ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - ΙΚΕΤΙΔΕΣ
{ΧΟΡΟΣ ΔΑΝΑΙΔΩΝ} 
Ζεύς μέν αφίκτωρ επίδοι προφρόνως 
στόλον ημέτερον νάιον αρθέντ' 
από προστομίων λεπτοψαμάθων 
Νείλου. Δίαν δέ λιπούσαι 
χθόνα σύγχορτον Συρία φεύγομεν, 
ούτιν' εφ' αίματι δημηλασίαν 
ψήφω πόλεως γνωσθείσαι, 
αλλ' αυτογενεί φυξανορία, 
γάμον Αιγύπτου παίδων ασεβή τ' 
ονοταζόμεναι <διάνοιαν>. 
Δαναός δέ πατήρ καί βούλαρχος 
καί στασίαρχος τάδε πεσσονομών 
κύδιστ' αχέων επέκρινεν 
φεύγειν ανέδην διά κύμ' άλιον, 
κέλσαι δ' ''Αργους γαίαν, όθεν δή 
γένος ημέτερον τής οιστροδόνου 
βοός εξ επαφής καξ επιπνοίας 
Διός ευχόμενον τετέλεσται. 
τίν' άν ούν χώραν εύφρονα μάλλον 
τήσδ' αφικοίμεθα 
σύν τοίσδ' ικετών εγχειριδίοις, 
εριοστέπτοισι κλάδοισιν; 
ώ πόλις, ώ γή, καί λευκόν ύδωρ, 
ύπατοί τε θεοί, καί βαρύτιμοι 
χθόνιοι θήκας κατέχοντες, 
καί Ζεύς σωτήρ τρίτος, οικοφύλαξ 
οσίων ανδρών, δέξασθ' ικέτην 
τόν θηλυγενή στόλον αιδοίω 
πνεύματι χώρας: αρσενοπληθή δ' 
εσμόν υβριστήν Αιγυπτογενή, 
πρίν πόδα χέρσω τήδ' εν ασώδει 
θείναι, ξύν όχω ταχυήρει 
πέμψατε πόντονδ': ένθα δέ λαίλαπι 
χειμωνοτύπω, βροντή στεροπή τ' 
ομβροφόροισίν τ' ανέμοις αγρίας 
αλός αντήσαντες όλοιντο, 
πρίν ποτε λέκτρων, ών θέμις είργει, 
σφετεριξάμενοι πατραδέλφειαν 
τήνδ' ακόντων επιβήναι. 

νύν δ' επικεκλομένα {[στρ. α.} 
Δίον πόρτιν υπερ-
πόντιον τιμάορ' ίνίν τ' 
ανθονόμον τάς προγόνου 
βοός εξ επιπνοίας 
Ζηνός: έφαψιν επωνυμία 
δ' επεκραίνετο μόρσιμος αιών 
ευλόγως, ''Επαφόν τ' εγέννασεν: 
όντ' επιλεξαμένα, {[αντ. α.} 
νύν εν ποιονόμοις 
ματρός αρχαίας τόποις τών 
πρόσθε πόνων μνασαμένα 
τά τε νύν επιδείξω 
πιστά τεκμήρια γαιονόμοις, 
τά δ' άελπτά περ όντα φανείται. 
γνώσεται δέ λόγους τις εν μάκει. 

ει δέ κυρεί τις πέλας οιωνοπόλων {[στρ. β.} 
έγγαιος οίκτον [οικτρόν] αίων, 
δοξάσει τιν' ακούειν όπα τάς Τηρεΐας 
Μήτιδος οικτράς αλόχου, 
κιρκηλάτου τ' 'Αηδόνης, 

άτ' από χώρων ποταμών τ' εργομένα {[αντ. β.} 
πενθεί μέν οίκτον ηθέων, 
ξυντίθησι δέ παιδός μόρον, ως αυτοφόνως 
ώλετο πρός χειρός έθεν 
δυσμάτορος κότου τυχών: 

τώς καί εγώ φιλόδυρτος 'Ιαονίοισι νόμοισι {[στρ. γ.} 
δάπτω τάν απαλάν 
ειλοθερή παρειάν 
απειρόδακρύν τε καρδίαν. 
γοεδνά δ' ανθεμίζομαι 
δειμαίνουσα φίλους, τάσδε φυγάς 
'Αερίας από γάς 
εί τις εστί κηδεμών. 
αλλά, θεοί γενέται, κλύετ' εύ τό δίκαιον ιδόντες: {[αντ. γ.} 
ήβα μή τέλεον 
δόντες έχειν παρ' αίσαν, 
ύβριν δ' ετύμως στυγούντες, 
πέλοιτ' άν ένδικοι γάμοις. 
έστι δέ κακ πολέμου τειρομένοις 
βωμός αρής φυγάσιν 
ρύμα, δαιμόνων σέβας. 

είθ' είη Διός εύ παναληθώς {[στρ. δ.} 
Διός ίμερος: ουκ ευθήρατος ετύχθη. 
παντά τοι φλεγέθει 
καν σκότω μελαίνα ξύν τύχα 
μερόπεσσι λαοίς. 

πίπτει δ' ασφαλές ουδ' επί νώτω {[αντ. δ.} 
κορυφά Διός ει κρανθή πράγμα τέλειον. 
δαυλοί γάρ πραπίδων 
δάσκιοί τε τείνουσιν πόροι 
κατιδείν άφραστοι. 
ιάπτει δ' ελπίδων {[στρ. ε.} 
αφ' υψιπύργων πανώλεις 
βροτούς, βίαν δ' ούτιν' εξοπλίζει: 
πάν άπονον δαιμονίων: 
ήμενος όν φρόνημά πως 
αυτόθεν εξέπραξεν έμ-
πας εδράνων αφ' αγνών. 

ιδέσθω δ' εις ύβριν {[αντ. ε.} 
βρότειον, οία νεάζει, 
πυθμήν δι' αμόν γάμον τεθαλώς 
δυσπαραβούλοισι φρεσίν, 
καί διάνοιαν μαινόλιν 
κέντρον έχων άφυκτον, ά-
τα δ' απάταν μεταγνούς. 

τοιαύτα πάθεα μέλεα θρεομένα λέγω {[στρ. ζ.} 
λιγέα βαρέα δακρυοπετή, 
ιή ιή, 
ιηλέμοισιν εμπρεπή: 
ζώσα γόοις με τιμώ. 

ιλεώμαι μέν 'Απίαν βούνιν, {[εφυμν. α.} 
καρβάνα δ' αυδάν εύ, γά, κοννείς. 
πολλάκι δ' εμπίτνω λακίδι σύν λινοσινεί 
Σιδονία καλύπτρα. 

θεοίς δ' εναγέα τέλεα πελομένων καλώς {[αντ. ζ.} 
επίδρομ', οπόθι θάνατος απή. 
ιώ ιώ, 
ιώ δυσάγκριτοι πόνοι. 
ποί τόδε κύμ' απάξει; 

ιλεώμαι μέν 'Απίαν βούνιν, {[εφυμν. α.} 
καρβάνα δ' αυδάν εύ, γά, κοννείς. 
πολλάκι δ' εμπίτνω λακίδι σύν λινοσινεί 
Σιδονία καλύπτρα. 

πλάτα μέν ούν {[στρ. η.} 
λινορραφής τε δόμος άλα στέγων δορός 
αχείματόν μ' έπεμπε σύν 
πνοαίς: ουδέ μέμφομαι: 
τελευτάς δ' εν χρόνω 
πατήρ ο παντόπτας 
πρευμενείς κτίσειεν. 

σπέρμα σεμνάς μέγα ματρός, ευνάς {[εφυμν. β.} 
ανδρών, έ έ, 
άγαμον αδάματον εκφυγείν. 

θέλουσα δ' αύ {[αντ. η.} 
θέλουσαν αγνά μ' επιδέτω Διός κόρα, 
έχουσα σέμν' ενώπι' α-
σφαλέα, παντί δέ σθένει 
διωγμοίσι δ' ασφαλέας 
αδμήτος αδμήτα 
ρύσιος γενέσθω. 

σπέρμα σεμνάς μέγα ματρός, ευνάς {[εφυμν. β.} 
ανδρών, έ έ, 
άγαμον αδάματον εκφυγείν. 

ει δέ μή, μελανθές {[στρ. θ.} 
ηλιόκτυπον γένος 
τόν γάιον, 
τόν πολυξενώτατον, 
Ζήνα τών κεκμηκότων 
ιξόμεσθα σύν κλάδοις 
αρτάναις θανούσαι, 
μή τυχούσαι θεών 'Ολυμπίων. 

ά Ζήν, 'Ιούς: ιώ μήνις {[εφυμν. γ.} 
μάστειρ' εκ θεών: 
κοννώ δ' άταν 
γαμετάν ουρανονίκων. 
χαλεπού γάρ εκ 
πνεύματος είσι χειμών. 
καί τότ' ου δικαίοις {[αντ. θ.} 
Ζεύς ενέξεται ψόγοις, 
τόν τάς βοός 
παίδ' ατιμάσας, τόν αυ-
τός ποτ' έκτισεν γόνω, 
νύν έχων παλίντροπον 
όψιν εν λιταίσιν; 
υψόθεν δ' εύ κλύοι καλούμενος. 

<ά Ζήν, 'Ιούς: ιώ μήνις {[εφυμν. γ.} 
μάστειρ' εκ θεών: 
κοννώ δ' άταν 
γαμετάν ουρανονίκων. 
χαλεπού γάρ εκ 
πνεύματος είσι χειμών.> 

{ΔΑΝΑΟΣ} 
παίδες, φρονείν χρή: ξύν φρονούντι δ' ήκετε 
πιστώ γέροντι τώδε ναυκλήρω πατρί. 
καί ταπί χέρσου νύν προμηθίαν λαβείν 
αινώ φυλάξαι θ' άμ' έπη δελτουμένας. 
ορώ κόνιν, άναυδον άγγελον στρατού: 
σύριγγες ου σιγώσιν αξονήλατοι: 
όχλον δ' υπασπιστήρα καί δορυσσόον 
λεύσσω, ξύν ίπποις καμπύλοις τ' οχήμασιν: 
τάχ' άν πρός ημάς τήσδε γής αρχηγέται 
οπτήρας είεν αγγέλων πεπυσμένοι. 
αλλ' είτ' απήμων είτε καί τεθηγμένος 
ωμή ξύν οργή τώνδ' επόρνυται στόλος, 
άμεινόν εστι παντός είνεκ', ώ κόραι, 
πάγον προσίζειν τόνδ' αγωνίων θεών. 
κρείσσον δέ πύργου βωμός, άρρηκτον σάκος. 
αλλ' ως τάχιστα βάτε, καί λευκοστεφείς 
ικτηρίας, αγάλματ' αιδοίου Διός, 
σεμνώς έχουσαι διά χερών ευωνύμων, 
αιδοία καί γοεδνά καί ζαχρεί' έπη 
ξένους αμείβεσθ', ως επήλυδας πρέπει, 
τορώς λέγουσαι τάσδ' αναιμάκτους φυγάς. 
φθογγή δ' επέσθω πρώτα μέν τό μή θρασύ, 
τό μή μάταιον δ' εκ † μετώ πω σωφρονών 
ίτω προσώπων όμματος παρ' ησύχου. 
καί μή πρόλεσχος μηδ' εφολκός εν λόγω 
γένη: τό τήδε κάρτ' επίφθονον γένος. 
μέμνησο δ' είκειν: χρείος εί ξένη φυγάς. 
θρασυστομείν γάρ ου πρέπει τούς ήσσονας. 
{Χο.} πάτερ, φρονούντως πρός φρονούντας εννέπεις. 
φυλάξομαι δέ τάσδε μεμνήσθαι σέθεν 
κεδνάς εφετμάς: Ζεύς δέ γεννήτωρ ίδοι. 
{Δα.} ίδοιτο δήτα πρευμενούς απ' όμματος. 
{Χο.} θέλοιμ' άν ήδη σοί πέλας θρόνους έχειν. 
{Δα.} μή νυν σχόλαζε, μηχανής δ' έστω κράτος. 
{Χο.} ώ Ζεύ, κόπων οίκτιρε μαπολωλότας. 
{Δα.} κείνου θέλοντος εύ τελευτήσει τάδε. 
καί Ζηνός όρνιν τόνδε νύν κικλήσκετε. 
{Χο.} καλούμεν αυγάς ηλίου σωτηρίους. 
{Δα.} αγνόν τ' 'Απόλλω, φυγάδ' απ' ουρανού θεόν. 
{Χο.} ειδώς άν αίσαν τήνδε συγγνοίη βροτοίς. 
{Δα.} συγγνοίτο δήτα καί παρασταίη πρόφρων. 
{Χο.} τίν' ούν κικλήσκω τώνδε δαιμόνων έτι; 
{Δα.} ορώ τρίαιναν τήνδε σημείον θεού. 
{Χο.} αλλ' εύ τ' έπεμψεν εύ τε δεξάσθω χθονί. 
{Δα.} `Ερμής όδ' άλλος τοίσιν `Ελλήνων νόμοις. 
{Χο.} ελευθέροις νυν εσθλά κηρυκευέτω. 
{Δα.} πάντων δ' ανάκτων τώνδε κοινοβωμίαν 
σέβεσθ': εν αγνώ δ' εσμός ως πελειάδων 
ίζεσθε κίρκων τών ομοπτέρων φόβω, 
εχθρών ομαίμων καί μιαινόντων γένος. 
όρνιθος όρνις πώς άν αγνεύοι φαγών; 
πώς δ' άν γαμών άκουσαν άκοντος πάρα 
αγνός γένοιτ' άν; ουδέ μή 'ν ''Αιδου θανών 
φύγη ματαίων αιτίας, πράξας τάδε. 
κακεί δικάζει ταμπλακήμαθ', ως λόγος, 
Ζεύς άλλος εν καμούσιν υστάτας δίκας. 
σκοπείτε, καμείβεσθε τόνδε τόν τρόπον, 
όπως άν υμίν πράγος εύ νικά τόδε. 
{ΒΑΣΙΛΕΥΣ} 
ποδαπόν όμιλον τόνδ' ανελληνόστολον 
πέπλοισι βαρβάροισι καμπυκώμασι 
χλίοντα προσφωνούμεν; ου γάρ 'Αργολίς 
εσθής γυναικών ουδ' αφ' `Ελλάδος τόπων. 
όπως δέ χώραν ούτε κηρύκων ύπο, 
απρόξενοί τε, νόσφιν ηγητών, μολείν 
έτλητ' ατρέστως, τούτο θαυμαστόν πέλει. 
κλάδοι γε μέν δή κατά νόμους αφικτόρων 
κείνται παρ' υμών πρός θεοίς αγωνίοις: 
μόνον τόδ' `Ελλάς χθών συνοίσεται στόχω. 
καί τάλλα πόλλ' επεικάσαι δίκαιον ήν, 
ει μή παρόντι φθόγγος ήν ο σημανών. 
{Χο.} είρηκας αμφί κόσμον αψευδή λόγον. 
εγώ δέ πρός σέ πότερον ως έτην λέγω, 
ή τηρόν ιερού ράβδον, ή πόλεως αγόν; 
{Βα.} πρός ταύτ' αμείβου καί λέγ' ευθαρσής εμοί. 
τού γηγενούς γάρ ειμ' εγώ Παλαίχθονος 
ίνις Πελασγός, τήσδε γής αρχηγέτης. 
εμού δ' άνακτος ευλόγως επώνυμον 
γένος Πελασγών τήνδε καρπούται χθόνα. 
καί πάσαν αίαν, ής δί' αγνός έρχεται 
Στρυμών, τό πρός δύνοντος ηλίου, κρατώ. 
ορίζομαι δέ τήν τε Περραιβών χθόνα, 
Πίνδου τε ταπέκεινα, Παιόνων πέλας, 
όρη τε Δωδωναία: συντέμνει δ' όρος 
υγράς θαλάσσης: τώνδε ταπί τάδε κρατώ. 
αυτής δέ χώρας 'Απίας πέδον τόδε 
πάλαι κέκληται φωτός ιατρού χάριν. 
'~Απις γάρ ελθών εκ πέρας Ναυπακτίας 
ιατρόμαντις παίς 'Απόλλωνος χθόνα 
τήνδ' εκκαθαίρει κνωδάλων βροτοφθόρων, 
τά δή παλαιών αιμάτων μιάσμασι 
χρανθείσ' ανήκε γαία † μηνείται άκη 
δρακονθόμιλον δυσμενή ξυνοικίαν. 
τούτων άκη τομαία καί λυτήρια 
πράξας αμέμπτως '~Απις 'Αργεία χθονί 
μνήμην ποτ' αντίμισθον ηύρετ' εν λιταίς. 
έχουσα δ' ήδη ταπ' εμού τεκμήρια 
γένος τ' άν εξεύχοιο καί λέγοις πρόσω. 
μακράν γε μέν δή ρήσιν ου στέργει πόλις. 
{Χο.} βραχύς τορός θ' ο μύθος: 'Αργείαι γένος 
εξευχόμεσθα, σπέρματ' ευτέκνου βοός: 
καί ταύτ' αληθή πάντα προσφύσω λόγω. 
{Βα.} άπιστα μυθείσθ', ώ ξέναι, κλύειν εμοί, 
όπως τόδ' υμίν εστιν 'Αργείον γένος. 
Λιβυστικαίς γάρ μάλλον εμφερέστεραι 
γυναιξίν εστε κουδαμώς εγχωρίαις. 
καί Νείλος άν θρέψειε τοιούτον φυτόν, 
Κύπριος χαρακτήρ τ' εν γυναικείοις τύποις 
εικώς πέπληκται τεκτόνων πρός αρσένων: 
'Ινδάς τ' ακούω νομάδας ιπποβάμοσιν 
είναι καμήλοις αστραβιζούσας χθόνα, 
παρ' Αιθίοψιν αστυγειτονουμένας. 
καί τάς ανάνδρους κρεοβόρους [δ'] 'Αμαζόνας, 
ει τοξοτευχείς ήτε, κάρτ' άν ήκασα 
υμάς. διδαχθείς άν τόδ' ειδείην πλέον, 
όπως γένεθλον σπέρμα τ' 'Αργείον τό σόν. 
{Χο.} κληδούχον ''Ηρας φασί δωμάτων ποτέ 
'Ιώ γενέσθαι τήδ' εν 'Αργεία χθονί. 
{Βα.} ήν ως μάλιστα, καί φάτις πολλή κρατεί. 
{Χο.} μή καί λόγος τις Ζήνα μειχθήναι βροτώ; 
{Βα.} κάκρυπτά γ' ''Ηρας ταύτα ταμπαλάγματ' ήν. 
{Χο.} πώς ούν τελευτά βασιλέων νείκη τάδε; 
{Βα.} βούν τήν γυναίκ' έθηκεν 'Αργεία θεός. 
{Χο.} ούκουν πελάζει Ζεύς έτ' ευκραίρω βοΐ; 
{Βα.} φασίν, πρέποντα βουθόρω ταύρω δέμας. 
{Χο.} τί δήτα πρός ταύτ' άλοχος ισχυρά Διός; 
{Βα.} τόν πάνθ' ορώντα φύλακ' επέστησεν βοΐ. 
{Χο.} ποίον πανόπτην οιοβουκόλον λέγεις; 
{Βα.} ''Αργον, τόν `Ερμής παίδα γής κατέκτανεν. 
{Χο.} τί ούν έτευξ' έτ' άλλο δυσπότμω βοΐ; 
{Βα.} βοηλάτην μύωπα κινητήριον. 
{Χο.} οίστρον καλούσιν αυτόν οι Νείλου πέλας. 
{Βα.} τή γάρ νιν εκ γής ήλασεν μακρώ δρόμω. 
{Χο.} καί ταύτ' έλεξας πάντα συγκόλλως εμοί. 
{Βα.} καί μήν Κάνωβον καπί Μέμφιν ίκετο. 
{Χο.} καί Ζεύς γ' εφάπτωρ χειρί φιτύει γόνον. 
{Βα.} τίς ούν ο Δίος πόρτις εύχεται βοός; 
{Χο.} ''Επαφος, αληθώς ρυσίων επώνυμος. 
{Βα.} <'Επάφου δέ τίς ...> 
{Χο.} Λιβύη, μέγιστον γής ... καρπουμένη. 
{Βα.} τίν' ούν έτ' άλλον τήσδε βλαστημόν λέγεις; 
{Χο.} Βήλον δίπαιδα, πατέρα τούδ' εμού πατρός. 
{Βα.} τό πάνσοφον νύν όνομα τούτου μοι φράσον. 
{Χο.} Δαναός, αδελφός δ' εστί πεντηκοντάπαις. 
{Βα.} καί τούδ' άνοιγε τούνομ' αφθόνω λόγω. 
{Χο.} Αίγυπτος. ειδώς δ' αμόν αρχαίον γένος 
πράσσοις άν, ως 'Αργείον αντήσας στόλον. 
{Βα.} δοκείτε <δή> μοι τήσδε κοινωνείν χθονός 
ταρχαίον: αλλά πώς πατρώα δώματα 
λιπείν έτλητε; τίς κατέσκηψεν τύχη; 
{Χο.} άναξ Πελασγών, αιόλ' ανθρώπων κακά, 
πόνου δ' ίδοις άν ουδαμού ταυτόν πτερόν: 
επεί τίς ηύχει τήνδ' ανέλπιστον φυγήν 
κέλσειν ες ''Αργος κήδος εγγενές τό πρίν, 
έχθει μεταπτοιούσαν ευναίων γάμων; 
{Βα.} τί φής ικνείσθαι τώνδ' αγωνίων θεών, 
λευκοστεφείς έχουσα νεοδρέπτους κλάδους; 
{Χο.} ως μή γένωμαι δμωίς Αιγύπτου γένει. 
{Βα.} πότερα κατ' έχθραν, ή τό μή θέμις λέγεις; 
{Χο.} τίς δ' άν φιλούσ' όνοιτο τούς κεκτημένους; 
{Βα.} σθένος μέν ούτως μείζον αύξεται βροτοίς. 
{Χο.} καί δυστυχούντων γ' ευμαρής απαλλαγή. 
{Βα.} πώς ούν πρός υμάς ευσεβής εγώ πέλω; 
{Χο.} αιτούσι μή 'κδούς παισίν Αιγύπτου πάλιν. 
{Βα.} βαρέα σύ γ' είπας, πόλεμον άρασθαι νέον. 
{Χο.} αλλ' η Δίκη γε ξυμμάχων υπερστατεί. 
{Βα.} είπερ γ' απ' αρχής πραγμάτων κοινωνός ήν. 
{Χο.} αιδού σύ πρύμναν πόλεος ώδ' εστεμμένην. 
{Βα.} πέφρικα λεύσσων τάσδ' έδρας κατασκίους. 
{Χο.} βαρύς γε μέντοι Ζηνός ικεσίου κότος. 

{Χο.} Παλαίχθονος τέκος, κλύθί μου {[στρ. α.} 
πρόφρονι καρδία, Πελασγών άναξ. 
ίδε με τάν ικέτιν φυγάδα περίδρομον, 
λυκοδίωκτον ως δάμαλιν άμ πέτραις 
ηλιβάτοις, ίν' αλκά πίσυνος μέμυ-
κε φράζουσα βοτήρι μόχθους. 

{Βα.} ορώ κλάδοισι νεοδρόποις κατάσκιον 
νεύονθ' όμιλον τόνδ' αγωνίων θεών. 
είη δ' άνατον πράγμα τούτ' αστοξένων. 
μηδ' εξ αέλπτων καπρομηθήτων πόλει 
νείκος γένηται: τών γάρ ου δείται πόλις. 
{Χο.} ίδοιτο δήτ' άνατον φυγάν {[αντ. α.} 
ικεσία Θέμις Διός κλαρίου. 
σύ δέ παρ' οψιγόνου μάθε γεραιόφρων: 
ποτιτρόπαιον αιδόμενος † ούνπερ 
ιεροδόκα † ... 
θεών λήματ' απ' ανδρός αγνού. 

{Βα.} ούτοι κάθησθε δωμάτων εφέστιοι 
εμών. τό κοινόν δ' ει μιαίνεται πόλις, 
ξυνή μελέσθω λαός εκπονείν άκη. 
εγώ δ' άν ου κραίνοιμ' υπόσχεσιν πάρος, 
αστοίς δέ πάσι τώνδε κοινώσας πέρι. 

{Χο.} σύ τοι πόλις, σύ δέ τό δήμιον: {[στρ. β.} 
πρύτανις άκριτος ών, 
κρατύνεις βωμόν, εστίαν χθονός, 
μονοψήφοισι νεύμασιν σέθεν, 
μονοσκήπτροισι δ' εν θρόνοις χρέος 
πάν επικραίνεις: άγος φυλάσσου. 
{Βα.} άγος μέν είη τοίς εμοίς παλιγκότοις, 
υμίν δ' αρήγειν ουκ έχω βλάβης άτερ: 
ουδ' αύ τόδ' εύφρον, τάσδ' ατιμάσαι λιτάς. 
αμηχανώ δέ καί φόβος μ' έχει φρένας 
δράσαί τε μή δράσαί τε καί τύχην ελείν. 

{Χο.} τόν υψόθεν σκοπόν επισκόπει, {[αντ. β.} 
φύλακα πολυπόνων 
βροτών, οί τοίς πέλας προσήμενοι 
δίκας ου τυγχάνουσιν εννόμου. 
μένει τοι Ζηνός ικταίου κότος 
δυσπαραθέλκτους παθόντος οίκτοις. 

{Βα.} εί τοι κρατούσι παίδες Αιγύπτου σέθεν 
νόμω πόλεως, φάσκοντες εγγύτατα γένους 
είναι, τίς άν τοίσδ' αντιωθήναι θέλοι; 
δεί τοί σε φεύγειν κατά νόμους τούς οίκοθεν, 
ως ουκ έχουσι κύρος ουδέν αμφί σού. 

{Χο.} μή τί ποτ' ούν γενοίμαν υποχείριος {[στρ. γ.} 
κράτεσιν αρσένων. ύπαστρον δέ τοι 
μήχαρ ορίζομαι γάμου δύσφρονος 
φυγά: ξύμμαχον δ' ελόμενος Δίκαν 
κρίνε σέβας τό πρός θεών. 

{Βα.} ουκ εύκριτον τό κρίμα: μή μ' αιρού κριτήν. 
είπον δέ καί πρίν, ουκ άνευ δήμου τάδε 
πράξαιμ' άν, ουδέ περ κρατών, μή καί ποτε 
είπη λεώς, εί πού τι μή τοίον τύχοι, 
‘επήλυδας τιμών απώλεσας πόλιν’. 

{Χο.} αμφοτέροις ομαίμων τάδ' επισκοπεί {[αντ. γ.} 
Ζεύς ετερορρεπής, νέμων εικότως 
άδικα μέν κακοίς, όσια δ' εννόμοις. 
τί τώνδ' εξ ίσου ρεπομένων μεταλ-
γές τό δίκαιον έρξαι; 
{Βα.} δεί τοι βαθείας φροντίδος σωτηρίου, 
δίκην κολυμβητήρος ες βυθόν μολείν 
δεδορκός όμμα, μηδ' άγαν ωνωμένον, 
όπως άνατα ταύτα πρώτα μέν πόλει, 
αυτοίσί θ' ημίν εκτελευτήσει καλώς, 
καί μήτε δήρις ρυσίων εφάψεται, 
μήτ' εν θεών έδραισιν ώδ' ιδρυμένας 
εκδόντες υμάς τόν πανώλεθρον θεόν 
βαρύν ξύνοικον θησόμεσθ' αλάστορα, 
ός ουδ' εν ''Αιδου τόν αλιτόντ' ελευθεροί. 
μών ου δοκεί δείν φροντίδος σωτηρίου; 

{Χο.} φρόντισον καί γενού {[στρ. δ.} 
πανδίκως ευσεβής πρόξενος: 
τάν φυγάδα μή προδώς, 
τάν έκαθεν εκβολαίς 
δυσθέοις ορμέναν: 

μηδ' ίδης μ' εξ εδράν {[αντ. δ.} 
πολυθέων ρυσιασθείσαν, ώ 
πάν κράτος έχων χθονός. 
γνώθι δ' ύβριν ανέρων 
καί φύλαξαι κότον. 

μή τι τλής τάν ικέτιν εισιδείν {[στρ. ε.} 
από βρετέων βία 
δίκας αγομέναν 
ιππαδόν αμπύκων, 
πολυμίτων πέπλων τ' επιλαβάς εμών. 
ίσθι γάρ: παισί τάδε καί δόμοις, {[αντ. ε.} 
οπότερ' άν κτίσης, 
μένει δορί τίνειν 
ομοΐαν θέμιν. 
τάδε φράσαι: δίκαια Διόθεν κράτη. 

{Βα.} καί δή πέφρασμαι: δεύρο δ' εξοκέλλεται: 
ή τοίσιν ή τοίς πόλεμον αίρεσθαι μέγαν 
πάσ' έστ' ανάγκη, καί γεγόμφωται σκάφος 
στρέβλαισι ναυτικαίσιν ως προσηγμένον. 
άνευ δέ λύπης ουδαμού καταστροφή. 
καί χρήμασιν μέν εκ δόμων πορθουμένοις 
γένοιτ' άν άλλα κτησίου Διός χάριν 
άτης γε μείζω, καί μετεμπλήσαι γόμον. 
καί γλώσσα τοξεύσασα μή τά καίρια, 
[αλγεινά θυμού κάρτα κινητήρια,] 
γένοιτο μύθου μύθος άν θελκτήριος: 
όπως δ' όμαιμον αίμα μή γενήσεται, 
δεί κάρτα θύειν καί πεσείν χρηστήρια 
θεοίσι πολλοίς πολλά, πημονής άκη. 
ή κάρτα νείκους τούδ' εγώ παροίχομαι: 
θέλω δ' άιδρις μάλλον ή σοφός κακών 
είναι: γένοιτο δ' εύ, παρά γνώμην εμήν. 
{<Χο.>} πολλών άκουσον τέρματ' αιδοίων λόγων. 
{Βα.} ήκουσα, καί λέγοις άν: ού με φεύξεται. 
{Χο.} έχω στρόφους ζώνας τε, συλλαβάς πέπλων. 
{<Βα.>} τάχ' άν γυναικών ταύτα συμπρεπή πέλοι. 
{<Χο.>} εκ τώνδε τοίνυν, ίσθι, μηχανή καλή -- 
{Βα.} λέξον τίν' αυδήν τήνδε γηρυθείσ' έση. 
{Χο.} ει μή τι πιστόν τώδ' υποστήσεις στόλω -- 
{<Βα.>} τί σοι περαίνει μηχανή συζωμάτων; 
{Χο.} νέοις πίναξι βρέτεα κοσμήσαι τάδε. 
{Βα.} αινιγματώδες τούπος: αλλ' απλώς φράσον. 
{Χο.} εκ τώνδ' όπως τάχιστ' απάγξασθαι θεών. 
{Βα.} ήκουσα μαστικτήρα καρδίας λόγον. 
{Χο.} ξυνήκας: ωμμάτωσα γάρ σαφέστερον. 
{<Βα.>} ναί: 
ή πολλαχή γε δυσπάλαιστα πράγματα, 
κακών δέ πλήθος ποταμός ώς επέρχεται: 
άτης δ' άβυσσον πέλαγος ου μάλ' εύπορον 
τόδ' εσβέβηκα, κουδαμού λιμήν κακών. 
ει μέν γάρ υμίν μή τόδ' εκπράξω χρέος, 
μίασμ' έλεξας ουχ υπερτοξεύσιμον: 
ει δ' αύθ' ομαίμοις παισίν Αιγύπτου σέθεν 
σταθείς πρό τειχέων διά μάχης ήξω τέλους, 
πώς ουχί τανάλωμα γίγνεται πικρόν, 
άνδρας γυναικών ούνεχ' αιμάξαι πέδον; 
όμως δ' ανάγκη Ζηνός αιδείσθαι κότον 
ικτήρος: ύψιστος γάρ εν βροτοίς φόβος. 
σύ μέν, πάτερ γεραιέ τώνδε παρθένων, 
. . . . . . . 
κλάδους τε τούτους αίψ' εν αγκάλαις λαβών 
βωμούς επ' άλλους δαιμόνων εγχωρίων 
θές, ως ίδωσι τήσδ' αφίξεως τέκμαρ 
πάντες πολίται, μηδ' απορριφθή ψόγος
εμού: κατ' αρχής γάρ φιλαίτιος λεώς. 
καί γάρ τάχ' άν τις οικτίσας ιδών τάδε 
ύβριν μέν εχθήρειεν άρσενος στόλου, 
υμίν δ' άν είη δήμος ευμενέστερος: 
τοίς ήσσοσιν γάρ πάς τις ευνοίας φέρει. 
{<Δα.>} πολλών τάδ' ημίν εστιν ηξιωμένα, 
αιδοίον ευρεθέντα πρόξενον λαβείν. 
οπάονας δέ φράστοράς τ' εγχωρίων 
ξύμπεμψον, ως άν τών πολισσούχων θεών 
βωμούς προνάους καί † πολισσούχων έδρας 
εύρωμεν, ασφάλεια δ' ή δι' άστεως 
στείχουσι: μορφής δ' ουχ ομόστολος φύσις. 
Νείλος γάρ ουχ όμοιον 'Ινάχω γένος 
τρέφει. φύλαξαι μή θράσος τέκη φόβον: 
καί δή φίλον τις έκταν' αγνοίας ύπο. 
{Βα.} στείχοιτ' άν, άνδρες: εύ γάρ ο ξένος λέγει. 
ηγείσθε βωμούς αστικούς, θεών έδρας: 
καί ξυμβολούσιν ου πολυστομείν χρεών 
ναύτην άγοντας τόνδ' εφέστιον θεών. 
{Χο.} τούτω μέν είπας, καί τεταγμένος κίοι: 
εγώ δέ πώς δρώ; πού θράσος νέμεις εμοί; 
{Βα.} κλάδους μέν αυτού λείπε, σημείον πόνου. 
{Χο.} καί δή σφε λείπω χειρία λόγοις σέθεν. 
{Βα.} λευρόν κατ' άλσος νύν επιστρέφου τόδε. 
{Χο.} καί πώς βέβηλον άλσος άν ρύοιτό με; 
{Βα.} ούτοι πτερωτών αρπαγαίς <σ'> εκδώσομεν. 
{Χο.} αλλ' ει δρακόντων δυσφρόνων εχθίοσιν; 
{Βα.} εύφημον είη τούπος ευφημουμένη. 
{Χο.} ούτοι τι θαύμα δυσφορείν φόβω φρένα. 
{Βα.} αεί δ' † ανάκτων εστι δείμ' εξαίσιον. 
{Χο.} σύ καί λέγων εύφραινε καί πράσσων φρένα. 
{Βα.} αλλ' ούτι δαρόν χρόνον ερημώσει πατήρ. 
εγώ δέ λαούς συγκαλών εγχωρίους 
στείχω, τό κοινόν ως άν ευμενές τιθώ: 
καί σόν διδάξω πατέρα ποία χρή λέγειν. 
πρός ταύτα μίμνε καί θεούς εγχωρίους 
λιταίς παραιτού τών σ' έρως έχει τυχείν. 
εγώ δέ ταύτα πορσυνών ελεύσομαι: 
πειθώ δ' έποιτο καί τύχη πρακτήριος. 
{Χο.} άναξ ανάκτων, μακάρων {[στρ. α.} 
μακάρτατε καί τελέων 
τελειότατον κράτος, όλβιε Ζεύ, 
πιθού τε καί γενέσθω. 
άλευσον ανδρών ύβριν εύ στυγήσας: 
λίμνα δ' έμβαλε πορφυροειδεί 
τάν μελανόζυγ' άταν. 

τό πρός γυναικών <δ'> επιδών {[αντ. α.} 
παλαίφατον αμέτερον 
γένος φιλίας προγόνου γυναικός 
νέωσον εύφρον' αίνον: 
γενού πολυμνήστωρ, έφαπτορ 'Ιούς. 
Δίαί τοι γένος ευχόμεθ' είναι 
γάς από τάσδ' ένοικοι. 

παλαιόν δ' εις ίχνος μετέσταν, {[στρ. β.} 
ματέρος ανθονόμους επωπάς, 
λειμώνα βούχιλον, ένθεν 'Ιώ 
οίστρω ερεσσομένα 
φεύγει αμαρτίνοος, 
πολλά βροτών διαμειβομένα 
φύλα, διχή δ' αντίπορον 
γαίαν εν αίσα διατέμνοντα πόρον 
κυματίαν ορίζει: 

ιάπτει δ' 'Ασίδος δι' αίας {[αντ. β.} 
μηλοβότου Φρυγίας διαμπάξ: 
περά δέ Τεύθραντος άστυ Μυσόν 
Λύδιά τ' άγ γύαλα, 
καί δι' ορών Κιλίκων 
Παμφύλων τε διορνυμένα 
τάν ποταμούς [δ'] αενάους 
καί βαθύπλουτον χθόνα καί τάν 'Αφροδί-
τας πολύπυρον αίαν: 

ικνείται δ' εισικνουμένου βέλει {[στρ. γ.} 
βουκόλου πτερόεντος 
Δίον πάμβοτον άλσος, 
λειμώνα χιονόβοσκον όντ' επέρχεται 
Τυφώ μένος 
ύδωρ τε Νείλου νόσοις άθικτον, 
μαινομένα πόνοις ατί-
μοις οδύναις τε κεντροδα-
λήτισι θυιάς ''Ηρας. 

βροτοί δ', οί γάς τότ' ήσαν έννομοι, {[αντ. γ.} 
χλωρώ δείματι θυμόν 
πάλλοντ' όψιν αήθη, 
βοτόν εσορώντες δυσχερές μειξόμβροτον, 
τάν μέν βοός, 
τάν δ' αύ γυναικός: τέρας δ' εθάμβουν. 
καί τότε δή τίς ήν ο θέλ-
ξας πολύπλαγκτον αθλίαν 
οιστροδόνητον 'Ιώ; 

δι' αιώνος κρέων απαύστου {[στρ. δ.} 
Ζεύς ... 
βία δ' απημάντω σθένει 
καί θείαις επιπνοίαις 
παύεται, δακρύων δ' απο-
στάζει πένθιμον αιδώ. 
λαβούσα δ' έρμα Δίον αψευδεί λόγω 
γείνατο παίδ' αμεμφή, 
δι' αιώνος μακρού πάνολβον: {[αντ. δ.} 
ένθεν πάσα βοά χθών, 
‘φυσιζόου γένος τόδε 
Ζηνός εστιν αληθώς: 
τίς γάρ άν κατέπαυσεν ''Η-
ρας νόσους επιβούλους;’ 
Διός τόδ' έργον: καί τόδ' άν γένος λέγων 
εξ 'Επάφου κυρήσαις. 

τίν' άν θεών ενδικωτέροισιν {[στρ. ε.} 
κεκλοίμαν ευλόγως επ' έργοις; 
<αυτός ο> πατήρ φυτουργός αυτόχειρ άναξ, 
γένους παλαιόφρων μέγας 
τέκτων, τό πάν 
μήχαρ ούριος Ζεύς. 
υπ' αρχάς δ' ούτινος θοάζων {[αντ. ε.} 
τό μείον κρείσσον ών κρατύνει, 
ούτινος άνωθεν ημένου σέβων κράτος. 
πάρεστι δ' έργον ως έπος 
σπεύσαί τι τών 
βούλιος φέρει φρήν.

Συνέχεια
Επιστροφή στα περιεχόμενα