|
Ο
χάλκινος ηνίοχος του βρέθηκε στους
Δελφούς αποτελεί ίσως το σπουδαιότερο
από τα μεμονωμένα αγάλματα που
σώζονται. Το άγαλμα παριστάνει έναν
οδηγό αγωνιστικού άρματος, αμέσως μετά
τον αγώνα ενώ περιφέρεται αργά μέσα
στον ιππόδρομο, πάνω στο άρμα του. Το
σύμπλεγμα (άρμα με τέσσερα άλογα, ο
ηνίοχος κι ένας μικρός ιπποκόμος), ήταν
αφιέρωμα του Πολυζάλου, τύραννου της
Γέλας, πόλης της Σικελίας, γύρω στο 474 π.α.χ.χ.,
προς τιμήν του Απόλλωνος, για τη νίκη
του άρματός του στα Πύθια.
|
 |
Έπου
Θεώ
Μόμω πείθου
Θεούς σέβου
Γονείς σέβου
Ηττώ υπέρ δικαίους
Γνώθι μαθών
Ακούσας νόει
Σαυτόν ίσθι
Φρόνει θνητά
Εστίαν τιμά
Άρχε σεαυτού
Φίλοις βοήθει
Θυμού κράτει
Φρόνησιν άσκει
Πρόνοιαν τίμα
Όρκω μή χρώ
Φιλίαν αγάπαν
Παιδείας αντέχου
Δόξαν δίωκε
Σοφίαν ζήτει
Καλόν εύ λέγε
ψέγε μηδένα
Επαίνει Αρετήν
Πράττε δίκαια
Φίλοις ευνόει
Εχθρούς αμύνου
Ευγένειαν άσκει
Κακίας απέχου
Κοινός γίνου
Ίδια φύλαττε
Αλλοτρίων απέχου
Εύφημος ίσθι
Άκουε πάντα
Φίλω χαρίζου
Ύβριν μίσει
Χρόνου Φείδου |
Ορατό
μέλλον
Ικέτας αιδού
Υιούς παίδευε
Έχων χαρίζου
Δόλου φοβού
Ευλόγει πάντας
Φιλόσοφος γίνου
Όσια κρίνε
Γνούς πράττε
Φόνου απέχου
Εύχου δυνατά
Σοφοίς χρώ
Ήθος δοκίμαζε
Λαβών απόδας
Υφορώ μηδένα
Τέχνη χρώ
Ό μέλλεις δός
Ευεργεσίας τίμα
Φθόνει μηδενί
Φυλακή πρόσεχε
Ελπίδα αίνει
Διαβολήν μίσει
Δικαίως κτώ
Αγαθούς τίμα
Κριτήν γνώθι
Γάμους πράτει
Τύχην νόμιζε
Εγγύην φεύγε
Πάσι διαλέγου
Ομοίοις χρώ
Δαπανών άρχου
Κτώμενος ήδου
Αισχύνην σέβου
Χάριν εκτέλει
Ευτυχίαν εύχου
Τύχην στέργε Ακούον όρα
Τώ
βίω μή μάχου
Εύ πάσχε ώς θνητός
Παίς ών κόσμιοι ίσθι (ηβών)
|
Εργάζου
κτητά
Έριν μίσει
Όνειδος έχθαιρε
Γλώσσαν ίσχε
Ύβριν αμύνου
Κρίνε δίκαια
Χρώ χρήμασι
Αδωροδόκητος δοκίμαζε
Αιτιώ παρόντα
Βίας μή έχου
Λέγε ειδώς
Αλύπως βίου
Ομίλει πράως
Φιλοφρονείν πάσιν
Υιοίς μή καθάρρει
Γλώττης άρχε
Σαυτόν εύ ποίει
Ευπροσήγορος γίνου
Αποκρίνου έν καιρώ
Πόνει μετά δικαίου
Πράττε αμετανοήτως
Αμαρτάνων μετανόει
Οφθαλμού κράτει
Βουλεύου χρήσιμα
Επιτέλει συντόμως
Φιλίαν φίλαττε
Ευγνώμων γίνου
Οόνοιαν δίωκε
Άρρητα μή λέγε
Τό κρατούν φοβού
Καιρόν προσδέχου
Έχθρας διάλυε
Γήρας προσδέχου
Επί ρώμη μή καυχώ
Ευφημίαν άσκει
Απέχθειαν φεύγε
Τό συμφέρον θυρώ
Θνήσκε υπέρ πετρίδος |
Πλούτει
σικαίως
Δόξαν μή λείπε
Κακίαν μίσει
Κινδύνευε φρονίμως
Χρησμούς θαύμαζε
Ούς τρέφεις αγάπα
Απόντι μή μάχου
Πρεσβύτερον αιδού
Νεώτερον δίδασκε
Πλούτω απίστει
Σεαυτόν αιδού
Μή άρχε υβρίζων
Πλούτω απίστει
Σεαυτόν αιδού
Μή άρχε υβρίζων
Προγόνους στεφάνου
Επί νεκρώ μή γέλα
Ατυχούντι συνάχθου
Χαρίζου ευλαβώς
Εξ ευγενών γένα
Επαγγέλου μηδενί
Τύχη μή πίστευε
Τελεύτα άλυτος
Μέτρον άριστον
Ευσέβειαν φυλάσσειν
Αδικείν μισείν
Ηδονής κραττείν
Βία μηδέν πράττειν
Τέκνα παιδεύειν
Μή θρασύνου
Νόμοις πείθου
Μελέτει τό πάν
Γαμείν μέλλο καιρόν γνώθι
Μή επί παντί λυπού
Πίνων άρμοζε
Πέρας επιτέλει μή αποδειλιών
|
