ΥΜΝΟΙ ΑΝΩΝΥΜΩΝ

ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ

'~Ω Μους[άν] αγανόμματε μάτερ, συνεπίσπεο 
σών τέκνων [αγν]ώ [γόν]ω. 
''Αρτι βρύουσαν αοιδάν 
πρωτοπαγεί σοφία 
διαποικίλον εκφέρομεν. 
[Νήά τ]οι τέγξαν 'Αχελώου δρός[οι:] 
[παύε] παραπροιών, υφίει πόδα, 
λύ' εανού πτέρυγας, τάχος ίεσο 
λεπτολίθων [.....]ν. 
Εύ: καθόρα πέλαγος: παρά γάν 
έκφευγε Νότου χαλεπάν φοβεράν 
[διαπο]ντοπλανή μανίαν. 
Χαίρετε συμπόται άνδρες ομ[ήλικες, ε]ξ αγαθού γάρ 
αρξάμενος τελέω τόν λόγον [ε]ι?ς αγ[αθό]ν?. 
Χρή δ', όταν εις τοιούτο συνέλθωμεν φίλοι άνδρες 
πράγμα, γελάν παίζειν χρησαμένους αρετή, 
ήδεσθαί τε συνόντας, ες αλλήλους τε φ[λ]υαρείν, 
καί σκώπτειν τοιαύθ' οία γέλωτα φέρει. 
`Η δέ σπουδή επέσθω, ακούωμέν [τε λ]εγόντων 
εμ μέρει: ήδ' αρετή συμποσίου πέλεται. 
Τού δέ ποταρχούντος πειθώμεθα: ταύτα γάρ εστιν 
έργ' ανδρών αγαθών ευλογίαν τε φέρει.

Πο?λύχροε ποικιλόμορφε πταν?ό?[πους θεά] 
θνατοίς συνομέστιε, παγκρατές Τύχα, 
πώς χρή τεάν ισχύν τε δείξαι καί φ[ύσιν]; 
τά μέν υψιφαή καί σέμν' εις τεόν όμ[μα .. 
υπήρικας κατά γάν νέφος αμφιθηκαμέν[α σκότιον], 
τά δέ φαύλα καί ταπεινά πολλάκις πτερο[ί]ς 
εις ύψο?ς? εξ?άειρας, ώ δαίμον, μέγα. 
Πότερόν σε κλήζωμεν Κλωθώ κελαιν[άν,] 
ή τάν ταχύποτμον 'Ανάγκαν, 
ή τάν ταχύν άγγελον '~Ιριν αθανάτων; 
πάντων γάρ αρχάν καί τέλος πάντων έχεις.

ΣΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ

ΑΝΩΝΥΜΟΥ - ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΕΛΕΓΕΙΑΚΑ

ύ]μνον Δ?ή?μη[τρ]ος πολυωνύμου άρχ?ο?μαι ιστ.[ ¦ 
]κ?λαπ?ακούς?α?τ?ε, δεύτε, μέ?λ?ισσαι 
καί τόν εν αθανάτοις<ι> θεοίς μέσατόμ¦ ποτ' έθεντο 
κλήρον, τίς τίνα χώρον α?ν?άξ?ει: 
πρώτωι δ' ήλθε λαχείν πόντον βαθύν αλ¦μυροδίνη 
χερσί τρίαιναν έχοντα Ποσειδάν?. 
Ζεύ<ς> δ' έλαχεν Κρονίδης μέγαν ουρα?νόν ας¦τερόεντα 
αενίαν ίν' έχη βασιλείαν. 
'Αγεσίλας δ' έλαχεν τόν Τα[ρταρο....]¦ρ?.ν? έ?πεσθαι 
καί? πάσιν μακάρεσσι λ?....[ 
κα?ί? τό?τ' από κλήρων μέ?ν αφίκετο δ?...¦[......].τοστε........[ 

Μούσαι Πιερίδες, κούραι Διός υψιμέδοντ[ος, 
αί τε θεών γένεσίν τε καί αγλ<α>ά δώρα[ 
πατρός ερισθενέος χρύσεον πρός 'Ολ[υμπ 
Πιερίηθεν απορνύμεναι όρεος ζαθ[έοιο, 
ηέ τανυπρήωνος απεσς?[ύμ]ε?ν?[α]ι? [`Ε]λικ?[ώνος 
ηέρα εσσάμεναι λιγ?[υρ- α]οιδη[- 
αυταί μοι μέλπον[τι ]ατε [μ]ολπήν 
ηέριαι προμολού[σαι ]ερα θ[εί]ον: 
εύτε πατήρ λελιη[ ] απεί[ρ]ονα κόσμον 
τευχέμεναι παίδες?ς?.[ ]α?σιον [δ]όμον αιεί, 
τήμος τεχνήεντι νόω.[ ]ετο δ[αί]μων 
εμμελέως, ίνα πάσιν εοι[κό]τα πεί[ρατ]α θείη. 
δείδιε γάρ μή νείκος εν α[λλ]ήλοισι[....]ντες 
αιθέρος α[σβέ]ς?τοιο μέν?[ος] κ?αί απ[είρι]τος αία 
ηδέ καί απλή?τοις πέλαγ[ος μ]έγα [κύ]μασι θυί[ον 
ες Χάος αύθι μ[ ].[ ] καί ες.[ ]ονω.[. π]έσω?σι: 
τούνεκεν [ ].α[ ]πρωτα[ ]..ρ.[...]ν?ετοτ?[ 
τόν μέν αρ.[ ]ετ[ ]ε?.γ?ε.[ ]..[ 
-- -- -- -- 
Μασσαγέτην άτρακτον ο[ 
χερς[ί]ν επειγομένηισι β[ 
αίψα δ' εκυκλώθη ταναόν [ 
δυσκελάδου πώγωναπ[ 
πήξε δ' υπό κραδίην ολοόν [ 
νύμφαι μακρόν άυσαν [ ].[ 
καί τρίχας εξε?τ?αμον.[ ]κ.[ 
και..μενυ..ν?ε.ε..[ ].ο?..[ 
αιει.ηρασεν.[.].ενα?[...]χε.[ 
ευτε[.]εθερμ[..].[..].[ ].ς..[ ].[ 
αζαλέηισ' οδυ[..]..[..]μ?ε?ι?..[ ].μα.[ 
κρήνης λευκ[..]ε.[...]..ρηγ..[ 

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

'~Ω μέγα πάσι<ν> χάρμα βροτοίσιν 
από σάς ιερών ματέρος αγνάς 
προθορών τοκετών: 
(lacuna) 
αλλ' ότε Λατώ 
ωδίς ιερά λάζυτο πάσα, 
οροθυνομένων διδύμων τοκετών 
ένδοθε σηκών, 
ίστατο μέν γά, ίστατο δ' αήρ, 
πάγνυτο νάσος, πάγνυτο κύμα. 
ανά δ' εξέθορες, μάντι Λυκωρεύ, 
τοξότα Φοίβε, 
κατά χρησμολάλων βασιλεύ τριπόδων.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑ

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ

Δία τόν πάντων ύπατον κλήζω, 
(quot versus desint, non apparet) 
πολύ γάρ πολύ μοι τό μέσον βιότου 
μέλπειν τε θεούς έν τ' ευφροσύναις 
ήτορ ιαίνειν τοιώδ' υπό παιδονόμω ...... 
[].[.].ρ[] 

Ζήνα πάλαι φθίμενον πάϊν άμβροτον 'Απόλλωνος 
κικλήσκω λοιβαίσι μολείν επίκουρον εμαίσιν: 
ός ποτε καί νεκύων αμενηνών μυρία φύλα 
Ταρτάρου ευρώεντος αεικ<λ>αύστοισι μελάθροις 
δύσνοστον πλώοντα ρόον κέλαδόν τ' <α>διαύλου 
<Κωκυτού>, πάντεσσιν ίσον τέλος ανδράσι θνητοίς, 
λίμνη πάρ γοόωντα καί άλλιτα κωκύοντα 
αυτός αμειδήτης ερ<ρ>ύσαο Φερσεφον<ε>ίης: 
είτ' εφέπεις Τρίκκης ιερής έδος είτ' ερατεινήν 
Πέργαμον είτ' επί τοίσιν 'Ιαονίαν 'Επίδαυρον, 
δεύρο μάκαρ, καλέει σε μάγων <πρόμος> ώδε <παρείναι>.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΑΤΗ

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΟ

Νερτερίη χθονίη τε καί ουρανίη μολέ Βομβώ, 
εινοδίη, τριοδίτι, φαεσφόρε, νυκτερόφοιτε, 
εχθρή μέν φωτός, νυκτός δέ φίλη καί εταίρη, 
χαίρουσα σκυλάκων υλακή τε καί αίματι φοινώ, 
εν νέκυσι<ν> στείχουσα κατ' ηρία τεθνηώτων, 
αίματος ιμείρουσα, φόβον θνητοίσι φέρουσα, 
Γοργώ καί Μορμώ καί Μήνη καί πολύμορφε, 
έλθοις ευάντητος εφ' ημετέρησι θυηλαίς.

[σάτ]υ?ροι φιλοπα?ί?[γμονε]ς εξεγένοντο. 
[ουκέτι πάρ μελί]ην κρήνη νάεν, ουδ' έσαν αρδμοί, 
[ου πάτοι, ου θρι]γκοί, ου δένδρεα, πάντα δ' [ά]ις[τα:] 
[μούνος δέ πλα]ταμών λ[εί]ος πάλιν εξεφαά?ν?[θη.] 
[λειμών δ' ή πάρος] έσκε, παρήν άσσον Λυκόοργος 
[κήρ μεγάλω θάμβ]ει βεβολημένος αμφασίη τε: 
[ήν γάρ αάσχετ]α πάντα καί ανδράσιν ουκ επι<ε>ικτά 
[θνητοίς, οία τότ' αίψα μ]ετατράπετ' αμφαδόν έργα. 
[αλλ' ότε δή γίγνωσκε] Διός [γό]νον αγλ[αόν] ό?ντα, 
[έμπεσεν ώ θυ]μώ χλωρόν δέος, [ώ δέ] πονείτο 
[θείνων, έκπεσέν οι] βουπλήξ χερός άγχι ποδοίιν, 
[ουδέ τι εκφάσθ]α?ι έπος [ήθ]ε?λεν ουδ' ερέεσθαι. 
[καί νύ κε δή τά]χα δειλός υπέκφυγε κήρα κελαινήν, 
[αλλά γάρ ουκ ε]δέησε θεόν μήνιμα μεθείναι. 
[άτην δ' οι παρ]εούσαν εώ προ[τιό]σσατο θυμώ 
[εγγύς ιδών ελ]θόντα μετ' αστεροπαίς Διόνυσον, 
[αι κυκναί ς]ελάγιζον υπό β?[ρον]τήσι θαμείαις 
[υιέος έργ' αί]δηλα Διός μέγα κυδαίνοντος. 
[ώτρυν' ούν Διόν]υσος οπάονας, οι δ' άρ ομαρτή 
[θ]ύσθλοισιν χλοεροίσιν επαίσσοντες [έ]θε[ι]νον. 
έστη δ' αστεμφής, πέτρη ίσος, ή ρά τε προ[βλή]ς 
εις άλα μαρμαρέην στεναχίζεται, ήν τις αητών 
ορνύμενος πνεύση, θείνοντά <τε> κύματα μίμ[νει:] 
ώς ό γε θεινόμενος μένεν έμπεδον, ου[δ' α]λέγις[σεν.] 
μάλλον δ' α[ζηχή]ς? ενεδύετο παίδα Θυ[ώνη]ς 
μηνιθμός κραδίην, κραιπνώ δέ μιν ούτι μενοίνα 
αιρήσειν θανάτω, δο[λιχ]α[ί]ς δ' άταισιν ερ[έχθ]ει[ν,] 
αργαλέην ίνα τίσιν έτι ζώων αποτίση. 
[ώ]ρ[ς]ε δέ? οι? [μα]νίην, οφίων δ' ινδαλμόν [έ]χ?ευ[εν,] 
όφρ' απαλεξήσων τρίβη χρόνον, άχρις [ολοι]ή 
φήμη τής μανίης πτηνή Θήβην αφίκηται 
''Αρδυν τ' 'Αστάκιόν τε δύω παίδας καλέουσα 
καί Κύτιν, ή οι γεί<ν>ατ' εν αγκοίνησι δαμείσα. 
οι δ' επεί ούν αφίκοντο πολυγλώσσου διά φήμης, 
άρτι νέον λήγοντα πόνου κιχέτην Λυκόοργον 
τρυόμενον μανίη, περί δ' αυτώ χείρ' εβάλοντο 
κείμενον εν κονίη, μέγα νήπιοι: ή γάρ έμελλον 
φθίσεσθαι υπό πατρός εναντίον όμμασι μητρός. 
ου γάρ δήν πάλι Λύσσα κελεύοντος Διονύσου 
ορθής[ιν μ]αν[ίη]σιν ανήγειρεν Λυκόοργον: 
φ?ή δ' ό[φια]ς θείνειν, τεκέων δ' εξείλατο θυμόν. 
καί νύ κ?ε?ν? αμφ' αυτοίσι Κύτις πέσεν, αλλ' ελεαίρων 
ήρπαξεν Διόνυσος, έθηκε δέ νόσφιν ο?λ?έ?θ?ρ?[ο]υ?, 
ούνεκα μαργαίνοντι παραίφασις εμμενές ήεν. 
αλλ' ου π[αύ]εν άθελκτο[ν] εόν πόσιν, ό?ς? [ρα λυθ]εί[σης] 
[λα]ι?ψ[ηρή]ς μανίης πείρη παθέων θεόν [έγν]ω. 
α?λλ' [ο]ύ? θ?[ην] Διόνυσος ε[παύετ]ο μηνιθμοίο, 
[α]τ[ρε]μί [δ' ε]στειώτι δυηπαθίη τ' αλύοντι 
[ά]μπ[ελον] αμφίς έ?[λιξ]ε καί άψεα πάντ' ε?π?[έδη]ς?ε?. 
στεινόμενος δέ δέρην [βρ]ι[αρώ] θ' εκάτερθε τ[ένοντε] 
οίκτιστον κάμεν οίτον επιχθονίων ανθρώπων. 
καί νύν ες χώρον τόν δυσσεβέων είδωλον 
[ο]τλε[ύει κά]ματον τόν ανήνυτον ες πίθον αντλών 
[ρω]γαλέο[ν], τό δέ πολλόν ες ''Αιδος έκχυται ύδωρ. 
τοίην [ούν] ερίδουπος επεκράανε Κρονίων 
ανδράσι θειομάχοισι δίκην, ίνα τίσις [έπ]ητ[αι] 
αμφότερον, ζωοίσι ατάρ πάλι τεθνηώσιν. 
†α[..]ους τ?ο?[ι] σχέο <τήσδε> <τώνδε> καλεσαι <θεού> <θεων> επ' <αοιδής> <αοιδών> 
[..]υ?ρ?ει τόδε ήμαρ επιπλομένων λυκαβάντων. 
λε?ί?β?' [ούν αί]θ[οπα ο]ίν[ον επ' αιθομένοις ιεροίσιν] 
ε?υ?ν?ή?ς? αγ[κλινθείς ιλασκόμενος Διόνυσον.] 
τά πρό τούτων α?π?α?ν?[] 
ίνα τοποιην οτι..[] 

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ

`Ηρακλέος κρατερού ός γάν εκάθαρεν άπασαν 
π<ετ>ροβάτα τε θεού Πανός νομίοιο βρυάκτα 
θνατών τ' ιατήρος 'Ασκληπιού ολβιοτώτα 
πρεσβίστας τε θεοίς `Υγι<εί>ας μειλιχοδώρου 
ναυσί τ' εν ωκυπόροισι Διοσκούρων επιφαντά<ν> 
Κουρήτων θ' οί ματρί Διός `Ρέα εντί πάρεδροι 
καί Χαρίτων μεμνάσθαι εν έργω παντί μέγιστον 
ηδέ Χρόνου παίδων `Ωράν α<ί> πάντα φύοντι 
Νυμφάν τ' †αρειαν α<ί> νάματα κάλ' εφέποντι. 
υμνέωμες μάκαρας, Μούσαι Διός έκγονοι, αφθίτοις αοιδαίς ... 
σοί δ' άρα πηγάς νοερών υδάτων 
τέμον άντροις μίμνουσαι γαίης 
ατιταλλόμεναι πνεύματι μούσης 
θέσπιν ες ομφήν: ταί δ' υπέρ ούδας 
διά πάντα νά<π>η ρήξασαι 
παρέχουσι βροτοίς γλυκερών ρείθρων 
αλιπείς προχοάς.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ

Πολύχροε ποικιλόμορφε πτανό[πους θεά,] 
θνατοίς συνομέστιε, παγκρατές Τύχα, 
πώς χρή τεάν ισχύν τε δείξαι καί κ?ρ?άτ?[ος;] 
τά μέν υψιφαή καί σεμνά .........[] 
υπήρικας ποτί γάν νέφος αμφιθηκαμένα? ...... 
τά δέ φαύλα καί ταπεινά πολλάκις πτερο[ί]σ[?] 
εις ύψος εξάειρας, ώ δαίμον μεγάλα. 
πότερόν σε κλήζωμεν Κλωθώ κελαιν[άν] 
ή τάν ταχύποτμον 'Ανάγκαν 
ή τάν ταχυάγγελον ''Ιριν αθανάτων;
πάντων γάρ αρχάν καί τέλος αιέν έχεις.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

σοί δ' άρα πηγάς νοερών υδάτων 
τέμον άντροις μίμνουσαι γαίης 
ατιταλλόμεναι πνεύματι μούσης 
θέσπιν ες ομφήν: ταί δ' υπέρ ούδας 
διά πάντα νά<π>η ρήξασαι 
παρέχουσι βροτοίς γλυκερών ρείθρων 
αλιπείς προχοάς.

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ

τή χθονίη μυστικά Δήμητρί τε καί Φερσεφόνη καί Κλυμένω τά δώρα 
καινογράφου συνθέσεως τής Φιλίκου, γραμματικοί, δώρα φέρω πρός υμάς 
[].χρ?ην?[ 
[ ]ρς.[ 
[ ]σανη.[ 
[]ταιναρ?.[ 
[ ]νδε θυγατ?ρός [ 
[ ]τερα παισουκ[ 
[ ]α? κ?ατειλισσομε?[ 
[ ]π?ο?υδε μετηλλα[ 
[ ]ασματα ληιστήν .[ 
[ ] λαμπάδας υληδ.[ 
[ ]ωστο? χιτών αμπ[ 
[ ]ασαδετους?.ξα.[ 
[ ]τωι δέ κόρη[ ]...[ 
[ ]α τύχην ούτεγαμ[ 
[ ]ματος ειπείν αναλυ[ 
[ ].ην ουρανόν ενδε[ 
[ ] αλύο?υ?ς?[α] δρ....[ 
[ ]νιδαι τ?ο?ιαδεπ.[ 
[ ].οδεσουκει.[ ]τ?.[ 
[ ]θ[..]..ημ.ι?.[ 
[ ].ν[.]μοιτ?.[ 
-- -- -- 
[ ]νυ.[ 
[ ]οχανου.[ 
[ ].μμ[...]έρριπτο χύδ[ην 
[ ]μασι θερμη δ' επέκαενα[ 
[ ]δε μύθου προλαβούσα .[ 
[ ν]ικηφόρον οιωνόν έκρινον [ 
[ ].θι λιτάς μητρόθεν αυταδέλφους 
[ ]ις ομόσπλαγχνον έθρεψα κύπριν 
[ ].ινη γάλα σοι, μητρί δ' εγώ σύναιμος 
[ μ]εγάλας κοινοπάτωρ λοχεύει 
[ μεγ]άλαυχόν τε Βίαν έτικτεν 
[ ] μοιριδία πάσις, εμοί δέ πείθειν 
[ ]ου μετέχειν, μηδέ μόνημ με τουμόν 
[ ]..εις..ι?.ησασα λόγοις, αι δέ θεαί ς?εκ?[c. 5] [ 
[ ]αρες[..]..μεθα τιμήν μί' εγώ σύγ Χαρ?[..]..τ...[ 
[ ].αισιον, [ά]λλας δέ σύ τιμάς ανελού πα[ρ' η]μών 
[ ]α καί μ?[εί]ζο?ν?ας αντ' ου μεγάλης, άς διελούσα λέξω 
[ ]ησοι.[.].ε..τις φίλος, αεί δέ πλέον φιλήσω 
[ ]ν?ωρα?... 'Ε?λ?ευσίνάδε μυστηλασίαις ιάκχων 
[ ]τε π?ολ?λ?[ή] π?ολύν εγδεξαμένη τόμ παρά κύμα νής?την? 
[ ]μ?η?τ?. υ..ρ?ους τροφίμη σοι λιπανούσι κλώνας 
[ ].[.]ς δ..[.] κ?ρηναίον εκάστης έν ύδωρ ορισθέν 
[ ].πουδ[....]ν?ου σοίς προσανήσεις δακρύοισι πηγήν 
[ ]λει?τ?αι βας[ί]λεια κρήνη 
[ ]νδε λόγων τείσομεν έργα κρείσσω 
[ ].ελέγξαι προλαβείν απ[ί]στους 
[ ]ν ικτήρα φέρουσι μέν νύν 
[ ].ι?δε πάλιν χέονται 
[ ].ομένην σήι τελετήν εορτήι 
[ ]...λοτύπωι κρατήσαι 
[ ]..τρον άγου Φερσεφόνην υπ' άς?τ?ρ?α 
[ ].λ?.σιν ηγησαμένης ουθέν εμού σφαλήσει 
.[ ]υ? πεύκας ανελού, λύε βαρείαν οφρύν. 
η μέν [έ]ληγεν...[.]..[ ]δ?ε Νύμφαι τε δικαίας Χάρι?τ?έ?ς τε πειθούς 
πάς δέ γυναικών α[.]..[ π]έριξ θ' εσμός εθώπευσε πέδον μετώποις 
φυλλοβολήσαι δ[έ] θ?εάν? [] α?ν?έσχον τά μόνα ζώφυτα γής ακάρπου, 
τήν δέ γεραιάν πα.[].τον μέν ορείοις `Αλ?ιμούς ήθεσι, καιρίαν δέ, 
έ?κ τινος έστειλε τύχ[ης ]. σεμνοίς ο γελοίος λόγος άρ' ακερδή<ς>; 
ς?τάσα γάρ εφθεγξατ[]ρ?.α?λεον καί μέγα: μή βάλλετε χόρτον αιγών, 
ου τόδε πεινώντι θεώ?ι? [ ]..κον, αλλ' αμβροσία γαστρός έρεισμα λεπτής. 
καί σύ δέ τής 'Ατθίδος, ώ δ.[ ]ον?, 'Ιάμβης επάκουσον βραχύ μού τι κέρδος: 
ειμι δ' απαίδευτα χεα[]ν? α?π?οικούσα λάλος δημότις: αι θ?εαί μέ?ν? 
αιδεθε..σοι κύλικας..[ ]ε? κ?αί ς?τ?έμ?ματα κα..α?πτον ύδω[ρ] εν υγρώι? 
εγ δέ γυναικών π[].ν βοτάνη δώρον οκνηράς ελάφου δί?α?ιτα, 
ουθέν εμοί τώνδε[ ]ε?ρα. αλλ' ει χαλάσε?ι?ς? π[έ]νθος εγώ δέ λύσω