ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ - ΝΕΦΕΛΕΣ
{Σω.} μά τήν 'Αναπνοήν, μά τό Χάος, μά τόν 'Αέρα, 
ουκ είδον ούτως άνδρ' άγροικον ουδαμού 
ουδ' άπορον ουδέ σκαιόν ουδ' επιλήσμονα, 
όστις σκαλαθυρμάτι' άττα μικρά μανθάνων 
ταύτ' επιλέλησται πρίν μαθείν. όμως γε μήν 
αυτόν καλώ θύραζε δεύρο πρός τό φώς. 
πού Στρεψιάδης; έξει τόν ασκάντην λαβών; 
{Στ.} αλλ' ουκ εώσί μ' εξενεγκείν οι κόρεις. 
{Σω.} ανύσας τι κατάθου καί πρόσεχε τόν νούν. 
{Στ.} ιδού. 
{Σω.} άγε δή, τί βούλει πρώτα νυνί μανθάνειν 
ών ουκ εδιδάχθης πώποτ' ουδέν; ειπέ μοι. 
πότερον περί μέτρων ή περί επών ή ρυθμών; 
{Στ.} περί τών μέτρων έγωγ': έναγχος γάρ ποτε 
υπ' αλφιταμοιβού παρεκόπην διχοινίκω. 
{Σω.} ου τούτ' ερωτώ σ', αλλ' ότι κάλλιστον μέτρον 
ηγεί, πότερον τό τρίμετρον ή τό τετράμετρον; 
{Στ.} εγώ μέν ουδέν πρότερον ημιέκτεω. 
{Σω.} ουδέν λέγεις, ώνθρωπε. 
{Στ.} περίδου νυν εμοί 
ει μή τετράμετρόν εστιν ημιέκτεων. 
{Σω.} εις κόρακας. ως άγροικος εί καί δυσμαθής. 
ταχύ γ' άν δύναιο μανθάνειν περί ρυθμών. 
{Στ.} τί δέ μ' ωφελήσουσ' οι ρυθμοί πρός τάλφιτα; 
{Σω.} πρώτον μέν είναι κομψόν εν συνουσία, 
επαΐονθ' οποίός εστι τών ρυθμών 
κατ' ενόπλιον, χωποίος αύ κατά δάκτυλον. 
{Στ.} κατά δάκτυλον; νή τόν Δί', αλλ' οίδ'. 
{Σω.} ειπέ δή. 
{Στ.} [τίς άλλος αντί τουτουί τού δακτύλου;] 
πρό τού μέν, έτ' εμού παιδός όντος, ουτοσί. 
{Σω.} αγρείος εί καί σκαιός. 
{Στ.} ου γάρ ωζυρέ 
τούτων επιθυμώ μανθάνειν ουδέν. 
{Σω.} τί δαί; 
{Στ.} εκείν' εκείνο, τόν αδικώτατον λόγον. 
{Σω.} αλλ' έτερα δεί σε πρότερα τούτου μανθάνειν, 
τών τετραπόδων άττ' εστιν ορθώς άρρενα. 
{Στ.} αλλ' οίδ' έγωγε τάρρεν', ει μή μαίνομαι: 
κριός, τράγος, ταύρος, κύων, αλεκτρυών. 
{Σω.} οράς ά πάσχεις; τήν τε θήλειαν καλείς 
αλεκτρυόνα κατά ταυτό καί τόν άρρενα. 
{Στ.} πώς δή, φέρε; 
{Σω.} πώς; αλεκτρυών καλεκτρυών. 
{Στ.} νή τόν Ποσειδώ. νύν δέ πώς με χρή καλείν; 
{Σω.} αλεκτρύαιναν, τόν δ' έτερον αλέκτορα. 
{Στ.} αλεκτρύαιναν; εύ γε νή τόν 'Αέρα: 
ώστ' αντί τούτου τού διδάγματος μόνου 
διαλφιτώσω σου κύκλω τήν κάρδοπον. 
{Σω.} ιδού μάλ' αύθις, τούθ' έτερον. τήν κάρδοπον 
άρρενα καλείς θήλειαν ούσαν. 
{Στ.} τώ τρόπω; 
άρρενα καλώ 'γώ κάρδοπον; 
{Σω.} μάλιστά γε, 
ώσπερ γε καί Κλεώνυμον. 
{Στ.} πώς δή; φράσον. 
{Σω.} ταυτόν δύναταί σοι κάρδοπος Κλεωνύμω. 
{Στ.} αλλ' ώ 'γάθ', ουδ' ήν κάρδοπος Κλεωνύμω, 
αλλ' εν θυεία στρογγύλη γ' ανεμάττετο. 
ατάρ τό λοιπόν πώς με χρή καλείν; 
{Σω.} όπως; 
τήν καρδόπην, ώσπερ καλείς τήν Σωστράτην. 
{Στ.} τήν καρδόπην θήλειαν; 
{Σω.} ορθώς γάρ λέγεις. 
{Στ.} εκείνο † δ' ήν άν †: καρδόπη, Κλεωνύμη. 
{Σω.} έτι δέ γε περί τών ονομάτων μαθείν σε δεί, 
άττ' άρρεν' εστίν, άττα δ' αυτών θήλεα. 
{Στ.} αλλ' οίδ' έγωγ' ά θήλε' εστίν. 
{Σω.} ειπέ δή. 
{Στ.} Λύσιλλα, Φίλιννα, Κλειταγόρα, Δημητρία. 
{Σω.} άρρενα δέ ποία τών ονομάτων; 
{Στ.} μυρία. 
Φιλόξενος, Μελησίας, 'Αμεινίας. 
{Σω.} αλλ' ώ πόνηρε, ταύτά γ' έστ' ουκ άρρενα. 
{Στ.} ουκ άρρεν' υμίν εστίν; 
{Σω.} ουδαμώς γ', επεί 
πώς γ' άν καλέσειας εντυχών 'Αμεινία; 
{Στ.} όπως άν; ωδί: δεύρο δεύρ', 'Αμεινία. 
{Σω.} οράς; γυναίκα τήν 'Αμεινίαν καλείς. 
{Στ.} ούκουν δικαίως, ήτις ου στρατεύεται; 
ατάρ τί ταύθ' ά πάντες ίσμεν μανθάνω; 
{Σω.} ουδέν μά Δί', αλλά κατακλινείς δευρί -- 
{Στ.} τί δρώ; 
{Σω.} εκφρόντισόν τι τών σεαυτού πραγμάτων. 
{Στ.} μή δήθ', ικετεύω, 'νταύθά γ', αλλ' είπερ γε χρή, 
χαμαί μ' έασον αυτά ταύτ' εκφροντίσαι. 
{Σω.} ουκ έστι παρά ταύτ' άλλα. 
{Στ.} κακοδαίμων εγώ. 
οίαν δίκην τοίς κόρεσι δώσω τήμερον. 
{Χο.} φρόντιζε δή καί διάθρει {στρ.} 
πάντα τρόπον τε σαυτόν 
στρόβει πυκνώσας. ταχύς δ', όταν εις άπορον 
πέσης, επ' άλλο πήδα 
νόημα φρενός: ύπνος δ' απέ-
στω γλυκύθυμος ομμάτων. 

{Στ.} ατταταί ατταταί. 
{Χο.} τί πάσχεις; τί κάμνεις; 
{Στ.} απόλλυμαι δείλαιος. εκ τού σκίμποδος 
δάκνουσί μ' εξέρποντες οι Κορίνθιοι, 
καί τάς πλευράς δαρδάπτουσιν 
καί τήν ψυχήν εκπίνουσιν 
καί τούς όρχεις εξέλκουσιν 
καί τόν πρωκτόν διορύττουσιν, 
καί μ' απολούσιν. 
{Χο.} μή νυν βαρέως άλγει λίαν. 
{Στ.} καί πώς; ότε μου 
φρούδα τά χρήματα, φρούδη χροιά, 
φρούδη ψυχή, φρούδη δ' εμβάς, 
καί πρός τούτοις έτι τοίσι κακοίς 
φρουράς άδων 
ολίγου φρούδος γεγένημαι. 
{Σω.} ούτος τί ποιείς; ουχί φροντίζεις; 
{Στ.} εγώ; 
νή τόν Ποσειδώ. 
{Σω.} καί τί δήτ' εφρόντισας; 
{Στ.} υπό τών κόρεων εί μου τι περιλειφθήσεται. 
{Σω.} απολεί κάκιστ'. 
{Στ.} αλλ' ώ 'γάθ' απόλωλ' αρτίως. 
{Χο.} ου μαλθακιστέ' αλλά περικαλυπτέα. 
εξευρετέος γάρ νούς αποστερητικός 
καπαιόλημ'. 
{Στ.} οίμοι τίς άν δήτ' επιβάλοι 
εξ αρνακίδων γνώμην αποστερητρίδα; 
{Σω.} φέρε νυν αθρήσω πρώτον, ότι δρά, τουτονί. 
ούτος, καθεύδεις; 
{Στ.} μά τόν 'Απόλλω 'γώ μέν ού. 
{Σω.} έχεις τι; 
{Στ.} μά Δί' ου δήτ' έγωγ'. 
{Σω.} ουδέν πάνυ; 
{Στ.} ουδέν γε πλήν ή τό πέος εν τή δεξιά. 
{Σω.} ουκ εγκαλυψάμενος ταχέως τι φροντιείς; 
{Στ.} περί τού; σύ γάρ μοι τούτο φράσον, ώ Σώκρατες. 
{Σω.} αυτός ότι βούλει πρώτος εξευρών λέγε. 
{Στ.} ακήκοας μυριάκις αγώ βούλομαι, 
περί τών τόκων, όπως άν αποδώ μηδενί. 
{Σω.} ίθι νυν καλύπτου, καί σχάσας τήν φροντίδα 
λεπτήν κατά μικρόν περιφρόνει τά πράγματα 
ορθώς διαιρών καί σκοπών. 
{Στ.} οίμοι τάλας. 
{Σω.} έχ' ατρέμα: κάν απορής τι τών νοημάτων, 
αφείς άπελθε, κάτα τή γνώμη πάλιν 
κίνησον αύθις αυτό καί ζυγώθρισον. 
{Στ.} ώ Σωκρατίδιον φίλτατον. 
{Σω.} τί, ώ γέρον; 
{Στ.} έχω τόκου γνώμην αποστερητικήν. 
{Σω.} επίδειξον αυτήν. 
{Στ.} ειπέ δή νυν μοι -- 
{Σω.} τό τί; 
{Στ.} γυναίκα φαρμακίδ' ει πριάμενος Θετταλήν 
καθέλοιμι νύκτωρ τήν σελήνην, είτα δή 
αυτήν καθείρξαιμ' εις λοφείον στρογγύλον 
ώσπερ κάτροπτον, κάτα τηροίην έχων. 
{Σω.} τί δήτα τούτ' άν ωφελήσειέν σ'; 
{Στ.} ότι 
ει μηκέτ' ανατέλλοι σελήνη μηδαμού, 
ουκ άν αποδοίην τούς τόκους. 
{Σω.} οτιή τί δή; 
{Στ.} οτιή κατά μήνα ταργύριον δανείζεται. 
{Σω.} εύ γ'. αλλ' έτερον αύ σοι προβαλώ τι δεξιόν. 
εί σοι γράφοιτο πεντετάλαντός τις δίκη, 
όπως άν αυτήν αφανίσειας ειπέ μοι. 
{Στ.} όπως; όπως; ουκ οίδ'. ατάρ ζητητέον. 
{Σω.} μή νυν περί σαυτόν είλλε τήν γνώμην αεί, 
αλλ' αποχάλα τήν φροντίδ' εις τόν αέρα 
λινόδετον ώσπερ μηλολόνθην τού ποδός. 
{Στ.} ηύρηκ' αφάνισιν τής δίκης σοφωτάτην, 
ώστ' αυτόν ομολογείν σέ μοι. 
{Σω.} ποίαν τινά; 
{Στ.} ήδη παρά τοίσι φαρμακοπώλαις τήν λίθον 
ταύτην εόρακας, τήν καλήν, τήν διαφανή, 
αφ' ής τό πύρ άπτουσι; 
{Σω.} τήν ύαλον λέγεις; 
{Στ.} έγωγε. {[Σω.]} φέρε, τί δήτ' άν, {[Στ.]} ει ταύτην λαβών, 
οπότε γράφοιτο τήν δίκην ο γραμματεύς, 
απωτέρω στάς ώδε πρός τόν ήλιον 
τά γράμματ' εκτήξαιμι τής εμής δίκης; 
{Σω.} σοφώς γε νή τάς Χάριτας. 
{Στ.} οίμ', ως ήδομαι 
ότι πεντετάλαντος διαγέγραπταί μοι δίκη. 
{Σω.} άγε δή ταχέως τουτί ξυνάρπασον. 
{Στ.} τό τί; 
{Σω.} όπως αποστρέψαις άν αντιδικών δίκην, 
μέλλων οφλήσειν, μή παρόντων μαρτύρων. 
{Στ.} φαυλότατα καί ράστ'. 
{Σω.} ειπέ δή. 
{Στ.} καί δή λέγω. 
ει πρόσθεν έτι μιάς: ενεστώσης δίκης 
πρίν τήν εμήν καλείσθ' απαγξαίμην τρέχων. 
{Σω.} ουδέν λέγεις. 
{Στ.} νή τούς θεούς έγωγ', επεί 
ουδείς κατ' εμού τεθνεώτος εισάξει δίκην. 
{Σω.} υθλείς. άπερρ'. ουκ άν διδαξαίμην σ' έτι. 
{Στ.} οτιή τί; ναί, πρός τών θεών, ώ Σώκρατες. 
{Σω.} αλλ' ευθύς επιλήθει σύ γ' άττ' άν καί μάθης. 
επεί τί νυνί πρώτον εδιδάχθης; λέγε. 
{Στ.} φέρ' ίδω, τί μέντοι πρώτον ήν; τί πρώτον ήν; 
τίς ήν εν ή ματτόμεθα μέντοι τάλφιτα; 
οίμοι, τίς ήν; 
{Σω.} ουκ εις κόρακας αποφθερεί, 
επιλησμότατον καί σκαιότατον γερόντιον; 
{Στ.} οίμοι. τί ούν δήθ' ο κακοδαίμων πείσομαι; 
από γάρ ολούμαι μή μαθών γλωττοστροφείν. 
αλλ' ώ Νεφέλαι, χρηστόν τι συμβουλεύσατε. 
{Χο.} ημείς μέν, ώ πρεσβύτα, συμβουλεύομεν, 
εί σοι τις υιός εστιν εκτεθραμμένος, 
πέμπειν εκείνον αντί σαυτού μανθάνειν. 
{Στ.} αλλ' έστ' έμοιγ' υιός καλός τε καγαθός: 
αλλ' ουκ εθέλει γάρ μανθάνειν, τί εγώ πάθω; 
{Χο.} σύ δ' επιτρέπεις; 
{Στ.} ευσωματεί γάρ καί σφριγά, 
κάστ' εκ γυναικών ευπτέρων καί Κοισύρας. 
ατάρ μέτειμί γ' αυτόν: ήν δέ μή θέλη, 
ουκ έσθ' όπως ουκ εξελώ 'κ τής οικίας. 
αλλ' επανάμεινόν μ' ολίγον εισελθών χρόνον. 

{Χο.} άρ' αισθάνει πλείστα δι' η- {αντ.} 
μάς αγάθ' αυτίχ' έξων 
μόνας θεών; ως έτοιμος όδ' εστίν άπαν-
τα δράν όσ' άν κελεύης. 
σύ δ' ανδρός εκπεπληγμένου 
καί φανερώς επηρμένου 
γνούς απολάψεις ότι πλείστον δύνασαι 
ταχέως: φιλεί γάρ πως τά τοι-
αύθ' ετέρα τρέπεσθαι. 
{Στ.} ούτοι μά τήν `Ομίχλην έτ' ενταυθοί μενείς, 
αλλ' έσθι' ελθών τούς Μεγακλέους κίονας. 
{Φε.} ώ δαιμόνιε, τί χρήμα πάσχεις, ώ πάτερ; 
ουκ εύ φρονείς, μά τόν Δία τόν 'Ολύμπιον. 
{Στ.} ιδού γ' ιδού Δί' 'Ολύμπιον. τής μωρίας: 
τόν Δία νομίζειν όντα τηλικουτονί. 
{Φε.} τί δέ τούτ' εγέλασας ετεόν; 
{Στ.} ενθυμούμενος 
ότι παιδάριον εί καί φρονείς αρχαιϊκά. 
όμως γε μήν πρόσελθ', ίν' ειδής πλείονα, 
καί σοι φράσω τι πράγμ' ό [σύ] μαθών ανήρ έσει. 
όπως δέ τούτο μή διδάξεις μηδένα. 
{Φε.} ιδού. τί εστιν; 
{Στ.} ώμοσας νυνί Δία. 
{Φε.} έγωγ'. 
{Στ.} οράς ούν ως αγαθόν τό μανθάνειν; 
ουκ έστιν, ώ Φειδιππίδη, Ζεύς. 
{Φε.} αλλά τίς; 
{Στ.} Δίνος βασιλεύει τόν Δί' εξεληλακώς. 
{Φε.} αιβοί: τί ληρείς; 
{Στ.} ίσθι τούθ' ούτως έχον. 
{Φε.} τίς φησι ταύτα; 
{Στ.} Σωκράτης ο Μήλιος 
καί Χαιρεφών, ός οίδε τά ψυλλών ίχνη. 
{Φε.} σύ δ' εις τοσούτον τών μανιών ελήλυθας 
ώστ' ανδράσιν πείθει χολώσιν; 
{Στ.} ευστόμει 
καί μηδέν είπης φλαύρον άνδρας δεξιούς 
καί νούν έχοντας, ών υπό τής φειδωλίας 
απεκείρατ' ουδείς πώποτ' ουδ' ηλείψατο 
ουδ' εις βαλανείον ήλθε λουσόμενος: σύ δέ 
ώσπερ τεθνεώτος καταλόει μου τόν βίον. 
αλλ' ως τάχιστ' ελθών υπέρ εμού μάνθανε. 
{Φε.} τί δ' άν παρ' εκείνων καί μάθοι χρηστόν τις άν; 
{Στ.} άληθες; όσαπέρ εστιν ανθρώποις σοφά. 
γνώσει δέ σαυτόν ως αμαθής εί καί παχύς. 
αλλ' επανάμεινόν μ' ολίγον ενταυθοί χρόνον. 
{Φε.} οίμοι: τί δράσω παραφρονούντος τού πατρός; 
πότερον παρανοίας αυτόν εισαγαγών έλω, 
ή τοίς σοροπηγοίς τήν μανίαν αυτού φράσω; 
{Στ.} φέρ' ίδω, σύ τούτον τίνα νομίζεις; ειπέ μοι. 
{Φε.} αλεκτρυόνα. 
{Στ.} καλώς γε. ταυτηνί δέ τί; 
{Φε.} αλεκτρυόν'. 
{Στ.} άμφω ταυτό; καταγέλαστος εί. 
μή νυν τό λοιπόν, αλλά τήνδε μέν καλείν 
αλεκτρύαιναν, τουτονί δ' αλέκτορα. 
{Φε.} αλεκτρύαιναν; ταύτ' έμαθες τά δεξιά 
είσω παρελθών άρτι παρά τούς γηγενείς; 
{Στ.} χάτερά γε πόλλ': αλλ' ότι μάθοιμ' εκάστοτε 
επελανθανόμην άν ευθύς υπό πλήθους ετών. 
{Φε.} διά ταύτα δή καί θοιμάτιον απώλεσας; 
{Στ.} αλλ' ουκ απολώλεκ', αλλά καταπεφρόντικα. 
{Φε.} τάς δ' εμβάδας ποί τέτροφας, ώ 'νόητε σύ; 
{Στ.} ώσπερ Περικλέης, εις τό δέον απώλεσα. 
αλλ' ίθι, βάδιζ', ίωμεν. είτα τώ πατρί 
πιθόμενος εξάμαρτε. καγώ τοι ποτέ 
οίδ' εξέτει σοι τραυλίσαντι πιθόμενος. 
όν πρώτον οβολόν έλαβον ηλιαστικόν, 
τούτου 'πριάμην σοι Διασίοις αμαξίδα. 
{Φε.} ή μήν σύ τούτοις τώ χρόνω ποτ' αχθέσει. 
{Στ.} εύ γ' ότι επείσθης. 
δεύρο δεύρ' ώ Σώκρατες, 
έξελθ': άγω γάρ σοι τόν υιόν τουτονί 
άκοντ' αναπείσας. 
{Σω.} νηπύτιος γάρ εστ' έτι 
καί τών κρεμαστών ου τρίβων τών ενθάδε. 
{Φε.} αυτός τρίβων είης άν, ει κρέμαιό γε. 
{Στ.} ουκ εις κόρακας; καταρά σύ τώ διδασκάλω; 
{Σω.} ιδού κρέμαι': ως ηλίθιον εφθέγξατο 
καί τοίσι χείλεσιν διερρυηκόσιν. 
πώς άν μάθοι ποθ' ούτος απόφευξιν δίκης 
ή κλήσιν ή χαύνωσιν αναπειστηρίαν; 
καίτοι ταλάντου τούτ' έμαθεν `Υπέρβολος. 
{Στ.} αμέλει δίδασκε. θυμόσοφός εστιν φύσει. 
ευθύς γε τοι παιδάριον όν τυννουτονί 
έπλαττεν ένδον οικίας ναύς τ' έγλυφεν 
αμαξίδας τε † σκυτίνας ηργάζετο 
κακ τών σιδίων βατράχους εποίει, πώς δοκείς; 
όπως δ' εκείνω τώ λόγω μαθήσεται, 
τόν κρείττον', όστις εστί, καί τόν ήττονα, 
ός τάδικα λέγων ανατρέπει τόν κρείττονα: 
εάν δέ μή, τόν γούν άδικον πάση τέχνη. 
{Σω.} αυτός μαθήσεται παρ' αυτοίν τοίν λόγοιν: 
εγώ δ' απέσομαι. 
{Στ.} τούτό νυν μέμνησ', όπως 
πρός πάντα τά δίκαι' αντιλέγειν δυνήσεται. 
{Ο ΚΡΕΙΤΤΩΝ ΛΟΓΟΣ} 
χώρει δευρί: δείξον σαυτόν 
τοίσι θεαταίς καίπερ θρασύς ών. 
{Ο ΗΤΤΩΝ ΛΟΓΟΣ} 
ίθ' όποι χρήζεις: πολύ γάρ μάλλόν σ' 
εν τοίς πολλοίσι λέγων απολώ. 
{Κρ.} απολείς σύ; τίς ών; 
{Ητ.} λόγος. 
{Κρ.} ήττων γ' ών. 
{Ητ.} αλλά σε νικώ 
τόν εμού κρείττω φάσκοντ' είναι. 
{Κρ.} τί σοφόν ποιών; 
{Ητ.} γνώμας καινάς εξευρίσκων. 
{Κρ.} ταύτα γάρ ανθεί 
διά τουτουσί τούς ανοήτους. 
{Ητ.} ούκ, αλλά σοφούς. 
{Κρ.} απολώ σε κακώς. 
{Ητ.} ειπέ, τί ποιών; 
{Κρ.} τά δίκαια λέγων. 
{Ητ.} αλλ' ανατρέψω ταύτ' αντιλέγων: 
ουδέ γάρ είναι πάνυ φημί Δίκην. 
{Κρ.} ουκ είναι φής; 
{Ητ.} φέρε γάρ, πού 'στίν; 
{Κρ.} παρά τοίσι θεοίς. 
{Ητ.} πώς δήτα Δίκης ούσης ο Ζεύς 
ουκ απόλωλεν τόν πατέρ' αυτού 
δήσας; 
{Κρ.} αιβοί, τουτί καί δή. 
χωρεί τό κακόν. δότε μοι λεκάνην. 
{Ητ.} τυφογέρων εί κανάρμοστος. 
{Κρ.} καταπύγων εί καναίσχυντος. 
{Ητ.} ρόδα μ' είρηκας. 
{Κρ.} καί βωμολόχος. 
{Ητ.} κρίνεσι στεφανοίς. 
{Κρ.} καί πατραλοίας. 
{Ητ.} χρυσώ πάττων μ' ου γιγνώσκεις. 
{Κρ.} ου δήτα πρό τού γ', αλλά μολύβδω. 
{Ητ.} νύν δέ γε κόσμος τούτ' εστίν εμοί. 
{Κρ.} θρασύς εί πολλού. 
{Ητ.} σύ δέ γ' αρχαίος. 
{Κρ.} διά σέ δέ φοιτάν 
ουδείς εθέλει τών μειρακίων. 
καί γνωσθήσει ποτ' 'Αθηναίοις 
οία διδάσκεις τούς ανοήτους. 
{Ητ.} αυχμείς αισχρώς. 
{Κρ.} σύ δέ γ' εύ πράττεις. 
καίτοι πρότερόν γ' επτώχευες, 
Τήλεφος είναι Μυσός φάσκων 
εκ πηριδίου 
γνώμας τρώγων Πανδελετείους. 
{Ητ.} ώμοι σοφίας -- 
{Κρ.} ώμοι μανίας -- 
{Ητ.} ής εμνήσθης. 
{Κρ.} τής σής πόλεως θ' 
ήτις σε τρέφει 
λυμαινόμενον τοίς μειρακίοις. 
{Ητ.} ουχί διδάξεις τούτον Κρόνος ών. 
{Κρ.} είπερ γ' αυτόν σωθήναι χρή 
καί μή λαλιάν μόνον ασκήσαι. 
{Ητ.} δεύρ' ίθι, τούτον δ' έα μαίνεσθαι. 
{Κρ.} κλαύσει, τήν χείρ' ήν επιβάλλης. 
{Χο.} παύσασθε μάχης καί λοιδορίας. 
αλλ' επίδειξαι 
σύ τε τούς προτέρους άττ' εδίδασκες, 
σύ τε τήν καινήν 
παίδευσιν, όπως άν ακούσας σφών 
αντιλεγόντοιν κρίνας φοιτά. 
{Κρ.} δράν ταύτ' εθέλω. 
{Ητ.} κάγωγ' εθέλω. 
{Χο.} φέρε δή, πότερος λέξει πρότερος; 
{Ητ.} τούτω δώσω: 
κάτ' εκ τούτων ών άν λέξη 
ρηματίοισιν καινοίς αυτόν 
καί διανοίαις κατατοξεύσω, 
τό τελευταίον δ', ήν αναγρύζη, 
τό πρόσωπον άπαν καί τωφθαλμώ 
κεντούμενος ώσπερ υπ' ανθρηνών 
υπό τών γνωμών απολείται. 

{Χο.} νύν δείξετον τώ πισύνω {στρ.} 
τοίς περιδεξίοισιν 
λόγοισι καί φροντίσι καί 
γνωμοτύποις μερίμναις 
οπότερος αυτοίν αμεί-
νων λέγων φανήσεται. 
νύν γάρ άπας ενθάδε κίν-
δυνος ανείται σοφίας, 
ής πέρι τοίς εμοίς φίλοις 
εστίν αγών μέγιστος. 

αλλ' ώ πολλοίς τούς πρεσβυτέρους ήθεσι χρηστοίς στεφανώ-
σας, 
ρήξον φωνήν ήτινι χαίρεις καί τήν σαυτού φύσιν ειπέ.
Επιστροφή στα περιεχόμενα   -  |  -   Συνέχεια