ρυομένη καί γαίαν 'Ιωλκίδα. τοί δέ βαθείης
ιχθύες αίσσοντες ύπερθ' αλός, άμμιγα παύροις
άπλετοι, υγρά κέλευθα διασκαίροντες έποντο:
ως δ' οπότ' αγραύλοιο μετ' ίχνια σημαντήρος
μυρία μήλ' εφέπονται άδην κεκορημένα ποίης
εις αύλιν, ο δέ τ' είσι πάρος, σύριγγι λιγείη
καλά μελιζόμενος νόμιον μέλος -- ώς άρα τοίγε
ωμάρτευν: τήν δ' αιέν επασσύτερος φέρεν ούρος.
Αυτίκα δ' ηερίη πολυλήιος αία Πελασγών
δύετο, Πηλιάδας δέ παρεξήμειβον ερίπνας,
αιέν επιπροθέοντες, έδυνε δέ Σηπιάς άκρη:
φαίνετο δ' ειναλίη Σκίαθος, φαίνοντο δ' άπωθεν
Πειρεσιαί Μάγνησσά θ' υπεύδιος ηπείροιο
ακτή καί τύμβος Δολοπήιος. ένθ' άρα τοίγε
εσπέριοι ανέμοιο παλιμπνοίησιν έκελσαν:
καί μιν κυδαίνοντες υπό κνέφας έντομα μήλων
κείαν ορινομένης αλός οίδματι, διπλόα δ' ακταίς
ήματ' ελινύεσκον. ατάρ τριτάτω προέηκαν
νήα, τανυσσάμενοι περιώσιον υψόθι λαίφος:
τήν δ' ακτήν 'Αφέτας 'Αργούς έτι κικλήσκουσιν.
''Ενθεν δέ προτέρωσε παρεξέθεον Μελίβοιαν,
ακτήν τ' αιγιαλόν τε δυσήνεμον †εισορόωντες:
ηώθεν δ' `Ομόλην αυτοσχεδόν εισορόωντες
πόντω κεκλιμένην παρεμέτρεον. ουδ' έτι δηρόν
μέλλον υπέκ ποταμοίο βαλείν 'Αμύροιο ρέεθρα:
κείθεν δ' Ευρυμένας τε πολυκλύστους τε φάραγγας
''Οσσης Ουλύμποιό τ' εσέδρακον, αυτάρ έπειτα
κλίτεα Παλλήναια, Καναστραίην υπέρ άκρην,
ήνυσαν, εννύχιοι πνοιή ανέμοιο θέοντες.
ήρι δέ νισσομένοισιν ''Αθω ανέτειλε κολώνη
Θρηικίη, ή τόσσον απόπροθι Λήμνον εούσαν
όσσον ες ένδιόν κεν εύστολος ολκάς ανύσσαι,
ακροτάτη κορυφή σκιάει καί εσάχρι Μυρίνης.
τοίσιν δ' αυτήμαρ μέν άεν καί επί κνέφας ούρος
πάγχυ μάλ' ακραής, τετάνυστο δέ λαίφεα νηός:
αυτάρ άμ' ηελίοιο βολαίς ανέμοιο λιπόντος,
ειρεσίη κραναήν Σιντηίδα νήσον ίκοντο.
''Ενθ' άμυδις πάς δήμος υπερβασίησι γυναικών
νηλειώς δέδμητο παροιχομένω λυκάβαντι.
δή γάρ κουριδίας μέν απηνήναντο γυναίκας
ανέρες εχθήραντες, έχον δ' επί ληιάδεσσι
τρηχύν έρον, άς αυτοί αγίνεον αντιπέρηθεν
Θρηικίην δηούντες: επεί χόλος αινός όπαζε
Κύπριδος, ούνεκά μιν γεράων επί δηρόν άτισσαν.
ώ μέλεαι ζήλοιό τ' επισμυγερώς ακόρητοι:
ουκ οίον σύν τήσιν εούς έρραισαν ακοίτας
αμφ' ευνή, πάν δ' άρσεν ομού γένος, ώς κεν οπίσσω
μή τινα λευγαλέοιο φόνου τείσειαν αμοιβήν.
οίη δ' εκ πασέων γεραρού περιφείσατο πατρός
`Υψιπύλεια Θόαντος, ό δή κατά δήμον άνασσε,
λάρνακι δ' εν κοίλη μιν ύπερθ' αλός ήκε φέρεσθαι,
αί κε φύγη. καί τόν μέν ες Οινοίην ερύσαντο
(πρόσθεν, ατάρ Σίκινόν γε μεθύστερον αυδηθείσαν)
νήσον επακτήρες (Σικίνου άπο, τόν ρα Θόαντι
νηιάς Οινοίη νύμφη τέκεν ευνηθείσα):
τήσι δέ βουκόλιαί τε βοών χάλκειά τε δύνειν
τεύχεα πυροφόρους τε διατμήξασθαι αρούρας
ρηίτερον πάσησιν 'Αθηναίης πέλεν έργων,
οίς αιεί τό πάροιθεν ομίλεον. αλλά γάρ έμπης
ή θαμά δή πάπταινον επί πλατύν όμμασι πόντον
δείματι λευγαλέω οπότε Θρήικες ίασι:
τώ καί ότ' εγγύθι νήσου ερεσσομένην ίδον 'Αργώ,
αυτίκα πασσυδίη πυλέων έκτοσθε Μυρίνης
δήια τεύχεα δύσαι ες αιγιαλόν προχέοντο,
Θυιάσιν ωμοβόροις ίκελαι, φάν γάρ που ικάνειν
Θρήικας: η δ' άμα τήσι Θοαντιάς `Υψιπύλεια
δύν' ενί τεύχεσι πατρός. αμηχανίη δ' έσχοντο
άφθογγοι, τοίόν σφιν επί δέος ηωρείτο.
Τείως δ' αύτ' εκ νηός αριστήες προέηκαν
Αιθαλίδην κήρυκα θοόν, τώπέρ τε μέλεσθαι
αγγελίας καί σκήπτρον επέτραπον `Ερμείαο
σφωιτέροιο τοκήος, ό οι μνήστιν πόρε πάντων
άφθιτον: ουδ' έτι νύν περ αποιχομένου 'Αχέροντος
δίνας απροφάτους ψυχήν επιδέδρομε λήθη:
αλλ' ήγ' έμπεδον αιέν αμειβομένη μεμόρηται,
άλλοθ' υποχθονίοις εναρίθμιος, άλλοτ' ες αυγάς
ηελίου ζωοίσι μετ' ανδράσιν -- αλλά τί μύθους
Αιθαλίδεω χρειώ με διηνεκέως αγορεύειν;
ός ρα τόθ' `Υψιπύλην μειλίξατο δέχθαι ιόντας
ήματος ανομένοιο διά κνέφας. ουδέ μέν ηοί
πείσματα νηός έλυσαν επί πνοιή βορέαο.
Λημνιάδες δέ γυναίκες ανά πτόλιν ίζον ιούσαι
εις αγορήν, αυτή γάρ επέφραδεν `Υψιπύλεια.
καί ρ' ότε δή μάλα πάσαι ομιλαδόν ηγερέθοντο,
αυτίκ' άρ' ήγ' ενί τήσιν εποτρύνουσ' αγόρευεν:
”'~Ω φίλαι, ει δ' άγε δή μενοεικέα δώρα πόρωμεν
ανδράσιν, οίά τ' έοικεν άγειν επί νηός έχοντας,
ήια καί μέθυ λαρόν, ίν' έμπεδον έκτοθι πύργων
μίμνοιεν, μηδ' άμμε κατά χρειώ μεθέποντες
ατρεκέως γνώωσι, κακή δ' επί πολλόν ίκηται
βάξις, επεί μέγα έργον ερέξαμεν: ουδέ τι πάμπαν
θυμηδές καί τοίσι τόγ' έσσεται εί κε δαείεν.
ημετέρη μέν νύν τοίη παρενήνοθε μήτις:
υμέων δ' εί τις άρειον έπος μητίσεται άλλη,
ειρέσθω: τού γάρ τε καί είνεκα δεύρο κάλεσσα.”
'~Ως άρ' έφη, καί θώκον εφίζανε πατρός εοίο
λάινον. αυτάρ έπειτα φίλη τροφός ώρτο Πολυξώ.
γήραϊ δή ρικνοίσιν επισκάζουσα πόδεσσιν,
βάκτρω ερειδομένη, πέρι δέ μενέαιν' αγορεύσαι:
τή καί παρθενικαί πίσυρες σχεδόν εδριόωντο
αδμήτες, λευκήσιν επιχνοάουσαι εθείραις.
στή δ' άρ' ενί μέσση αγορή, ανά δ' έσχεθε δειρήν
ήκα μόλις κυφοίο μεταφρένου, ώδέ τ' έειπεν:
”Δώρα μέν, ως αυτή περ εφανδάνει `Υψιπυλείη,
πέμπωμεν ξείνοισιν, επεί καί άρειον οπάσσαι:
ύμμι γε μήν τίς μήτις επαυρέσθαι βιότοιο,
αί κεν επιβρίση Θρήιξ στρατός ηέ τις άλλος
δυσμενέων, ά τε πολλά μετ' ανθρώποισι πέλονται,
ως καί νύν όδ' όμιλος ανωίστως εφικάνει;
ει δέ τό μέν μακάρων τις αποτρέποι, άλλα δ' οπίσσω
μυρία δηιοτήτος υπέρτερα πήματα μίμνει.
εύτ' άν δή γεραραί μέν αποφθινύθωσι γυναίκες,
κουρότεραι δ' άγονοι στυγερόν ποτί γήρας ίκησθε,
πώς τήμος βώσεσθε, δυσάμμοροι; ήε βαθείαις
αυτόματοι βόες ύμμιν ενιζευχθέντες αρούραις
γειοτόμον νειοίο διειρύσσουσιν άροτρον,
καί πρόκα τελλομένου έτεος στάχυν αμήσονται;
ή μέν εγών, ει καί με τά νύν έτι πεφρίκασιν
Κήρες, επερχόμενόν που οίομαι εις έτος ήδη
γαίαν εφέσσεσθαι, κτερέων από μοίραν ελούσα
αύτως ή θέμις εστί, πάρος κακότητι πελάσσαι:
οπλοτέρησι δέ πάγχυ τάδε φράζεσθαι άνωγα.
νύν γάρ δή παρά ποσσίν επήβολός εστ' αλεωρή,
εί κεν επιτρέψητε δόμους καί ληίδα πάσαν
υμετέρην ξείνοισι καί αγλαόν άστυ μέλεσθαι.”
'~Ως έφατ': εν δ' αγορή πλήτο θρόου, εύαδε γάρ σφιν
μύθος: ατάρ μετά τήνγε παρασχεδόν αύτις ανώρτο
`Υψιπύλη, καί τοίον υποβλήδην έπος ηύδα:
”Ει μέν δή πάσησιν εφανδάνει ήδε μενοινή,
ήδη κεν μετά νήα καί άγγελον οτρύναιμι.”
'~Η ρα, καί αμφίπολον μετεφώνεεν άσσον εούσαν:
“''Ορσο μοι, 'Ιφινόη, τούδ' ανέρος αντιόωσα
ημέτερόνδε μολείν όστις στόλου ηγεμονεύει,
όφρα τί οι δήμοιο έπος θυμηδές ενίσπω:
καί δ' αυτούς γαίης τε καί άστεος, αί κ' εθέλωσι,
κέκλεο θαρσαλέως επιβαινέμεν ευμενέοντας.”
'~Η, καί έλυσ' αγορήν: μετά δ' εις εόν ώρτο νέεσθαι.
ώς δέ καί 'Ιφινόη Μινύας ίκεθ': οι δ' ερέεινον
χρείος ό τι φρονέουσα μετήλυθεν. ώκα δέ τούσγε
πασσυδίη μύθοισι προσέννεπεν εξερέοντας:
”Κούρη τοί μ' εφέηκε Θοαντιάς ενθάδ' ιούσαν
`Υψιπύλη καλέειν νηός πρόμον όστις όρωρεν,
όφρα τί οι δήμοιο έπος θυμηδές ενίσπη:
καί δ' αυτούς γαίης τε καί άστεος, αί κ' εθέλητε,
κέκλεται αυτίκα νύν επιβαινέμεν ευμενέοντας.”
'~Ως άρ' έφη, πάντεσσι δ' εναίσιμος ήνδανε μύθος:
`Υψιπύλην δ' είσαντο καταφθιμένοιο Θόαντος
τηλυγέτην γεγαυίαν ανασσέμεν. ώκα δέ τόνγε
πέμπον ίμεν, καί δ' αυτοί επεντύνοντο νέεσθαι.
Αυτάρ όγ' αμφ' ώμοισι, θεάς 'Ιτωνίδος έργον,
δίπλακα πορφυρέην περονήσατο, τήν οι όπασσε
Παλλάς, ότε πρώτον δρυόχους επεβάλλετο νηός
'Αργούς, καί κανόνεσσι δάε ζυγά μετρήσασθαι.
τής μέν ρηίτερόν κεν ες ηέλιον ανιόντα
όσσε βάλοις ή κείνο μεταβλέψειας έρευθος:
δή γάρ τοι μέσση μέν ερευθήεσσα τέτυκτο:
άκρα δέ πορφυρέη πάντη πέλεν, εν δ' άρ' εκάστω
τέρματι δαίδαλα πολλά διακριδόν εύ επέπαστο.
'Εν μέν έσαν Κύκλωπες επ' αφθίτω ημμένοι έργω,
Ζηνί κεραυνόν άνακτι πονεύμενοι: ός τόσον ήδη
παμφαίνων ετέτυκτο, μιής δ' έτι δεύετο μούνον
ακτίνος: τήν οίγε σιδηρείης ελάασκον
σφύρησιν, μαλεροίο πυρός ζείουσαν αυτμήν.
'Εν δ' έσαν 'Αντιόπης 'Ασωπίδος υιέε δοιώ,
'Αμφίων καί Ζήθος, απύργωτος δ' έτι Θήβη
κείτο πέλας: τής οίγε νέον βάλλοντο δομαίους
ιέμενοι: Ζήθος μέν επωμαδόν ηέρταζεν
ούρεος ηλιβάτοιο κάρη, μογέοντι εοικώς:
'Αμφίων δ' επί οί χρυσέη φόρμιγγι λιγαίνων
ήιε, δίς τόσση δέ μετ' ίχνια νίσσετο πέτρη.
`Εξείης δ' ήσκητο βαθυπλόκαμος Κυθέρεια
''Αρεος οχμάζουσα θοόν σάκος, εκ δέ οι ώμου
πήχυν έπι σκαιόν ξυνοχή κεχάλαστο χιτώνος
νέρθε παρέκ μαζοίο: τό δ' αντίον ατρεκές αύτως
χαλκείη δείκηλον εν ασπίδι φαίνετ' ιδέσθαι.
'Εν δέ βοών έσκεν λάσιος νομός, αμφί δέ τήσιν
Τηλεβόαι μάρναντο καί υιέες 'Ηλεκτρύωνος,
οι μέν αμυνόμενοι, ατάρ οίγ' εθέλοντες αμέρσαι,
ληισταί Τάφιοι: τών δ' αίματι δεύετο λειμών
ερσήεις, πολέες δ' ολίγους βιόωντο νομήας.
'Εν δέ δύω δίφροι πεπονήατο δηριόωντε:
καί τού μέν προπάροιθε Πέλοψ ίθυνε τινάσσων
ηνία, σύν δέ οι έσκε παραιβάτις `Ιπποδάμεια:
τού δέ μεταδρομάδην επί Μυρτίλος ήλαεν ίππους,
σύν τώ δ' Οινόμαος, προτενές δόρυ χειρί μεμαρπώς,
άξονος εν πλήμνησι παρακλιδόν αγνυμένοιο
πίπτεν, επεσσύμενος Πελοπήια νώτα δαΐξαι.
'Εν καί 'Απόλλων Φοίβος οιστεύων ετέτυκτο,
βούπαις, ούπω πολλός, εήν ερύοντα καλύπτρης
μητέρα θαρσαλέως Τιτυόν μέγαν, όν ρ' έτεκέν γε
δί' 'Ελάρη, θρέψεν δέ καί άψ ελοχεύσατο Γαία.
'Εν καί Φρίξος έην Μινυήιος, ως ετεόν περ
εισαΐων κριού, ο δ' άρ' εξενέποντι εοικώς.
κείνους κ' εισορόων ακέοις ψεύδοιό τε θυμόν,
ελπόμενος πυκινήν τιν' από σφείων εσακούσαι
βάξιν, ό καί δηρόν περιπορπίδα θηήσαιο.
Τοί' άρα δώρα θεάς 'Ιτωνίδος ήεν 'Αθήνης:
δεξιτερή δ' έλεν έγχος εκηβόλον, ό ρ' 'Αταλάντη
Μαινάλω έν ποτέ οι ξεινήιον εγγυάλιξε,
πρόφρων αντομένη, πέρι γάρ μενέαινεν έπεσθαι
τήν οδόν: αλλ', όσον αυτός εκών, απερήτυε κούρην,
δείσε γάρ αργαλέας έριδας φιλότητος έκητι.
Βή δ' ίμεναι προτί άστυ, φαεινώ αστέρι ίσος,
όν ρά τε νηγατέησιν εεργόμεναι καλύβησιν
νύμφαι θηήσαντο δόμων ύπερ αντέλλοντα,
καί σφισι κυανέοιο δι' αιθέρος όμματα θέλγει
καλόν ερευθόμενος, γάνυται δέ τε ηιθέοιο
παρθένος ιμείρουσα μετ' αλλοδαποίσιν εόντος
ανδράσιν, ώ κέν μιν μνηστήν κομέωσι τοκήες --
τώ ίκελος προπόλοιο κατά στίβον ήιεν ήρως:
καί ρ' ότε δή πυλέων τε καί άστεος εντός έβησαν,
δημότεραι μέν όπισθεν επεκλονέοντο γυναίκες
γηθόσυναι ξείνω: ο δ' επί χθονός όμματ' ερείσας
νίσσετ' απηλεγέως, όφρ' αγλαά δώμαθ' ίκανεν
`Υψιπύλης. άνεσαν δέ θύρας προφανέντι θεράπναι
δικλίδας, ευτύκτοισιν αρηρεμένας σανίδεσσιν:
ένθα μιν 'Ιφινόη κλισμώ ένι παμφανόωντι
εσσυμένως καλής διά παστάδος είσεν άγουσα
αντία δεσποίνης. η δ' εγκλιδόν όσσε βαλούσα
παρθενική ερύθηνε παρηίδας: έμπα δέ τόνγε
αιδομένη μύθοισι προσέννεπεν αιμυλίοισιν:
”Ξείνε, τίη μίμνοντες επί χρόνον έκτοθι πύργων
ήσθ' αύτως; επεί ου μέν υπ' ανδράσι ναίεται άστυ,
αλλά Θρηικίης επινάστιοι ηπείροιο
πυροφόρους αρόωσι γύας. κακότητα δέ πάσαν
εξερέω νημερτές, ίν' εύ γνοίητε καί αυτοί. |
