ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ

<Δίκης>, θυμίαμα λίβανον.

<Δικαιοσύνης>, θυμίαμα λίβανον.

''Ομμα Δίκης μέλπω πανδερκέος, αγλαομόρφου, 
ή καί Ζηνός άνακτος επί θρόνον ιερόν ίζει 
ουρανόθεν καθορώσα βίον θνητών πολυφύλων, 
τοίς αδίκοις τιμωρός επιβρίθουσα δικαία, 
εξ ισότητος αληθείαι συνάγουσ' ανόμοια: 
πάντα γάρ, όσσα κακαίς γνώμαις θνητοίσιν οχείται 
δύσκριτα, βουλομένοις τό πλέον βουλαίς αδίκοισι, 
μούνη επεμβαίνουσα δίκην αδίκοις επεγείρεις: 
εχθρά τών αδίκων, εύφρων δέ σύνεσσι δικαίοις. 
αλλά, θεά, μόλ' επί γνώμαις εσθλαίσι δικαία, 
ως άν αεί βιοτής τό πεπρωμένον ήμαρ επέλθοι.

'~Ω θνητοίσι δικαιοτάτη, πολύολβε, ποθεινή, 
εξ ισότητος αεί θνητοίς χαίρουσα δικαίοις, 
πάντιμ', ολβιόμοιρε, Δικαιοσύνη μεγαλαυχής, 
ή καθαραίς γνώμαις<ιν> αεί τά δέοντα βραβεύεις, 
άθραυστος τό συνειδός αεί: θραύεις γάρ άπαντας, 
όσσοι μή τό σόν ήλθον υπό ζυγόν, αλλ' υπέρ αυτού
πλάστιγξι βριαραίσι παρεγκλίναντες απλήστως: 
αστασία<ς>τε, φίλη πάντων, φιλόκωμ', ερατεινή, 
ειρήνηι χαίρουσα, βίον ζηλούσα βέβαιον: 
αιεί γάρ τό πλέον στυγέεις, ισότητι δέ χαίρεις: 
εν σοί γάρ σοφίη αρετής τέλος εσθλόν ικάνει. 
κλύθι, θεά, κακίην θνητών θραύουσα δικαίως, 
ως άν ισορροπίαισιν αεί βίος εσθλός οδεύοι 
θνητών ανθρώπων, οί αρούρης καρπόν έδουσι, 
καί ζώιων πάντων, οπόσ' εν κόλποισι τιθηνεί 
γαία θεά μήτηρ καί πόντιος εινάλιος Ζεύς. 

''Υμνος <Νόμου>.

<`Ηφαίστου>, θυμίαμα λιβανομάνναν.

'Αθανάτων καλέω καί θνητών αγνόν άνακτα, 
ουράνιον Νόμον, αστροθέτην, σφραγίδα δικαίαν 
πόντου τ' ειναλίου καί γής, φύσεως τό βέβαιον 
ακλινές αστασίαστον αεί τηρούντα νόμοισιν, 
οίσιν άνωθε φέρων μέγαν ουρανόν αυτός οδεύει, 
καί φθόνον † ου δίκαιον † ροίζου τρόπον εκτός ελαύνει: 
ός καί θνητοίσιν βιοτής τέλος εσθλόν εγείρει: 
αυτός γάρ μούνος ζώιων οίακα κρατύνει 
γνώμαις ορθοτάταισι συνών, αδιάστροφος αιεί, 
ωγύγιος, πολύπειρος, αβλάπτως πάσι συνοικών 
τοίς νομίμοις, ανόμοις δέ φέρων κακότητα βαρείαν. 
αλλά, μάκαρ, πάντιμε, φερόλβιε, πάσι ποθεινέ, 
ευμενές ήτορ έχων μνήμην σέο πέμπε, φέριστε.

''Ηφαιστ' ομβριμόθυμε, μεγασθενές, ακάματον πύρ, 
λαμπόμενε φλογέαις αυγαίς, φαεσίμβροτε δαίμον, 
φωσφόρε, καρτερόχειρ, αιώνιε, τεχνοδίαιτε, 
εργαστήρ, κόσμοιο μέρος, στοιχείον αμεμφές, 
παμφάγε, πανδαμάτωρ, πανυπέρτατε, παντοδίαιτε, 
αιθήρ, ήλιος, άστρα, σελήνη, φώς αμίαντον: 
ταύτα γάρ `Ηφαίστοιο μέλη θνητοίσι προφαίνει. 
πάντα δέ οίκον έχεις, πάσαν πόλιν, έθνεα πάντα, 
σώματά τε θνητών οικείς, πολύολβε, κραταιέ. 
κλύθι, μάκαρ, κλήιζω <σε> πρός ευιέρους επιλοιβάς, 
αιεί όπως χαίρουσιν επ' έργοις ήμερος έλθοις.
παύσον λυσσώσαν μανίαν πυρός ακαμάτοιο 
καύσιν έχων φύσεως εν σώμασιν ημετέροισιν.

<''Αρεος>, θυμίαμα λίβανον.

<'Ασκληπιού>, θυμίαμα μάνναν.

''Αρρηκτ', ομβριμόθυμε, μεγασθενές, άλκιμε δαίμον, 
οπλοχαρής, αδάμαστε, βροτοκτόνε, τειχεσιπλήτα, 
'~Αρες άναξ, οπλόδουπε, φόνοις πεπαλαγμένος αιεί, 
αίματι ανδροφόνωι χαίρων, πολεμόκλονε, φρικτέ, 
ός ποθέεις ξίφεσίν τε καί έγχεσι δήριν άμουσον: 
στήσον έριν λυσσώσαν, άνες πόνον αλγεσίθυμον, 
εις δέ πόθον νεύσον Κύπριδος κώμους τε Λυαίου 
αλλάξας αλκήν όπλων εις έργα τά Δηούς, 
ειρήνην ποθέων κουροτρόφον, ολβιοδώτιν.

'Ιητήρ πάντων, 'Ασκληπιέ, δέσποτα Παιάν, 
θέλγων ανθρώπων πολυαλγέα πήματα νούσων, 
ηπιόδωρε, κραταιέ, μόλοις κατάγων υγίειαν 
καί παύων νούσους, χαλεπάς κήρας θανάτοιο, 
αυξιθαλής, επίκουρ', απαλεξίκακ', ολβιόμοιρε, 
Φοίβου 'Απόλλωνος κρατερόν θάλος αγλαότιμον, 
εχθρέ νόσων, `Υγίειαν έχων σύλλεκτρον αμεμφή, 
ελθέ, μάκαρ, σωτήρ, βιοτής τέλος εσθλόν οπάζων.

<`Υγείας>, θυμίαμα μάνναν.

<Ευμενίδων>, θυμίαμα αρώματα.

`Ιμερόεσσ', ερατή, πολυθάλμιε, παμβασίλεια, 
κλύθι, μάκαιρ' `Υγίεια, φερόλβιε, μήτερ απάντων: 
εκ σέο γάρ νούσοι μέν αποφθινύθουσι βροτοίσι, 
πάς δέ δόμος θάλλει πολυγηθής είνεκα σείο, 
καί τέχναι βρίθουσι: ποθεί δέ σε κόσμος, άνασσα, 
μούνος δέ στυγέει σ' 'Αίδης ψυχοφθόρος αιεί, 
αιθαλής, ευκταιοτάτη, θνητών ανάπαυμα: 
σού γάρ άτερ πάντ' εστίν ανωφελή ανθρώποισιν: 
ούτε γάρ ολβοδότης πλούτος γλυκερός θαλίηισιν, 
ούτε γέρων πολύμοχθος άτερ σέο γίγνεται ανήρ: 
πάντων γάρ κρατέεις μούνη καί πάσιν ανάσσεις. 
αλλά, θεά, μόλε μυστιπόλοις επιτάρροθος αιεί 
ρυομένη νούσων χαλεπών κακόποτμον ανίην. 

Κλύτέ μου, Ευμενίδες μεγαλώνυμοι, εύφρονι βουλήι, 
αγναί θυγατέρες μεγάλοιο Διός χθονίοιο 
Φερσεφόνης τ', ερατής κούρης καλλιπλοκάμοιο, 
αί πάντων καθοράτε βίον θνητών ασεβούντων, 
τών αδίκων τιμωροί, εφεστηκυίαι ανάγκηι, 
κυανόχρωτες άνασσαι, απαστράπτουσαι απ' όσσων 
δεινήν ανταυγή φάεος σαρκοφθόρον αίγλην: 
αίδιοι, φοβερώπες, απόστροφοι, αυτοκράτειραι, 
λυσιμελείς οίστρωι, βλοσυραί, νύχιαι, † πολύποτμοι, 
νυκτέριαι κούραι, οφιοπλόκαμοι, φοβερώπες: 
υμάς κικλήσκω γνώμαις οσίαισι πελάζειν.

<'Ερινύων>, θυμίαμα στύρακα καί μάνναν.

<Μηλινόης>, θυμίαμα αρώματα.

Κλύτε, θεαί πάντιμοι, ερίβρομοι, ευάστειραι, 
Τισιφόνη τε καί 'Αλληκτώ καί δία Μέγαιρα: 
νυκτέριαι, μυχίοις υπό κεύθεσιν οικί' έχουσαι 
άντρωι εν ηερόεντι παρά Στυγός ιερόν ύδωρ, 
ουχ οσίαις βουλαίσι βροτών κεκοτημέναι αιεί, 
λυσσήρεις, αγέρωχοι, επευάζουσαι ανάγκαις, 
θηρόπεπλοι, τιμωροί, ερισθενέες, βαρυαλγείς, 
'Αίδεω χθόνιαι, φοβεραί κόραι, αιολόμορφοι, 
ηέριαι, αφανείς, ωκυδρόμοι ώστε νόημα: 
ούτε γάρ ηελίου ταχιναί φλόγες ούτε σελήνης 
καί σοφίης αρετής τε καί εργασίμου θρασύτητος 
† εύχαρι ούτε βίου λιπαράς περικαλλέος ήβης 
υμών χωρίς εγείρει ευφροσύνας βιότοιο: 
αλλ' αιεί θνητών πάντων επ' απείρονα φύλα
όμμα Δίκης εφοράτε, δικασπόλοι αιέν εούσαι. 
αλλά, θεαί Μοίραι, οφιοπλόκαμοι, πολύμορφοι, 
πραΰνοον μετάθεσθε βίου μαλακόφρονα δόξαν.

Μηλινόην καλέω, νύμφην χθονίαν, κροκόπεπλον, 
ήν παρά Κωκυτού προχοαίς ελοχεύσατο σεμνή 
Φερσεφόνη λέκτροις ιεροίς Ζηνός Κρονίοιο, 
ήι ψευσθείς Πλούτων' εμίγη δολίαις απάταισι, 
θυμώι Φερσεφόνης δέ δισώματον έσπασε χροιήν, 
ή θνητούς μαίνει φαντάσμασιν ηερίοισιν, 
αλλοκότοις ιδέαις μορφής τύπον † εκπροφαίνουσα, 
άλλοτε μέν προφανής, ποτέ δέ σκοτόεσσα, νυχαυγής, 
ανταίαις εφόδοισι κατά ζοφοειδέα νύκτα. 
αλλά, θεά, λίτομαί σε, καταχθονίων βασίλεια, 
ψυχής εκπέμπειν οίστρον επί τέρματα γαίης, 
ευμενές ευίερον μύσταις φαίνουσα πρόσωπον.

<Τύχης>, θυμίαμα λίβανον.

<Δαίμονος>, θυμίαμα λίβανον.

Δεύρο, Τύχη: καλέω σ', αγαθών κράντειραν, επευχαίς, 
μειλιχίαν, ενοδίτιν, επ' ευόλβοις κτεάτεσσιν, 
''Αρτεμιν ηγεμόνην, μεγαλώνυμον, Ευβουλήος 
αίματος εκγεγαώσαν, απρό<ς>μαχον εύχος έχουσαν, 
τυμβιδίαν, πολύπλαγκτον, αοίδιμον ανθρώποισιν. 
εν σοί γάρ βίοτος θνητών παμποίκιλός εστιν: 
οίς μέν γάρ τεύχεις κτεάνων πλήθος πολύολβον, 
οίς δέ κακήν πενίην θυμώι χόλον ορμαίνουσα. 
αλλά, θεά, λίτομαί σε μολείν βίωι ευμενέουσαν, 
όλβοισι πλήθουσαν επ' ευόλβοις κτεάτεσσιν.

Δαίμονα κικλήσκω † μεγάλαν ηγήτορα φρικτόν, 
μειλίχιον Δία, παγγενέτην, βιοδώτορα θνητών, 
Ζήνα μέγαν, πολύπλαγκτον, αλάστορα, παμβασιλήα, 
πλουτοδότην, οπόταν γε βρυάζων οίκον εσέλθηι, 
έμπαλι δέ τρύχοντα βίον θνητών πολυμόχθων: 
εν σοί γάρ λύπης τε χαράς † κληίδες οχούνται. 
τοιγάρ τοι, μάκαρ, αγνέ, πολύστονα κήδε' ελάσσας, 
όσσα βιοφθορίην πέμπει κατά γαίαν άπασαν, 
ένδοξον βιοτής γλυκερόν τέλος εσθλόν οπάζοις.

<Λευκοθέας>, θυμίαμα αρώματα.

<Μουσών>, θυμίαμα λίβανον.

Λευκοθέαν καλέω Καδμηίδα, δαίμονα σεμνήν, 
ευδύνατον, θρέπτειραν ευστεφάνου Διονύσου. 
κλύθι, θεά, πόντοιο βαθυστέρνου μεδέουσα, 
κύμασι τερπομένη, θνητών σώτειρα μεγίστη: 
εν σοί γάρ νηών πελαγοδρόμος άστατος ορμή, 
μούνη δέ θνητών οικτρόν μόρον ειν αλί λύεις, 
οίς άν εφορμαίνουσα φίλη σωτήριος έλθοις. 
αλλά, θεά δέσποινα, μόλοις επαρωγός εούσα 
νηυσίν επ' ευσέλμοις σωτήριος εύφρονι βουλήι, 
μύσταις εν πόντωι ναυσίδρομον ούρον άγουσα.

Μνημοσύνης καί Ζηνός εριγδούποιο θύγατρες, 
Μούσαι Πιερίδες, μεγαλώνυμοι, αγλαόφημοι, 
θνητοίς, οίς κε παρήτε, ποθεινόταται, πολύμορφοι, 
πάσης παιδείης αρετήν γεννώσαι άμεμπτον, 
θρέπτειραι ψυχής, διανοίας ορθοδότειραι, 
καί νόου ευδυνάτοιο καθηγήτειραι άνασσαι, 
αί τελετάς θνητοίς ανεδείξατε μυστιπ<ο>λεύτους, 
Κλειώ τ' Ευτέρπη τε Θάλειά τε Μελπομένη τε 
Τερψιχόρη τ' 'Ερατώ τε Πολύμνιά τ' Ουρανίη τε
Καλλιόπηι σύν μητρί καί ευδυνάτηι θεάι `Αγνήι. 
αλλά μόλοιτε, θεαί, μύσταις, πολυποίκιλοι, αγναί, 
εύκλειαν ζήλόν τ' ερατόν πολύυμνον άγουσαι.

<Παλαίμονος>, θυμίαμα μάνναν.

Σύντροφε βακχεχόροιο Διωνύσου πολυγηθούς, 
ός ναίεις πόντοιο βυθούς αλικύμονας, αγνούς, 
κικλήσκω σε, Παλαίμον, επ' ευιέροις τελεταίσιν 
ελθείν ευμενέοντα, νέωι γήθοντα προσώπωι, 
καί σώζειν μύστας κατά τε χθόνα καί κατά πόντον: 
ποντοπλάνοις γάρ αεί ναυσίν χειμώνος εναργής 
φαινομένου σωτήρ μούνος θνητοίς αναφαίνηι, 
ρυόμενος μήνιν χαλεπήν κατά πόντιον οίδμα.

<Μνημοσύνης>, θυμίαμα λίβανον

<'Ηούς>, θυμίαμα μάνναν.

Μνημοσύνην καλέω, Ζηνός σύλλεκτρον, άνασσαν, 
ή Μούσας τέκνωσ' ιεράς, οσίας, λιγυφώνους, 
εκτός εούσα κακής λήθης βλαψίφρονος αιεί, 
πάντα νόον συνέχουσα βροτών ψυχαίσι σύνοικον, 
ευδύνατον κρατερόν θνητών αύξουσα λογισμόν, 
ηδυτάτη, φιλάγρυπνος υπομνήσκουσά τε πάντα, 
ών άν έκαστος αεί στέρνοις γνώμην κατ<ά>θηται, 
ούτι παρεκβαίνουσ', επεγείρουσα φρένα πάσιν. 
αλλά, μάκαιρα θεά, μύσταις μνήμην επέγειρε 
ευιέρου τελετής, λήθην δ' από τών<δ'> απόπεμπε.

<Θέμιδος>, θυμίαμα λίβανον.

<'Ωκεανού>, θυμίαμα αρώματα.

Ουρανόπαιδ' αγνήν καλέω Θέμιν ευπατέρειαν, 
Γαίης τό βλάστημα, νέην καλυκώπιδα κούρην, 
ή πρώτη κατέδειξε βροτοίς μαντήιον αγνόν 
Δελφικώι εν κευθμώνι θεμιστεύουσα θεοίς<ι> 
Πυθίωι εν δαπέδωι, όθι Πύθων εμβασίλευεν: 
ή καί Φοίβον άνακτα θεμιστοσύνας εδίδαξε: 
πάντιμ', αγλαόμορφε, σεβάσμιε, νυκτιπόλευτε: 
πρώτη γάρ τελετάς αγίας θνητοίς ανέφηνας, 
βακχιακάς ανά νύκτας επευάζουσα άνακτα: 
εκ σέο γάρ τιμαί μακάρων μυστήριά θ' αγνά. 
αλλά, μάκαιρ', έλθοις κεχαρημένη εύφρονι βουλήι
ευιέρους επί μυστιπόλου τελετάς σέο, κούρη.

'Ωκεανόν καλέω, πατέρ' άφθιτον, αιέν εόντα, 
αθανάτων τε θεών γένεσιν θνητών τ' ανθρώπων, 
ός περικυμαίνει γαίης περιτέρμονα κύκλον: 
εξ ούπερ πάντες ποταμοί καί πάσα θάλασσα 
καί χθόνιοι γαίης πηγόρρυτοι ικμάδες αγναί. 
κλύθι, μάκαρ, πολύολβε, θεών άγνισμα μέγιστον, 
τέρμα φίλον γαίης, αρχή πόλου, υγροκέλευθε, 
έλθοις ευμενέων μύσταις κεχαρημένος αιεί. 

<Βορέου>, θυμίαμα λίβανον.

<Ζεφύρου>, θυμίαμα λίβανον.

Χειμερίοις αύραισι δονών βαθύν ηέρα κόσμου, 
κρυμοπαγής Βορέα, χιονώδεος έλθ' από Θράικης 
λύέ τε παννέφελον στάσιν ηέρος υγροκελεύθου 
ριπίζων ικμάσιν νοτεραίς ομβρηγενές ύδωρ, 
αίθρια πάντα τιθείς, θαλερόμματον αιθέρα τεύχων 
† ακτίνες ώς λάμπουσιν † επί χθονός ηελίοιο.

Αύραι παντογενείς Ζεφυρίτιδες, ηεροφοίται, 
ηδυπνοοι, ψιθυραί, † θανάτου ανάπαυσιν έχουσαι, 
ειαριναί, λειμωνιάδες, πεποθημέναι όρμοις, 
σύρουσαι ναυσί τρυφερον †όρμον, ηέρα κούφον: 
έλθοιτ' ευμενέουσαι, επιπνείουσαι αμεμφείς, 
ηέριαι, αφανείς, κουφόπτεροι, αερόμορφοι.

<Νότου>, θυμίαμα λίβανον.

<`Εστίας>, θυμίαμα αρώματα.

Λαιψηρόν πήδημα δι' ηέρος υγροπόρευτον, 
ωκείαις πτερύγεσσι δονούμενον ένθα καί ένθα, 
έλθοις σύν νεφέλαις νοτίαις, όμβροιο γενάρχα: 
τούτο γάρ εκ Διός εστι σέθεν γέρας ηερόφοιτον, 
ομβροτόκους νεφέλας εξ ηέρος εις χθόνα πέμπειν. 
τοιγάρ τοι λιτόμεσθα, μάκαρ, ιεροίσι χαρέντα 
πέμπειν καρποτρόφους όμβρους επί μητέρα γαίαν.

`Εστία ευδυνάτοιο Κρόνου θύγατερ βασίλεια, 
ή μέσον οίκον έχεις πυρός αενάοιο, μεγίστου, 
τούσδε σύ εν τελεταίς οσίους μύστας αναδείξαις, 
θείσ' αιειθαλέας, πολυόλβους, εύφρονας, αγνούς: 
οίκε θεών μακάρων, θνητών στήριγμα κραταιόν, 
αιδίη, πολύμορφε, ποθεινοτάτη, χλοόμορφε: 
μειδιόωσα, μάκαιρα, τάδ' ιερά δέξο προθύμως,
όλβον επιπνείουσα καί ηπιόχειρον υγείαν.

<''Υπνου>, θυμίαμα μετά μήκωνος.

<Θανάτου>, θυμίαμα μάνναν.

''Υπνε, άναξ μακάρων πάντων θνητών τ' ανθρώπων 
καί πάντων ζώιων, οπόσα τρέφει ευρεία χθών: 
πάντων γάρ κρατέεις μούνος καί πάσι προσέρχηι 
σώματα δεσμεύων εν αχαλκεύτοισι πέδηισι, 
λυσιμέριμνε, κόπων ηδείαν έχων ανάπαυσιν 
καί πάσης λύπης ιερόν παραμύθιον έρδων: 
καί θανάτου μελέτην επάγεις ψυχάς διασώζων: 
αυτοκασίγνητος γάρ έφυς Λήθης Θανάτου τε. 
αλλά, μάκαρ, λίτομαί σε κεκραμένον ηδύν ικάνειν 
σώζοντ' ευμενέως μύστας θείοισιν επ' έργοις.

Κλύθί μευ, ός πάντων θνητών οίηκα κρατύνεις 
πάσι διδούς † χρόνον αγνόν †, όσων † πόρρωθ' υπάρχεις: 
σός γάρ ύπνος ψυχής θραύει καί σώματος ολκόν, 
ηνίκ' άν εκλύηις φύσεως κεκρατημένα δεσμά 
τόν μακρόν ζώιοισι φέρων αιώνιον ύπνον, 
κοινός μέν πάντων, άδικος δ' ενίοισιν υπάρχων, 
εν ταχυτήτι βίου παύων νεοήλικας ακμάς: 
εν σοί γάρ μούνωι πάντων τό κριθέν τελεούται:
ούτε γάρ ευχαίσιν πείθηι μόνος ούτε λιταίσιν. 
αλλά, μάκαρ, μακροίσι χρόνοις ζωής σε πελάζειν 
αιτούμαι, θυσίαις<ι> καί ευχωλαίς λιτανεύων, 
ως άν έοι γέρας εσθλόν εν ανθρώποισι τό γήρας.

<'Ονείρου>, θυμίαμα αρώματα.

Κικλήσκω σε, μάκαρ, τανυσίπτερε, ούλε ''Ονειρε, 
άγγελε μελλόντων, θνητοίς χρησμωιδέ μέγιστε: 
ησυχίαι γάρ ύπνου γλυκερού σιγηλός επελθών, 
προ<ς>φωνών ψυχαίς θνητών νόον αυτός εγείρεις, 
καί γνώμας μακάρων αυτός καθ' ύπνους υποπέμπεις, 
σιγών σιγώσαις ψυχαίς μέλλοντα προφαίνων, 
οίσιν επ' ευσεβίηισι θεών νόος εσθλός οδεύει, 
ως άν αεί τό καλόν μέλλον, γνώμηισι προληφθέν, 
τερπωλαίς υπάγηι βίον ανθρώπων προχαρέντων, 
τών δέ κακών ανάπαυλαν, όπως θεός αυτός ενίσπηι 
ευχωλαίς θυσίαις τε χόλον λύσαντες ανάκτων. 
ευσεβέσιν γάρ αεί τό τέλος γλυκερώτερόν εστι, 
τοίς δέ κακοίς ουδέν φαίνει μέλλουσαν ανάγκην 
όψις ονειρήεσσα, κακών εξάγγελος έργων, 
όφρα μή εύρωνται λύσιν άλγεος ερχομένοιο. 
αλλά, μάκαρ, λίτομαί σε θεών μηνύματα φράζειν, 
ως άν αεί γνώμαις ορθαίς κατά πάντα πελάζηις 
μηδέν επ' αλλοκότοισι κακών σημεία προφαίνων.

Διαβάστε τους ύμνους στα νέα ελληνικά