ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ - ΚΥΡΙΑΙ ΔΟΞΑΙ

 
139 I.                    ΤΟ ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟΝ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΑΛΛΩ ΠΑΡΕΧΕΙ, ΩΣΤΕ ΟΥΤΕ ΟΡΓΑΙΣ ΟΥΤΕ ΧΑΡΙΣΙ ΣΥΝΕΧΕΤΑΙ, ΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙ ΓΑΡ ΠΑΝ ΤΟ ΤΟΙΟΥΤΟΝ. {ΕΝ ΑΛΛΟΙΣ ΔΕ ΦΗΣΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΛΟΓΩ ΘΕΩΡΗΤΟΥΣ, ΟΥΣ ΜΕΝ ΚΑΤ’ ΑΡΙΘΜΟΝ ΥΦΕΣΤΩΤΑΣ, ΟΥΣ ΔΕ ΚΑΤΑ ΟΜΟΕΙΔΕΙΑΝ, ΕΚ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΕΠΙΡΡΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΟΜΟΙΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ ΕΠΙ ΤΟ ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΩΝ, ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΕΙΣ.}
II                   Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΟΥΔΕΝ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ, ΤΟ ΓΑΡ ΔΙΑΛΥΘΕΝ ΑΝΑΙΣΘΗΤΕΙ, ΤΟ Δ’ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΥΝ ΟΥΔΕΝ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ.
III                  ΟΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΤΩΝ ΗΔΟΝΩΝ Η ΠΑΝΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΓΟΥΝΤΟΣ ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΙΣ. ΟΠΟΥ Δ’ ΑΝ  ΤΟ Η ΔΟΜΕΝΟΝ ΕΝΗ, ΚΑΘ’ ΟΝ ΑΝ ΧΡΟΝΟΝ Η ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΤΟ ΑΛΓΟΥΝ Η ΛΥΠΟΥΜΕΝΟΝ Η ΤΟ ΣΥΝΑΦΟΤΕΡΟΝ.
140 IV.                 ΟΥ ΧΡΟΝΙΖΕΙ ΤΟ ΑΛΓΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΕΝ ΤΗ ΣΑΡΚΙ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΜΕΝ ΑΚΡΟΝ ΤΟΝ ΕΛΑΧΙΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟΝ ΠΑΡΕΣΤΙ, ΤΟ ΔΕ ΜΟΝΟΝ ΥΠΕΡΤΕΙΝΟΝ ΤΟ ΗΔΟΜΕΝΟΝ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΟΥ ΠΟΛΛΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, ΑΙ ΔΕ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΙ ΤΩΝ ΑΡΡΩΣΤΙΩΝ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝ ΕΧΟΥΣΙ ΤΟ ΗΔΟΜΕΝΟΝ ΕΝ ΤΗ ΣΑΡΚΙ ΗΠΕΡ ΤΟ ΑΛΓΟΥΝ.
V.                  ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΗΔΕΩΣ ΖΗΝ ΑΝΕΥ ΤΟΥ ΦΡΟΝΙΜΩΣ ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ <ΟΥΔΕ ΦΡΟΝΙΜΩΣ ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ> ΑΝΕΥ ΤΟΥ ΗΔΕΩΣ, ΟΤΩ ΔΕ ΤΟΥΤΟ ΜΗ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΤΟΥΤΟΝ ΗΔΕΩΣ ΖΗΝ.
VI.                ΕΝΕΚΑ ΤΟΥ ΘΑΡΡΕΙΝ ΕΞ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΗΝ ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΑΓΑΘΟΝ, ΕΞ ΩΝ ΑΝ ΠΟΤΕ ΤΟΥΤΟ ΟΙΟΣ Τ’ Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΕΣΘΑΙ. |
141 VII               ΕΝΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΛΕΠΤΟΙ ΤΙΝΕΣ ΕΒΟΥΛΗΘΗΣΑΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΤΗΝ ΕΞ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΟΥΤΩ ΝΟΜΙΖΟΝΤΕΣ ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΕΣΘΑΙ ΩΣΤΕ, ΕΙ ΜΕΝ ΑΣΦΑΛΗΣ Ο ΤΩΝ ΤΟΙΟΥΤΩΝ ΒΙΟΣ, ΑΠΕΛΑΒΟΝ ΤΟ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΑΓΑΘΟΝ, ΕΙ ΔΕ ΜΗ ΑΣΦΑΛΗΣ, ΟΥΚ ΕΧΟΥΣΙΝ ΟΥ ΕΝΕΚΑ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΟΙΚΕΙΟΝ ΩΡΕΧΘΗΣΑΝ.
VII.              ΟΥΔΕΜΙΑ ΗΔΟΝΗ ΚΑΘ' ΕΑΥΤΗΝ ΚΑΚΟΝ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΤΙΝΩΝ ΗΔΟΝΩΝ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΟΥΣ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΤΑΣ ΟΧΛΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΗΔΟΝΩΝ.|
142 ΙΧ.               ΕΙ ΚΑΤΕΠΥΚΝΟΥΤΟ ΠΑΣΑ ΗΔΟΝΗ Τ<ΟΠ>Ω ΚΑΙ ΧΡΟΝΩ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΟΛΟΝ ΤΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑ ΥΠΗΡΧΕΝ Η ΤΑ ΚΥΡΙΩΤΑΤΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ, ΟΥΚ ΑΝ ΠΟΤΕ ΔΙΕΦΕΡΑΝ ΑΛΛΗΛΩΝ ΑΙ ΗΔΟΝΑΙ.
Χ.                ΕΙ ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥΣ ΑΣΩΤΟΥΣ ΗΔΟΝΩΝ ΕΛΥΕ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΤΟΥΣ ΤΕ ΠΕΡΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΑΛΓΗΔΟΝΩΝ, ΕΤΙ ΤΕ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ <ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΓΗΔΟΝΩΝ> ΕΔΙΔΑΣΚΕΝ, ΟΥΚ ΑΝ ΠΟΤΕ ΕΙΧΟΜΕΝ ΟΤΙ ΜΕΜΨΑΙΜΕΘΑ ΑΥΤΟΙΣ ΠΑΝΤΑΧΟΘΕΝ ΕΚΠΛΗΡΟΥΜΕΝΟΙΣ ΤΩΝ ΗΔΟΝΩΝ ΚΑΙ ΟΥΔΑΜΟΘΕΝ ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΛΓΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΟ ΛΥΠΟΥΜΕΝΟΝ ΕΧΟΥΣΙΝ, ΟΠΕΡ ΕΣΤΙ ΤΟ ΚΑΚΟΝ.
ΧΙ.               ΕΙ ΜΗΘΕΝ ΗΜΑΣ ΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΥΠΟΨΙΑΙ ΗΝΩΧΛΟΥΝ ΚΑΙ ΑΙ ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΜΗΠΟΤΕ ΠΡΟΣ ΗΜΑΣ Η ΤΙ, ΕΤΙ ΤΕ ΤΟ ΜΗ ΚΑΤΑΝΟΕΙΝ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΛΓΗΔΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ, ΟΥΚ ΑΝ ΠΡΟΣΕΔΕΟΜΕΘΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΣ.|
143 ΧΙΙ.             ΟΥΚ ΗΝ ΤΟ ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΝ ΛΥΕΙΝ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΚΥΡΙΩΤΑΤΩΝ ΜΗ ΚΑΤΕΙΔΟΤΑ ΤΙΣ Η ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΦΥΣΙΣ, ΑΛΛ’΄ΥΠΟΠΤΕΥΟΝΤΑ ΤΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ, ΩΣΤΕ ΟΥΚ ΗΝ ΑΝΕΥ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΑΚΕΡΑΙΟΥΣ ΤΑΣ ΗΔΟΝΑΣ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΝ.
ΧΙΙI.          ΟΘΕΝ ΟΦΕΛΟΣ ΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΕΣΘΑΙ ΤΩΝ ΑΝΩΘΕΝ ΥΠΟΠΤΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟ ΓΗΣ ΚΑΙ ΑΠΛΩΣ ΤΩΝ ΕΝ ΤΩ ΑΠΕΙΡΩ.
ΧIV.           ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΞ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΕΝΟΜΕΝΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΙΝΟΣ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΕ ΕΞΕΡΕΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΠΟΡΙΑ, ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΣΤΑΤΗ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΕΚ ΤΗΣ ΗΣΥΧΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΧΩΡΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ.|
144 XV.           Ο ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΩΡΙΣΤΑΙ ΚΑΙ ΕΥΠΟΡΙΣΤΟΣ ΕΣΤΙΝ, Ο ΔΕ ΤΩΝ ΚΕΝΩΝ ΔΟΞΩΝ ΕΙΣ ΑΠΕΙΡΟΝ ΕΚΠΙΠΤΕΙ.
XVI.          ΒΡΑΧΕΑ ΣΟΦΩ ΤΥΧΗ ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΕΙ, ΤΑ ΔΕ ΜΕΓΙΣΤΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΤΑΤΑ Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΙΩΚΗΚΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΣΥΝΕΧΗ ΧΡΟΝΟΝ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΔΙΟΙΚΕΙ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙ.
XVII.         Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΑΤΑΡΑΚΤΟΤΑΤΟΣ, Ο Δ’ ΑΔΙΚΟΣ ΠΛΕΙΣΤΗΣ ΤΑΡΑΧΗΣ ΓΕΜΩΝ.
XVIII.       ΟΥΚ ΑΠΑΥΞΕΤΑΙ ΕΝ ΤΗ ΣΑΡΚΙ Η ΗΔΟΝΗ, ΕΠΕΙΔΑΝ ΑΠΑΞ ΤΟ ΚΑΤ’ ΕΝΔΕΙΑΝ ΑΛΓΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΘΗ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΝ ΠΟΙΚΙΛΛΕΤΑΙ. ΤΗΣ ΔΕ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗΝ ΑΠΕΓΕΝΝΗΣΕΝ Η ΤΕ ΤΟΥΤΩΝ  ΑΥΤΩΝ ΕΚΛΟΓΙΣΙΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΓΕΝΩΝ ΤΟΥΤΟΙΣ, ΟΣΑ ΤΟΥΣ ΜΕΓΙΣΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΠΑΡΕΣΚΕΥΑΖΕ ΤΗ ΔΙΑΝΟΙΑ.|
145 XIX.          Ο ΑΠΕΙΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΙΣΗΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗΝ ΚΑΙ Ο ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΣ, ΕΑΝ ΤΙΣ ΑΥΤΗΣ ΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩ ΛΟΓΙΣΜΩ.
XX.            Η ΜΕΝ ΣΑΡΞ ΑΠΕΛΑΒΕ ΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ ΑΠΕΙΡΑ ΚΑΙ ΑΠΕΙΡΟΣ ΑΥΤΗΝ ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΕΣΚΕΥΑΣΕΝ, Η ΔΕ ΔΙΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΣ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑΤΟΣ ΛΑΒΟΥΣΑ ΤΟΝ ΕΠΙΛΟΓΙΣΜΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ ΦΟΒΟΥΣ ΕΚΛΥΣΑΣΑ ΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΒΙΟΝ ΠΑΡΕΣΚΕΥΑΣΕ, ΚΑΙ ΟΥΘΕΝ ΕΤΙ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΡΟΣΕΔΕΗΘΗ, ΑΛΛ’ ΟΥΤΕ ΕΦΥΓΕ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗΝ ΟΥΔ’ ΗΝΙΚΑ ΤΗΝ ΕΞΑΓΩΓΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΖΗΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΑΡΕΣΚΕΥΑΖΕΝ, ΩΣ ΕΛΛΕΙΠΟΥΣΑ ΤΙ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΥ ΒΙΟΥ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕΝ.|
146 XXI.          Ο ΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΚΑΤΕΙΔΩΣ ΟΙΔΕΝ ΩΣ ΕΥΠΟΡΙΣΤΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ <ΤΟ> ΑΛΓΟΥΝ ΚΑΤ’ ΕΝΔΕΙΑΝ ΕΞΑΙΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΝ ΟΛΟΝ ΒΙΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΘΙΣΤΑΝ, ΩΣΤΕ ΟΥΔΕΝ ΠΡΟΣΔΕΙΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΑΓΩΝΑΣ ΚΕΚΤΗΜΕΝΩΝ.
XXII.        ΤΟ ΥΦΕΣΤΗΚΟΣ ΔΕΙ ΤΕΛΟΣ ΕΠΙΛΟΓΙΖΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΕΝΑΡΓΕΙΑΝ, ΕΦ’ ΗΝ ΤΑ ΔΟΞΑΖΟΜΕΝΑ ΑΝΑΓΟΜΕΝ, ΕΙ ΔΕ ΜΗ ΠΑΝΤΑ ΑΚΡΙΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑΡΑΧΗΣ ΕΣΤΑΙ ΜΕΣΤΑ.
XXIII.       ΕΙ ΜΑΧΗ ΠΑΣΑΙΣ ΤΑΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΣΙΝ, ΟΥΧ ΕΞΕΙΣ ΟΥΔ’ ΑΣ ΑΝ ΦΗΣ ΑΥΤΩΝ ΔΙΕΨΕΥΣΘΑΙ ΠΡΟΣ ΤΙ ΠΟΙΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗΝ ΚΡΙΝΗΣ.|
147 XXIV.       ΕΙ ΤΙΝ’ ΕΚΒΑΛΕΙΣ ΑΠΛΩΣ ΑΙΣΘΗΣΙΝ ΚΑΙ ΜΗ ΔΙΑΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟ ΔΟΞΑΖΟΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΗΔΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΙΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΠΑΣΑΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗΝ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ, ΣΥΝΤΑΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑΣ ΛΟΙΠΑΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΗ ΜΑΤΑΙΩ ΔΟΞΗ, ΩΣΤΕ ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟΝ ΑΠΑΝ ΕΚΒΑΛΕΙΣ, ΕΙ ΔΕ ΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΜΕΝΟΝ ΑΠΑΝ ΕΝ ΤΑΙΣ ΔΟΞΑΣΤΙΚΑΙΣ ΕΝΝΟΙΑΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗ ΤΗΝ ΕΠΙΜΑΡΤΥΡΗΣΙΝ <ΕΧΟΝ>, ΟΥΚ ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ ΤΟ ΔΙΕΨΕΥΣΜΕΝΟΝ, ΩΣ ΤΕΤΗΡΗΚΩΣ ΕΣΗ ΠΑΣΑΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΝ ΚΑΤΑ ΠΑΣΑΝ ΚΡΙΣΙΝ ΤΟΥ ΟΡΘΩΣ Η ΜΗ ΟΡΘΩΣ.|
148 XXV.         ΕΙ ΜΗ ΠΑΡΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙΡΟΝ ΕΠΑΝΟΙΣΕΙΣ ΕΚΑΣΤΟΝ ΤΩΝ ΠΡΑΤΤΟΜΕΝΩΝ ΕΠΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙΣ ΕΙΤΕ ΦΥΓΗΝ ΕΙΤΕ ΔΙΩΞΙΝ ΠΟΙΟΥΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΑΛΛΟ ΤΙ, ΟΥΚ ΕΣΟΝΤΑΙ ΣΟΙ ΤΟΙΣ ΛΟΓΟΙΣ ΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΙ.
XXVI.        ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ ΟΣΑΙ ΜΗ ΕΠ’ ΑΛΓΟΥΝ ΕΠΑΝΑΓΟΥΣΙΝ ΕΑΝ ΜΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΩΣΙΝ, ΟΥΚ ΕΙΣΙΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑΙ, ΑΛΛ’ ΕΥΔΙΑΧΥΤΟΝ ΤΗΝ ΟΡΕΞΙΝ ΕΧΟΥΣΙΝ, ΟΤΑΝ ΔΥΣΠΟΡΙΣΤΩΝ Η ΒΛΑΒΗΣ ΑΠΕΡΓΑΣΤΙΚΑΙ ΔΟΞΩΣΙΝ ΕΙΝΑΙ.
XXVII.   ΩΝ Η ΣΟΦΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥ ΟΛΟΥ ΒΙΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΙΣΤΟΝ ΕΣΤΙΝ Η ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ ΚΤΗΣΙΣ.
XXVIII.      Η ΑΥΤΗ ΓΝΩΜΗ ΘΑΡΡΕΙΝ ΤΕ ΕΠΟΙΗΣΕΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΜΗΘΕΝ ΑΙΩΝΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΝΟΝ ΜΗΔΕ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝ ΑΥΤΟΙΣ ΤΟΙΣ ΩΡΙΣΜΕΝΟΙΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΦΙΛΙΑΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΤΕΙΔΕ ΣΥΝΤΕΛΟΥΜΕΝΗΝ.
149 XXIX.             ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ ΑΙ ΜΕΝ ΕΙΣΙ ΦΥΣΙΚΑΙ ΚΑΙ <ΑΝΑΓΚΑΙΑΙ, ΑΙ ΔΕ ΦΥΣΙΚΑΙ ΚΑΙ> ΟΥΚ ΑΝΑΓΚΑΙΑΙ, ΑΙ ΔΕ ΟΥΤΕ ΦΥΣΙΚΑΙ ΟΥΤΕ ΑΝΑΓΚΑΙΑΙ, ΑΛΛΑ ΠΑΡΑ ΚΕΝΗΝ ΔΟΞΑΝ ΓΙΝΟΜΕΝΑΙ. {ΦΥΣΙΚΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑΣ ΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΤΑΣ ΑΛΓΗΔΟΝΟΣ ΑΠΟΛΥΟΥΣΑΣ, ΩΣ ΠΟΤΟΝ ΕΠΙ ΔΙΨΟΥΣ, ΦΥΣΙΚΑΣ ΔΕ ΟΥΚ ΑΝΑΓΚΑΙΑΣ ΔΕ ΤΑΣ ΠΟΙΚΙΛΛΟΥΣΑΣ ΜΟΝΟΝ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗΝ, ΜΗ ΥΠΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΑΣ ΔΕ ΤΟΝ ΑΛΓΗΜΑ, ΩΣ ΠΟΛΥΤΕΛΗ ΑΙΤΙΑ, ΟΥΤΕ ΔΕ ΦΥΣΙΚΑΣ ΟΥΤΕ ΑΝΑΓΚΑΙΑΣ, ΩΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΔΡΙΑΝΤΩΝ ΑΝΑΘΕΣΕΙΣ}.
XXX.              ΕΝ ΑΙΣ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ ΜΗ ΕΠ’ ΑΛΓΟΥΝ ΔΕ ΕΠΑΝΑΓΟΥΣΩΝ ΕΑΝ ΜΗ ΣΥΝΤΕΛΕΣΘΩΣΙΝ, ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΣΠΟΝΔΗ ΣΥΝΤΟΝΟΣ, ΠΑΡΑ ΚΕΝΗΝ ΔΟΞΑΝ ΑΥΤΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ, ΚΑΙ ΟΥ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΑΥΤΩΝ ΦΥΣΙΝ ΟΥ ΔΙΑΧΕΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΝ.|
150 XXXI.             ΤΟ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΔΙΚΑΙΟΝ ΕΣΤΙ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ ΕΙΣ ΤΟ ΜΗ ΒΛΑΠΤΕΙΝ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΜΗΔΕ ΒΛΑΠΤΕΣΘΑΙ.
XXXII.           ΟΣΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΗ ΕΔΥΝΑΤΟ ΣΥΝΘΗΚΑΣ ΠΟΙΕΙΣΘΑΙ ΤΑΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΜΗ ΒΛΑΠΤΕΙΝ ΑΛΛΗΛΑ ΜΗΔΕ ΒΛΑΠΤΕΣΘΑΙ, ΠΡΟΣ ΤΑΥΤΑ ΟΥΘΕΝ ΗΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΟΥΔΕ ΑΔΙΚΟΝ, ΩΣΑΥΤΩΣ ΔΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΟΣΑ ΜΗ ΕΔΥΝΑΤΟ Η ΜΗ ΕΒΟΥΛΕΤΟ ΤΑΣ ΣΥΝΘΗΚΑΣ ΠΟΙΕΙΣΘΑΙ ΤΑΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΜΗ ΒΛΑΠΤΕΙΝ ΜΗΔΕ ΒΛΑΠΤΕΣΘΑΙ.
XXXIII.         ΟΥΚ ΗΝ ΤΙ ΚΑΘ’ ΕΑΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΑΛΛ’ ΕΝ ΤΑΙΣ ΜΕΤ’ ΑΛΛΗΛΩΝ ΣΥΣΤΡΟΦΑΙΣ ΚΑΘ’ ΟΠΗΛΙΚΟΥΣ ΔΗΠΟΤΕ ΑΕΙ ΤΟΠΟΥΣ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΙΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΜΗ ΒΛΑΠΤΕΙΝ Η ΒΛΑΠΤΕΣΘΑΙ.|
151 XXXIV.          Η ΑΔΙΚΙΑ ΟΥ ΚΑΘ’ ΕΑΥΤΗΝ ΚΑΚΟΝ, ΑΛΛ’ ΕΝ ΤΩ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΠΟΨΙΑΝ ΦΟΒΩ, ΕΙ ΜΗ ΛΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΤΟΙΟΥΤΩΝ ΕΦΕΣΤΗΚΟΤΑΣ ΚΟΛΑΣΤΑΣ.
XXXV.             ΟΥΚ ΕΣΤΙ ΤΟΝ ΛΑΘΡΑ ΤΙ ΠΟΙΟΥΝΤΑ ΩΝ ΣΥΝΕΘΕΤΟ ΠΡΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΕΙΣ ΤΟ ΜΗ ΒΛΑΠΤΕΙΝ ΜΗΔΕ ΒΛΑΠΤΕΣΘΑΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΝ ΟΤΙ ΛΗΣΕΙ, ΚΑΝ ΜΥΡΙΑΚΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΛΑΝΘΑΝΗ, ΜΕΧΡΙ ΓΑΡ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΑΔΗΛΟΝ ΕΙ ΚΑΙ ΛΗΣΕΙ.
XXXVI.             ΚΑΤΑ ΜΕΝ <ΤΟ> ΚΟΙΝΟΝ ΠΑΣΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΟ ΑΥΤΟ, ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΓΑΡ ΤΙ ΗΝ ΕΝ ΤΗ ΠΡΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΚΑΤΑ ΔΕ ΤΟ ΙΔΙΟΝ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΟΣΩΝ ΔΗΠΟΤΕ ΑΙΤΙΩΝ ΟΥ ΠΑΣΙ ΣΥΝΕΠΕΤΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ ΕΙΝΑΙ.|
XXXVII.            ΤΟ ΜΕΝ ΕΠΙΜΑΡΤΥΡΟΥΜΕΝΟΝ ΟΤΙ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΕΝ ΤΑΙΣ ΧΡΕΙΑΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΝΟΜΙΣΘΕΝΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΝ ΕΧΕΙΝ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΧΩΡΑΝ <Δ>ΕΙ, ΕΑΝ ΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟ ΠΑΣΙ ΓΕΝΗΤΑΙ ΕΑΝ ΤΕ ΜΗ ΤΟ ΑΥΤΟ, ΕΑΝ ΔΕ <ΝΟΜΟΝ> ΜΟΝΟΝ ΘΗΤΑΙ ΤΙΣ, ΜΗ ΑΠΟΒΑΙΝΗ ΔΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΟΥΚΕΤΙ ΤΟΥΤΟ ΤΗΝ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΦΥΣΙΝ ΕΧΕΙ, ΚΑΝ ΜΕΤΑΠΙΠΤΗ ΤΟ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ΧΡΟΝΟΝ ΔΕ ΤΙΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΙΝ ΕΝΑΡΜΟΤΤΗ, ΟΥΔΕΝ ΗΤΤΟΝ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟΝ ΗΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΟΙΣ ΜΗ ΦΩΝΑΙΣ ΚΕΝΑΙΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΡΑΤΤΟΥΣΙΝ ΑΛΛ’ ΕΙΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΒΛΕΠΟΥΣΙΝ.|
153 XXXVIII.         ΕΝΘΑ ΜΗ ΚΑΙΝΩΝ ΓΕΝΟΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΠΕΡΙΕΣΤΩΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΟΥΚΕΤΙ ΣΥΝΕΦΕΡΕ ΤΑ ΑΥΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΕΝΤΑΥΘΑ ΔΗ ΤΟΤΕ ΜΕΝ ΗΝ ΔΙΚΑΙΑ ΟΤΕ ΣΥΝΕΦΕΡΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΩΝ, ΥΣΤΕΡΟΝ Δ’ ΟΥΚ ΗΝ ΕΤΙ ΔΙΚΑΙΑ ΟΤΕ ΜΗ ΣΥΝΕΦΕΡΕΝ.|
154 XXXIX.              Ο ΤΟ ΜΗ ΘΑΡΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΩΝ ΕΞΩΘΕΝ ΑΡΙΣΤΑ ΣΥΣΤΗΣΑΜΕΝΟΣ, ΟΥΤΟΣ ΤΑ ΜΕΝ ΔΥΝΑΤΑ ΟΜΟΦΥΛΑ ΚΑΤΕΣΚΕΥΑΣΑΤΟ, ΤΑ ΔΕ ΜΗ ΔΥΝΑΤΑ ΟΥΚ ΑΛΛΟΦΥΛΑ ΓΕ, ΟΣΑ ΔΕ ΜΗΔΕ ΤΟΥΤΟ ΔΥΝΑΤΟΣ ΗΝ, ΑΝΕΠΙΜΕΙΚΤΟΣ ΕΓΕΝΕΤΟ ΚΑΙ ΕΞΗΡΕΙΣΑΤΟ ΟΣΑ ΤΟΥΤ’ ΕΛΥΣΙΤΕΛΕΙ ΠΡΑΤΤΕΙΝ.
XL.                             ΟΣΟΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΝ ΕΣΧΟΝ ΤΟΥ ΤΟ ΘΑΡΡΕΙΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΚ ΤΩΝ ΟΜΟΡΡΟΥΝΤΩΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΑΣΘΑΙ, ΟΥΤΟΙ ΚΑΙ ΕΒΙΩΣΑΝ ΜΕΤ’ ΑΛΛΗΛΩΝ ΗΔΙΣΤΑ ΤΟ ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΟΝ ΠΙΣΤΩΜΑ ΕΧΟΝΤΕΣ, ΚΑΙ ΠΛΗΡΕΣΤΑΤΗΝ ΟΙΚΕΙΟΤΗΤΑ ΑΠΟΛΑΒΟΝΤΕΣ ΟΥΚ ΩΔΥΡΑΝΤΟ ΩΣ ΠΡΟΣ ΕΛΕΟΝ ΤΗΝ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΗΣΑΝΤΟΣ ΠΡΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΝ.

Επιστροφή στα περιεχόμενα