ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - ΙΚΕΤΙΔΕΣ
{Δα.} θαρσείτε παίδες: εύ τά τών εγχωρίων: 
δήμου δέδοκται παντελή ψηφίσματα. 
{Χο.} ώ χαίρε πρέσβυ, φίλτατ' αγγέλλων εμοί: 
ένισπε δ' ημίν, ποί κεκύρωται τέλος, 
δήμου κρατούσα χείρ όπη πληθύνεται; 
{Δα.} έδοξεν 'Αργείοισιν ου διχορρόπως, 
αλλ' ώστ' ανηβήσαί με γηραιά φρενί: 
πανδημία γάρ χερσί δεξιωνύμοις 
έφριξεν αιθήρ τόνδε κραινόντων λόγον: 
ημάς μετοικείν τήσδε γής ελευθέρους 
καρρυσιάστους ξύν τ' ασυλία βροτών: 
καί μήτ' ενοίκων μήτ' επηλύδων τινά 
άγειν: εάν δέ προστιθή τό καρτερόν, 
τόν μή βοηθήσαντα τώνδε γαμόρων 
άτιμον είναι ξύν φυγή δημηλάτω. 
τοιάνδ' έπειθε ρήσιν αμφ' ημών λέγων 
άναξ Πελασγών, ικεσίου Ζηνός κότον 
μέγαν προφωνών μή ποτ' εισόπιν χρόνου 
πόλιν παχύναι, ξενικόν αστικόν θ' άμα 
λέγων διπλούν μίασμα πρός πόλεως φανέν 
αμήχανον βόσκημα πημονής πέλειν. 
τοιαύτ' ακούων χερσίν 'Αργείος λεώς 
έκραν' άνευ κλητήρος ώς είναι τάδε. 
δημηγόρους δ' ήκουσεν ευπιθείς στροφάς 
δήμος Πελασγών: Ζεύς δ' επέκρανεν τέλος. 

{Χο.} άγε δή, λέξωμεν επ' 'Αργείοις 
ευχάς αγαθάς, αγαθών ποινάς. 
Ζεύς δ' εφορεύοι ξένιος ξενίου 
στόματος τιμάς επ' αληθεία, 
τέρμον' αμέμπτως πρός άπαντα: 
νύν ότε καί θεοί {[στρ. α.} 
Διογενείς κλύοιτ' ευ-
κταία γένει χεούσας: 
μήποτε πυρίφατον 
τάνδε Πελασγίαν [πόλιν] 
τόν άχορον βοάν 
κτίσαι μάχλον ''Αρη, 
τόν αρότοις θερί-
ζοντα βροτούς ενάλλοις: 

ούνεκ' ώκτισαν ημάς, 
ψήφον δ' εύφρον' έθεντο, 
αιδούνται δ' ικέτας Διός, 
ποίμναν τάνδ' αμέγαρτον: 

ουδέ μετ' αρσένων {[αντ. α.} 
ψήφον έθεντ' ατιμώ-
σαντες έριν γυναικών, 
Δίον επιδόμενοι 
πράκτορ', άτε σκοπόν, 
δυσπολέμητον, όν 
τίς άν δόμος έχοι 
επ' ορόφων ιαί-
νοντα; βαρύς δ' εφίζει. 

άζονται γάρ ομαίμους 
Ζηνός ίκτορας αγνού. 
τοιγάρτοι καθαροίσι βω-
μοίς θεούς αρέσονται. 

τοιγάρ υποσκίων {[στρ. β.} 
εκ στομάτων ποτά-
σθω φιλότιμος ευχά, 
μήποτε λοιμός ανδρών 
τάνδε πόλιν κενώσαι: 
μηδ' επιχωρίοις <στάσις> 
πτώμασιν αιματίσαι πέδον γάς. 

ήβας δ' άνθος άδρεπτον 
έστω, μηδ' 'Αφροδίτας 
ευνάτωρ βροτολοιγός ''Αρης 
κέρσειεν άωτον. 

καί γεραροίσι πρε- {[αντ. β.} 
σβυτοδόκοι γέμου-
σαι θυμέλαι φλεγόντων. 
τώς πόλις εύ νέμοιτο 
Ζήνα μέγαν σεβόντων, 
τόν ξένιον δ' υπερτάτως, 
ός πολιώ νόμω αίσαν ορθοί. 

τίκτεσθαι δ' εφόρους γάς 
άλλους ευχόμεθ' αιεί, 
''Αρτεμιν δ' εκάταν γυναι-
κών λόχους εφορεύειν. 
μηδέ τις ανδροκμής {[στρ. γ.} 
λοιγός επελθέτω 
τάνδε πόλιν δαΐζων, 
άχορον ακίθαριν 
δακρυογόνον ''Αρη 
βοάν τ' ένδημον εξοπλίζων. 

νούσων δ' εσμός απ' αστών 
ίζοι κρατός ατερπής: 
ευμενής δ' ο Λύκειος έστω πάσα νεολαία. 

καρποτελή δέ τοι {[αντ. γ.} 
Ζεύς επικραινέτω 
φέρματι γάν πανώρω: 
πρόνομα δέ βότ' αγροίς 
πολύγονα τελέθοι: 
τό πάν τ' εκ δαιμόνων λάχοιεν. 

εύφημον δ' επί βωμοίς 
μούσαν θείατ' αοιδοί: 
αγνών τ' εκ στομάτων φερέσθω φήμα φιλοφόρμιγξ. 
φυλάσσοι τ' ατρεμαία τιμάς {[στρ. δ.} 
τό δάμιον, τό πτόλιν κρατύνει, 
προμαθίς ευκοινόμητις αρχά: 
ξένοισί τ' ευξυμβόλους, 
πρίν εξοπλίζειν ''Αρη, 
δίκας άτερ πημάτων διδοίεν. 

θεούς δ', οί γάν έχουσιν, αιεί {[αντ. δ.} 
τίοιεν εγχωρίοις πατρώαις 
δαφνηφόροις βουθύτοισι τιμαίς. 
τό γάρ τεκόντων σέβας 
τρίτον τόδ' εν θεσμίοις 
Δίκας γέγραπται μεγιστοτίμου. 

{Δα.} ευχάς μέν αινώ τάσδε σώφρονας, φίλαι: 
υμείς δέ μή τρέσητ' ακούσασαι πατρός 
απροσδοκήτους τούσδε καί νέους λόγους. 
ικεταδόκου γάρ τήσδ' από σκοπής ορώ 
τό πλοίον. εύσημον γάρ: ού με λανθάνει 
στολμοί τε λαίφους καί παραρρύσεις νεώς, 
καί πρώρα πρόσθεν όμμασιν βλέπουσ' οδόν, 
οίακος ευθυντήρος υστάτου νεώς 
άγαν καλώς κλύουσα, τοίσιν ου φίλη. 
πρέπουσι δ' άνδρες νήιοι μελαγχίμοις 
γυίοισι λευκών εκ πεπλωμάτων ιδείν, 
καί τάλλα πλοία πάσά θ' η 'πικουρία 
εύπρεπτος: αυτή δ' ηγεμών υπό χθόνα 
στείλασα λαίφος παγκρότως ερέσσεται. 
αλλ' ησύχως χρή καί σεσωφρονισμένως 
πρός πράγμ' ορώσας τώνδε μή αμελείν θεών. 
εγώ δ' αρωγούς ξυνδίκους θ' ήξω λαβών. 
ίσως γάρ άν κήρύξ τις ή πρέσβη μόλοι, 
άγειν θέλοντες, ρυσίων εφάπτορες. 
αλλ' ουδέν έσται τώνδε: μή τρέσητέ νιν. 
όμως <δ'> άμεινον, ει βραδύνοιμεν βοή, 
αλκής λαθέσθαι τήσδε μηδαμώς ποτε. 
θάρσει: χρόνω τοι κυρίω τ' εν ημέρα 
θεούς ατίζων τις βροτών δώσει δίκην. 
{Χο.} πάτερ, φοβούμαι, νήες ως ωκύπτεροι 
ήκουσι: μήκος δ' ουδέν εν μέσω χρόνου. 

{ -- } περίφοβόν μ' έχει τάρβος ετητύμως {[στρ. α.} 
πολυδρόμου φυγάς όφελος εί τί μοι. 
παροίχομαι, πάτερ, δείματι. 

{Δα.} επεί τελεία ψήφος 'Αργείων, τέκνα, 
θάρσει: μαχούνται περί σέθεν, σάφ' οίδ' εγώ. 
{<Χο.>} εξώλές εστι μάργον Αιγύπτου γένος 
μάχης τ' άπληστον: καί λέγω πρός ειδότα. 

{ -- } δοριπαγείς δ' έχοντες κυανώπιδας {[αντ. α.} 
νήας έπλευσαν ώδ' επιτυχεί κότω 
πολεί μελαγχίμω σύν στρατώ. 

{Δα.} πολλούς δέ γ' ευρήσουσιν εν μεσημβρίας 
θάλπει βραχίον' εύ κατερρινημένους. 
{<Χο.>} μόνην δέ μή πρόλειπε: λίσσομαι, πάτερ. 
γυνή μονωθείσ' ουδέν: ουκ ένεστ' ''Αρης. 
{ -- } ουλόφρονες δ' εκείνοι, δολομήτιδες {[στρ. β.} 
δυσάγνοις φρεσίν, κόρακες ώστε, βω-
μών αλέγοντες ουδέν. 

{Δα.} καλώς άν ημίν ξυμφέροι ταύτ', ώ τέκνα, 
ει σοί τε καί θεοίσιν εχθαιροίατο. 
{<Χο.>} ου μή τριαίνας τάσδε καί θεών σέβη 
δείσαντες ημών χείρ' απόσχωνται, πάτερ. 

{ -- } περίφρονες δ' άγαν ανιέρω μένει {[αντ. β.} 
μεμαργωμένοι κυνοθρασείς, θεών 
ουδέν επαΐοντες. 

{Δα.} αλλ' έστι φήμη κρείσσονας λύκους κυνών 
είναι: βύβλου δέ καρπός ου κρατεί στάχυν. 
{<Χο.>} ως καί ματαίων ανοσίων τε κνωδάλων 
έχοντας οργάς, χρή φυλάσσεσθαι κράτος. 
{Δα.} ούτοι ταχεία ναυτικού στρατού στολή, 
ουδ' όρμος, ού δεί πεισμάτων σωτήρια 
ες γήν ενεγκείν, ουδ' εν αγκυρουχίαις 
θαρσούσι ναών ποιμένες παραυτίκα, 
άλλως τε καί μολόντες αλίμενον χθόνα 
ες νύκτ' αποστείχοντος ηλίου. φιλεί 
ωδίνα τίκτειν νύξ κυβερνήτη σοφώ. 
ούτω γένοιτ' άν ουδ' άν έκβασις στρατού 
καλή, πρίν όρμω ναύν θρασυνθήναι. σύ δέ 
φρόνει μέν ως ταρβούσα μή αμελείν θεών: 
. . . . . . . 
πράξας αρωγήν: άγγελον δ' ου μέμψεται 
πόλις γέρονθ', ηβώντα δ' ευγλώσσω φρενί. 

{Χο.} ιώ γά βούνι, πάνδικον σέβας, {[στρ. α.} 
τί πεισόμεσθα; ποί φύγωμεν 'Απίας 
χθονός κελαινόν εί τι κεύθός εστί που; 
μέλας γενοίμαν καπνός 
νέφεσσι γειτονών Διός, 
τό πάν δ' άφαντος αμπετής αιδνός ως 
κόνις άτερθε πτερύγων ολοίμαν. 

άφρικτον δ' ουκέτ' άν πέλοι κέαρ: {[αντ. α.} 
κελαινόχρως δέ πάλλεταί μου καρδία. 
πατρός σκοπαί δέ μ' είλον: οίχομαι φόβω. 
θέλοιμι δ' άν μορσίμου 
βρόχου τυχείν  εν σαργάναις , 
πρίν άνδρ' απευκτόν τώδε χριμφθήναι χροΐ: 
πρόπαρ θανούσας [δ'] 'Αίδας ανάσσοι. 

πόθεν δέ μοι γένοιτ' άν αιθέρος θρόνος, {[στρ. β.} 
πρός όν κύφελλ' υδρηλά γίγνεται χιών, 
ή λισσάς αιγίλιψ απρός-
δεικτος οιόφρων κρεμάς 
γυπιάς πέτρα, βαθύ 
πτώμα μαρτυρούσά μοι, 
πρίν δαΐκτορος βία 
καρδίας γάμου κυρήσαι; 

κυσίν δ' έπειθ' έλωρα καπιχωρίοις {[αντ. β.} 
όρνισι δείπνον ουκ αναίνομαι πέλειν: 
τό γάρ θανείν ελευθερού-
ται φιλαιάκτων κακών. 
ελθέτω μόρος, πρό κοί-
τας γαμηλίου τυχών. 
αμφυγάς τίν' έτι πόρον 
τέτμω γάμου λυτήρα; 

ίυζε δ' ομφάν, ουράνια {[στρ. γ.} 
μέλη λιτανά θεοίσι καί 
τέλεα δέ μοί πως πελόμενα [μοι], 
λύσιμα  μάχιμα δ': έπιδε, πάτερ, 
βίαια μή φίλοις ορών 
όμμασιν ενδίκως. 
σεβίζου δ' ικέτας σέθεν, 
γαιάοχε παγκρατές Ζεύ. 

γένος γάρ Αιγύπτιον ύβριν {[αντ. γ.} 
δύσφορον αρσενογενές  
μετά με δρόμοισι διόμενοι 
φυγάδα μάταισι πολυθρόοις 
βίαια δίζηνται λαβείν. 
σόν δ' επίπαν ζυγόν 
ταλάντου. τί δ' άνευ σέθεν 
θνατοίσι τέλειόν εστιν; 

{<ΧΟΡΟΙ ΔΑΝΑΙΔΩΝ καί ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ>} 
{Δαδ9.} ό ό ό, ά ά ά: 
όδε μάρπτις νάιος γάιος: 
τών πρό, μάρπτι, κάμνοις: 
ιόφ.. ομ.. αύθι κάββας νυ.. 
δυΐαν βοάν αμφαίνω.  
ορώ τάδε φροίμια  πράξαν πόνων 
βιαίων εμών. ηέ ηέ. 
βαίνε φυγά πρός αλκάν: 
βλοσυρόφρονα χλιδά ... 
δύσφορα ναΐ καν γά ... 
γάι' άναξ προτάσσου.  

{<Αιγ.>} σούσθε σούσθ' επί βά-
ριν όπως ποδών ... 
ουκούν; ουκούν; 
τιλμοί τιλμοί καί στιγμοί, 
πολυαίμων φόνιος 
αποκοπά κρατός. 
σούσθε σούσθ'  ολύμεναι ολόμεν' επ' αμάδα. 
{<Δαδ9.>} είθ' ανά πολύρυτον {[στρ. α.} 
αλμήεντα πόρον 
δεσποσίω ξύν ύβρει 
γομφοδέτω τε δόρει διώλου. 

{<Αιγ.>} αίμον' έσω σ' επ' αμάδα: 
ή σύ δουπια τάπιτα; 
κελεύω βία μεθέσθαι 
ίχαρ φρενί τ' άταν. 
ιώ ιόν . 
λείφ' έδρανα, κί' ες δόρυ, 
ατίετον άπολιν ου σέβω. 

{<Δαδ9.>} μήποτε πάλιν ίδοις {[αντ. α.} 
αλφεσίβοιον ύδωρ, 
ένθεν αεξόμενον 
ζώφυτον αίμα βροτοίσι θάλλει. 
{<Αιγ.>} άγειος εγώ βαθυχαίος 
βαθρείας βαθρείας γέρον.  
σύ δ' εν ναΐ ναΐ βάση 
τάχα θέλεος αθέλεος, 
βία βία τε πολλά φρούδα. 
βάτεαι βαθυμιτροκακά παθών 
[ολόμεναι παλάμαις]. 

{<Δαδ9.>} αιαί αιαί. {[στρ. β.} 
αί γάρ δυσπαλάμως όλοιο 
δι' αλίρρυτον άλσος, 
κατά Σαρπηδόνιον 
χώμα πολύψαμμον αλαθείς 
Ευρεΐαισιν αύραις. 

{ΚΗΡΥΞ} 
ίυζε καί λάκαζε καί κάλει θεούς. 
Αιγυπτίαν γάρ βάριν ουχ υπερθορή. 
[ίυζε καί] 
βόα, πικρότερ' αχέων οιζύος όνομ' έχων.  

{<Δαδ9.>} οιοί οιοί {[αντ. β.} 
λύμας, ά σύ πρό γάς υλάσκων 
περιχαμπτά βρυάζεις: 
ός επωπά δ', ο μέγας 
Νείλος, υβρίζοντά σ' αποτρέ-
ψειεν άιστον ύβριν. 

{Κη.} βαίνειν κελεύω βάριν εις αμφίστροφον 
όσον τάχιστα: μηδέ τις σχολαζέτω. 
ολκή γάρ αύτη πλόκαμον ουδάμ' άζεται. 

{Δαδ9.} οιοί, πάτερ, βρέτεος άρος {[στρ. γ.} 
ατά μ': άλαδ' άγει, 
άραχνος ώς, βάδην. 
όναρ όναρ μέλαν, 
οτοτοτοτοί, 
μά Γά μά Γά, βοάν 
φοβερόν απότρεπε: 
ώ βά Γάς παί Ζεύ. 

{Κη.} ούτοι φοβούμαι δαίμονας τούς ενθάδε: 
ου γάρ μ' έθρεψαν, ουδ' εγήρασαν τροφή. 

{Δαδ9.} μαιμά πέλας δίπους όφις: {[αντ. γ.} 
έχιδνα δ' ώς με <φόνιος ή> 
τί ποτέ ν<ιν καλώ> 
δάκος; αχ... 
οτοτοτοτοί, 
μά Γά μά Γά βοάν 
φοβερόν απότρεπε, 
ώ βά Γάς παί Ζεύ. 

{Κη.} ει μή τις ες ναύν είσιν αινέσας τάδε, 
λακίς χιτώνος έργον ου κατοικτιεί. 
{Χο.} ιώ πόλεως αγοί πρόμοι, δάμναμαι. 
{<Κη.>} πολλούς άνακτας, παίδας Αιγύπτου, τάχα 
όψεσθε: θαρσείτ', ουκ ερείτ' αναρχίαν. 
{<Χο.>} διωλόμεσθ': άεπτ', άναξ, πάσχομεν. 
{Κη.} έλξειν έοιχ' υμάς επισπάσας κόμης, 
επεί ουκ ακούετ' οξύ τών εμών λόγων. 
{Βα.} ούτος, τί ποιείς; εκ ποίου φρονήματος 
ανδρών Πελασγών τήνδ' ατιμάζεις χθόνα; 
αλλ' ή γυναικών ες πόλιν δοκείς μολείν; 
κάρβανος ών ''Ελλησιν εγχλίεις άγαν: 
καί πόλλ' αμαρτών ουδέν ώρθωσας φρενί. 
{Κη.} τί δ' ημπλάκηται τώνδ' εμοί δίκης άτερ; 
{Βα.} ξένος μέν είναι πρώτον ουκ επίστασαι. 
{Κη.} πώς δ' ουχί; τάμ' ολωλόθ' ευρίσκων άγω. 
{Βα.} ποίοισιν ειπών προξένοις εγχωρίοις; 
{Κη.} `Ερμή, μεγίστω προξένων, μαστηρίω. 
{Βα.} θεοίσιν ειπών τούς θεούς ουδέν σέβη. 
{Κη.} τούς αμφί Νείλον δαίμονας σεβίζομαι. 
{Βα.} οι δ' ενθάδ' ουδέν, ως εγώ σέθεν κλύω; 
{Κη.} άγοιμ' άν, εί τις τάσδε μή 'ξαιρήσεται. 
{Βα.} κλαίοις άν, ει ψαύσειας, ου μάλ' ες μακράν. 
{Κη.} ήκουσα, τούπος <δ'> ουδαμώς φιλόξενον. 
{Βα.} ου γάρ ξενούμαι τούς θεών συλήτορας. 
{Κη.} λέγοιμ' άν ελθών παισίν Αιγύπτου τάδε. 
{Βα.} αβουκόλητον τούτ' εμώ φρονήματι. 
{Κη.} αλλ' ως άν ειδώς εννέπω σαφέστερον -- 
καί γάρ πρέπει κήρυκ' απαγγέλλειν τορώς 
έκαστα -- πώς φώ, πρός τίνος τ' αφαιρεθείς 
ήκειν γυναικών αυτανέψιον στόλον; 
ούτοι δικάζει ταύτα μαρτύρων ύπο 
''Αρης, τό νείκος δ' ουκ εν αργύρου λαβή 
έλυσεν: αλλά πολλά γίγνεται πάρος 
πεσήματ' ανδρών καπολακτισμοί βίου. 
{<Βα.>} τί σοι λέγειν χρή τούνομ'; εν χρόνω μαθών 
είση σύ τ' αυτός χοι ξυνέμποροι σέθεν. 
ταύτας δ' εκούσας μέν κατ' εύνοιαν φρενών 
άγοις άν, είπερ ευσεβής πίθοι λόγος. 
τοιάδε δημόπρακτος εκ πόλεως μία 
ψήφος κέκρανται, μήποτ' εκδούναι βία 
στόλον γυναικών: τώνδ' εφήλωται τορώς 
γόμφος διαμπάξ, ως μένειν αραρότως. 
ταύτ' ου πίναξίν εστιν εγγεγραμμένα 
ουδ' εν πτυχαίς βίβλων κατεσφραγισμένα, 
σαφή δ' ακούεις εξ ελευθεροστόμου 
γλώσσης. κομίζου δ' ως τάχιστ' εξ ομμάτων. 
{<Κη.>} έοιγμεν ήδη πόλεμον αρείσθαι νέον:
είη δέ νίκη καί κράτος τοίς άρσεσιν. 
{<Βα.>} αλλ' άρσενάς τοι τήσδε γής οικήτορας 
ευρήσετ', ου πίνοντας εκ κριθών μέθυ. 
υμείς δέ πάσαι ξύν φίλαις οπάοσιν 
θράσος λαβούσαι στείχετ' ευερκή πόλιν, 
πύργων βαθεία μηχανή κεκλημένην. 
καί δώματ' εστί πολλά μέν τά δήμια, 
δεδωμάτωμαι δ' ουδ' εγώ σμικρά χερί. 
ένθ' έστιν υμίν ευτύκους ναίειν δόμους 
πολλών μετ' άλλων: ει δέ τις μείζων χάρις, 
πάρεστιν οικείν καί μονορρύθμους δόμους. 
τούτων τά λώστα καί τά θυμηδέστατα -- 
πάρεστι -- λωτίσασθε. προστάτης δ' εγώ 
αστοί τε πάντες, ώνπερ ήδε κραίνεται 
ψήφος. τί τώνδε κυριωτέρους μένεις; 

{Χο.} αλλ' αντ' αγαθών αγαθοίσι βρύοις, 
δίε Πελασγών. 
πέμψον δέ πρόφρων δεύρ' ημέτερον 
πατέρ' ευθαρσή Δαναόν, πρόνοον 
καί βούλαρχον. τού γάρ προτέρα 
μήτις, όπου χρή δώματα ναίειν 
καί τόπος εύφρων. πάς τις επειπείν 
ψόγον αλλοθρόοις 
εύτυκος: είη δέ τά λώστα. 
ξύν τ' ευκλεία καί αμηνίτω 
βάξει λαών εγχώρων 
τάσσεσθε, φίλαι δμωίδες, ούτως 
ως εφ' εκάστη διεκλήρωσεν 
Δαναός θεραποντίδα φερνήν. 

{Δα.} ώ παίδες, 'Αργείοισιν εύχεσθαι χρεών, 
θύειν τε λείβειν θ', ως θεοίς 'Ολυμπίοις, 
σπονδάς, επεί σωτήρες ου διχορρόπως. 
καί μου τά μέν πραχθέντα πρός τούς εγγενείς 
φίλους πικρώς ήκουσαν αυτανεψίοις: 
εμοί δ' οπαδούς τούσδε καί δορυσσόους 
έταξαν, ως έχοιμι τίμιον γέρας, 
καί μήτ' αέλπτως, δορικανεί μόρω θανών 
λάθοιμι, χώρα δ' άχθος αείζων πέλοι, 
. . . . . . . 
τοιώνδε τυγχάνοντας εκ πρυμνής φρενός 
χάριν σέβεσθαι τιμιωτέραν † εμού. 
καί ταύθ' άμ' εγγράψασθε πρός γεγραμμένοις 
πολλοίσιν άλλοις σωφρονίσμασιν πατρός, 
αγνώθ' όμιλον, ως ελέγχεται χρόνω, 
πάς δ' εν μετοίκω γλώσσαν εύτυκον φέρει 
κακήν, τό τ' ειπείν ευπετές μύσαγμά πως. 
υμάς δ' επαινώ μή καταισχύνειν εμέ, 
ώραν εχούσας τήνδ' επίστρεπτον βροτοίς. 
τέρειν' οπώρα δ' ευφύλακτος ουδαμώς: 
θήρες δέ κηραίνουσι καί βροτοί -- τί μήν; -- 
καί κνώδαλα πτερούντα καί πεδοστιβή. 
† καρπώματα στάζοντα κηρύσσει Κύπρις 
κάλωρα κωλύουσαν θωσμένειν έρω, † 
καί παρθένων χλιδαίσιν ευμόρφοις έπι 
πάς τις παρελθών όμματος θελκτήριον 
τόξευμ' έπεμψεν, ιμέρου νικώμενος. 
πρός ταύτα μή πάθωμεν ών πολύς πόνος 
πολύς δέ πόντος ούνεκ' ηρόθη δορί, 
μηδ' αίσχος ημίν, ηδονήν δ' εχθροίς εμοίς 
πράξωμεν. οίκησις δέ καί διπλή πάρα: 
τήν μέν Πελασγός, τήν δέ καί πόλις διδοί, 
οικείν λάτρων άτερθεν: ευπετή τάδε. 
μόνον φύλαξαι τάσδ' επιστολάς πατρός, 
τό σωφρονείν τιμώσα τού βίου πλέον. 
{Χο.} τάλλ' ευτυχοίμεν πρός θεών 'Ολυμπίων: 
εμής δ' οπώρας ούνεκ' εύ θάρσει, πάτερ. 
θεοίς γάρ εί τι μή βεβούλευται νέον, 
ίχνος τό πρόσθεν ου διαστρέψω φρενός. 

{ΧΟΡΟΙ ΔΑΝΑΙΔΩΝ καί ΘΕΡΑΠΑΙΝΩΝ} 
{Δαδ9.} ίτε μάν αστυάνακτας {[στρ. α.} 
μάκαρας θεούς γανάοντες 
πολιούχους τε καί οί χεύμ' 'Ερασίνου 
περιναίουσιν παλαιόν. 
υποδέξασθε <δ'> οπαδοί 
μέλος: αίνος δέ πόλιν τάνδε Πελασγών 
εχέτω, μηδ' έτι Νείλου 
προχοάς σέβωμεν ύμνοις, 
ποταμούς δ' οί διά χώρας {[αντ. α.} 
θελεμόν πώμα χέουσιν 
πολύτεκνοι, λιπαροίς χεύμασι γαίας 
τόδε μειλίσσοντες ούδας. 
επίδοι δ' ''Αρτεμις αγνά 
στόλον οικτιζομένα, μηδ' υπ' ανάγκας 
γάμος έλθοι Κυθερείας: 
Στύγιον πέλοι τόδ' άθλον. 

{ΘΕΡΑΠΑΙΝΑΙ} 
{ -- } Κύπριδος <δ'> ουκ αμελεί θεσμός όδ' εύφρων. {[στρ. β.} 
δύναται γάρ Διός άγχιστα σύν ''Ηρα: 
τίεται δ' αιολόμητις 
θεός έργοις επί σεμνοίς. 
{ -- } μετάκοινοι δέ φίλα ματρί πάρεισιν 
Πόθος <ά> τ' ουδέν άπαρνον 
τελέθει θέλκτορι Πειθοί. 
{ -- } δέδοται δ' `Αρμονία μοίρ' 'Αφροδίτας 
ψεδυρά τρίβοι τ' ερώτων. 
{ -- } φυγάδεσσιν δ' επιπλοίας κακά τ' άλγη {[αντ. β.} 
πολέμους θ' αιματόεντας προφοβούμαι. 
τί ποτ' εύπλοιαν έπραξαν 
ταχυπόμποισι διωγμοίς; 
{ -- } ό τί τοι μόρσιμόν εστιν, τό γένοιτ' άν. 
Διός ου παρβατός εστιν 
μεγάλα φρήν απέρατος. 
{ -- } μετά πολλών δέ γάμων άδε τελευτά 
προτεράν πέλοι γυναικών. 

{Δαδ9.} ο μέγας Ζεύς απαλέξαι {[στρ. γ.} 
γάμον Αιγυπτογενή μοι. 
{Θε.} τό μέν άν βέλτατον είη: 
σύ δέ θέλγοις άν άθελκτον; 
{Δαδ9.} σύ δέ γ' ουκ οίσθα τό μέλλον. 

{Θε.} τί δέ μέλλω φρένα Δίαν {[αντ. γ.} 
καθοράν, όψιν άβυσσον; 
{Δαδ9.} μέτριον νύν έπος εύχου: 
τίνα καιρόν με διδάσκεις; 
{Θε.} τά θεών μηδέν αγάζειν. 

{ΧΟΡΟΣ} 
Ζεύς άναξ αποστεροί- {[στρ. δ.} 
η γάμον δυσάνορα 
δάιον, όσπερ 'Ιώ 
πημονάς ελύσατ' εύ 
χειρί παιωνία κατασχεθών, 
ευμενή βίαν κτίσας, 
καί κράτος νέμοι γυναι- {[αντ. δ.} 
ξίν: τό βέλτερον κακού 
καί τό δίμοιρον αινώ, 
καί δίκα δίκας έπε-
σθαι, ξύν ευχαίς εμαίς, λυτηρίοις 
μηχαναίς θεού πάρα.
Επιστροφή στα περιεχόμενα