|
`Ημερί πανθέλκτειρα, μεθυτρόφε μήτερ οπώρας,
ούλης ή σκολιόν πλέγμα φύεις έλικος,
Τηίου ηβήσειας 'Ανακρείοντος επ' άκρη
στήλη καί λεπτώ χώματι τούδε τάφου,
ως ο φιλάκρητός τε καί οινοβαρής φιλόκωμος
παννύχιος κρούων τήν φιλόπαιδα χέλυν
κην χθονί πεπτηώς κεφαλής εφύπερθε φέροιτο
αγλαόν ωραίων βότρυν απ' ακρεμόνων
καί μιν αεί τέγγοι νοτερή δρόσος, ής ο γεραιός
λαρότερον μαλακών έπνεεν εκ στομάτων.
[ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ]
Ούτος 'Ανακρείοντα, τόν άφθιτον είνεκα Μουσέων
υμνοπόλον, πάτρης τύμβος έδεκτο Τέω,
ός Χαρίτων πνείοντα μέλη, πνείοντα δ' 'Ερώτων
τόν γλυκύν ες παίδων ίμερον ηρμόσατο.
μούνον δ' ειν 'Αχέροντι βαρύνεται, ουχ ότι λείπων
ηέλιον Λήθης ενθάδ' έκυρσε δόμων,
αλλ' ότι τόν χαρίεντα μετ' ηιθέοισι Μεγιστέα
καί τόν Σμερδίεω Θρήκα λέλοιπε πόθον.
μολπής δ' ου λήγει μελιτερπέος, αλλ' έτ' εκείνον
βάρβιτον ουδέ θανών εύνασεν ειν 'Αίδη.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Ούτος ο τού Κείοιο Σιμωνίδου εστί σαωτήρ,
ός καί τεθνηώς ζώντ' απέδωκε χάριν.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Σάμα τόδε Σπίνθηρι πατήρ επέθηκε θανόντι.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Μυριάσιν ποτέ τήδε τριηκοσίαις εμάχοντο
εκ Πελοποννάσου χιλιάδες τέτορες.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
'~Ω ξείν', αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις, ότι τήδε
κείμεθα τοίς κείνων ρήμασι πειθόμενοι.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
'Ακμάς εστακυίαν επί ξυρού `Ελλάδα πάσαν
ταίς αυτών ψυχαίς κείμεθα ρυσάμενοι
[δουλοσύνης: Πέρσαις δέ περί φρεσί πήματα πάντα
ήψαμεν αργαλέης μνήματα ναυμαχίης.
οστέα δ' ήμιν έχει Σαλαμίς: πατρίς δέ Κόρινθος
αντ' ευεργεσίης μνήμ' επέθηκε τόδε].
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
''Ασβεστον κλέος οίδε φίλη περί πατρίδι θέντες
κυάνεον θανάτου αμφεβάλοντο νέφος:
ουδέ τεθνάσι θανόντες, επεί σφ' αρετή καθύπερθε
κυδαίνουσ' ανάγει δώματος εξ 'Αίδεω.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Ει τό καλώς θνήσκειν αρετής μέρος εστί μέγιστον,
ημίν εκ πάντων τούτ' απένειμε τύχη:
`Ελλάδι γάρ σπεύδοντες ελευθερίην περιθείναι
κείμεθ' αγηράτω χρώμενοι ευλογίη.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Χαίρετ', αριστήες πολέμου μέγα κύδος έχοντες,
κούροι 'Αθηναίων έξοχοι ιπποσύνα,
οί ποτε καλλιχόρου περί πατρίδος ωλέσαθ' ήβην
πλείστοις `Ελλάνων αντία μαρνάμενοι.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Κρής γενεάν Βρόταχος Γορτύνιος ενθάδε κείμαι
ου κατά τούτ' ελθών, αλλά κατ' εμπορίαν.
[ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ]
Οίδε παρ' Ευρυμέδοντά ποτ' αγλαόν ώλεσαν ήβην
μαρνάμενοι Μήδων τοξοφόρων προμάχοις
αιχμηταί, πεζοί τε καί ωκυπόρων επί νηών:
κάλλιστον δ' αρετής μνήμ' έλιπον φθίμενοι.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Τούσδε ποτ' εκ Σπάρτας ακροθίνια Φοίβω άγοντας
έν πέλαγος, μία νύξ, έν σκάφος εκτέρισεν.
[ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ ΤΟΥ ΚΗΙΟΥ]
'Εξ ού γ' Ευρώπην 'Ασίας δίχα πόντος ένειμε
καί πόλεμον λαών θούρος ''Αρης εφέπει,
ουδαμά πω κάλλιον επιχθονίων γένετ' ανδρών
έργον εν ηπείρω καί κατά πόντον άμα.
οίδε γάρ εν Κύπρω Μήδων πολλούς ολέσαντες
Φοινίκων εκατόν ναύς έλον εν πελάγει
ανδρών πληθούσας: μέγα δ' έστεν<εν 'Ασίς υπ' αυτών>
πληγείσ' αμφοτέραις χερσί κράτει πολέμου.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
'Ενθάδε Πυθώνακτα κασίγνητόν τε κέκευθε
γαί', ερατής ήβης πρίν τέλος άκρον ιδείν.
μνήμα δ' αποφθιμένοισι πατήρ Μεγάριστος έθηκεν
αθάνατον θνητοίς παισί χαριζόμενος.
[ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ]
Ευκλέας αία κέκευθε, Λεωνίδα, οί μετά σείο
τήδ' έθανον, Σπάρτης ευρυχόρου βασιλεύ,
πλείστων δή τόξων τε καί ωκυπόδων σθένος ίππων
Μηδείων τ' ανδρών δεξάμενοι πολέμω.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Τών αυτού τις έκαστος απολλυμένων ανιάται:
Νικόδικον δέ φίλοι καί πόλις ήδε ποθεί.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Θηρών μέν κάρτιστος εγώ, θνατών δ' όν εγώ νύν
φρουρώ τώδε τάφω λαΐνω εμβεβαώς.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ ΤΟΥ ΚΗΙΟΥ
Πολλά πιών καί πολλά φαγών καί πολλά κάκ' ειπών
ανθρώπους κείμαι Τιμοκρέων `Ρόδιος.
[ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ]
Βαιά φαγών καί βαιά πιών καί πολλά νοσήσας
οψέ μέν, αλλ' έθανον. έρρετε πάντες ομού.
ΑΔΗΛΟΝ [οι δέ ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ]
Οίδε τριηκόσιοι, Σπάρτα πατρί, τοίς συναρίθμοις
'Ιναχίδαις Θυρέαν αμφί μαχεσσάμενοι,
αυχένας ου στρέψαντες, όπα ποδός ίχνια πράτον
αρμόσαμεν, ταύτα καί λίπομεν βιοτάν.
άρσενι δ' 'Οθρυάδαο φόνω κεκαλυμμένον όπλον
καρύσσει: “Θυρέα, Ζεύ, Λακεδαιμονίων.”
αι δέ τις 'Αργείων έφυγεν μόρον, ής απ' 'Αδράστου:
Σπάρτα δ' ου τό θανείν, αλλά φυγείν θάνατος.
[ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ]
Ευθυμάχων ανδρών μνησώμεθα, τών όδε τύμβος,
οί θάνον εύμηλον ρυόμενοι Τεγέαν
αιχμηταί πρό πόληος, ίνα σφίσι μή καθέληται
`Ελλάς αποφθιμένου κρατός ελευθερίαν.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Τώνδέ ποτ' εν στέρνοισι τανυγλώχινας οιστούς
λούσεν φοινίσσα θούρος ''Αρης ψακάδι.
αντί δ' ακοντοδόκων ανδρών μνημεία θανόντων
άψυχ' εμψύχων άδε κέκευθε κόνις.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
'Ηερίη Γεράνεια, κακόν λέπας, ώφελεν ''Ιστρον
τήλε καί εκ Σκυθέων μακρόν οράν Τάναϊν
μηδέ πέλας ναίειν Σκειρωνικόν οίδμα θαλάσσης
άγκεα νειφομένης αμφί Μεθουριάδος.
νύν δ' ο μέν εν πόντω κρυερός νέκυς, οι δέ βαρείαν
ναυτιλίην κενεοί τήδε βοώσι τάφοι.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
''Ανθρωπ', ου Κροίσου λεύσσεις τάφον, αλλά γάρ ανδρός
χερνήτεω: μικρός τύμβος, εμοί δ' ικανός.
[ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ]
Παυσανίαν ιητρόν επώνυμον, 'Αγχίτεω υιόν,
τόνδ' 'Ασκληπιάδην πατρίς έθαψε Γέλα,
ός πλείστους κρυεραίσι μαραινομένους υπό νούσοις
φώτας απέστρεψεν Φερσεφόνης θαλάμων.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
Σήμα Θεόγνιδός ειμι Σινωπέος, ώ μ' επέθηκεν
Γλαύκος εταιρείης αντί πολυχρονίου.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
Σώμα μέν αλλοδαπή κεύθει κόνις, εν δέ σε πόντω,
Κλείσθενες, Ευξείνω μοίρ' έκιχεν θανάτου
πλαζόμενον: γλυκερού δέ μελίφρονος οίκαδε νόστου
ήμπλακες ουδ' ίκευ Χίον επ' αμφιρύτην.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
Σήμα καταφθιμένοιο Μεγακλέος εύτ' άν ίδωμαι,
οικτείρω σε, τάλαν Καλλία, οί' έπαθες.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
Τώνδε δι' ανθρώπων αρετάν ουχ ίκετο καπνός
αιθέρα δαιομένας ευρυχόρου Τεγέας,
οί βούλοντο πόλιν μέν ελευθερία τεθαλυίαν
παισί λιπείν, αυτοί δ' εν προμάχοισι θανείν.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
Φή ποτε Πρωτόμαχος, πατρός περί χείρας έχοντος,
ηνίκ' αφ' ιμερτήν έπνεεν ηλικίην:
“'~Ω Τιμηνορίδη, παιδός φίλου ούποτε λήση
ούτ' αρετήν ποθέων ούτε σαοφροσύνην.”
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Αιδώς καί Κλεόδημον επί προχοήσι Θεαίρου
αενάου στονόεντ' ήγαγεν εις θάνατον
Θρηικίω κύρσαντα λόχω: πατρός δέ κλεεννόν
Διφίλου αιχμητής υιός έθηκ' όνομα.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Αιαί, νούσε βαρεία, τί δή ψυχαίσι μεγαίρεις
ανθρώπων ερατή πάρ νεότητι μένειν;
ή καί Τίμαρχον γλυκερής αιώνος άμερσας
ηίθεον, πρίν ιδείν κουριδίην άλοχον.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
Οι μέν εμέ κτείναντες ομοίων αντιτύχοιεν,
Ζεύ Ξένι': οι δ' υπό γάν θέντες όναιντο βίου.
[ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ, οι δέ] ΣΙΜΙΟΥ
''Υστατα δή τάδ' έειπε φίλαν ποτί ματέρα Γοργώ
δακρυόεσσα δέρας χερσίν εφαπτομένα:
“Αύθι μένοις παρά πατρί, τέκοις δ' επί λώονι μοίρα
άλλαν σώ πολιώ γήραϊ καδεμόνα.”
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Τούσδ' από Τυρρηνών ακροθίνια Φοίβω άγοντας
έν πέλαγος, μία ναύς, είς τάφος εκτέρισεν.
<ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ>
Μνήμα τόδε κλεινοίο Μεγιστία, όν ποτε Μήδοι
Σπερχειόν ποταμόν κτείναν αμειψάμενοι,
μάντιος, ός τότε κήρας επερχομένας σάφα ειδώς
ουκ έτλη Σπάρτης ηγεμόνας προλιπείν.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Γράψε Πολύγνωτος Θάσιος γένος, 'Αγλαοφώντος
υιός, περθομένην 'Ιλίου ακρόπολιν.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
'Ιφίων τόδ' έγραψε Κορίνθιος: ουκ ένι μώμος
χερσίν, επεί δόξας έργα πολύ προφέρει.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
Κίμων έγραψε τήν θύραν τήν δεξιάν,
τήν δ' εξιόντων δεξιάν Διονύσιος.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Χαίρει τις, Θεόδωρος επεί θάνον: άλλος επ' αυτώ
χαιρήσει. θανάτω πάντες οφειλόμεθα.
[ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ]
Τίς εικόνα τάνδ' ανέθηκεν; -- “Δωριεύς ο Θούριος.” --
Ου `Ρόδιος γένος ήν; -- “Ναί, πρίν φυγείν γε πατρίδα,
δεινά γε χειρί πόλλ' έρξας έργα καί βίαια.”
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
'Αργείος Δάνδης σταδιοδρόμος ενθάδε κείται
νίκαις ιππόβοτον πατρίδ' επευκλεΐσας
'Ολυμπία δίς, εν δέ Πυθώνι τρία,
δύω δ' εν 'Ισθμώ, πεντεκαίδεκ' εν Νεμέα:
τάς δ' άλλας νίκας ουκ ευμαρές εστ' αριθμήσαι.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
''Ανθηκεν τόδ' άγαλμα Κορίνθιος όσπερ ενίκα
εν Δελφοίς ποτε Νικολάδας
καί Παναθηναίοις στεφάνους λάβε πέντ' επ' αέθλοις
εξής αμφιφορείς ελαίου:
'Ισθμώ δ' εν ζαθέα τρίς επισχερώ -- οίδεν ελόντα
ακτά Ποντομέδοντος άθλα --
καί Νεμέα τρίς ενίκησεν καί τετράκις άλλα
Πελλάνα, δύο δ' εν Λυκαίω
καί Τεγέα καί εν Αιγίνα, κρατερά τ' 'Επιδαύρω
καί Θήβα Μεγάρων τε δάμω,
εν δέ Φλειούντι σταδίω τά τε πέντε κρατήσας
ηύφρανεν μεγάλαν Κόρινθον.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Πατρίδα κυδαίνων ιερήν πόλιν '~Ωπις 'Αθήνης,
τέκνον μελαίνης γής, χαρίεντας αυλούς
τούσδε σύν `Ηφαίστω τελέσας ανέθηκ' 'Αφροδίτη
καλού δαμασθείς ιμέρω Βρύσωνος.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Μνήσομαι, ου γάρ έοικεν ανώνυμον ενθάδ' 'Αρχεναύτεω
κείσθαι θανούσαν αγλαάν άκοιτιν
Ξανθίππην, Περιάνδρου απέκγονον, ός ποθ' υψιπύργου
σήμαινε λαοίς τέρμ' έχων Κορίνθου.
[ΒΑΚΧΥΛΙΔΟΥ ή ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ]
Πολλάκι δή φυλής 'Ακαμαντίδος εν χοροίσιν '~Ωραι
ανωλόλυξαν κισσοφόροις επί διθυράμβοις
αι Διονυσιάδες, μίτραισι δέ καί ρόδων αώτοις
σοφών αοιδών εσκίασαν λιπαράν έθειραν,
οί τόνδε τρίποδά σφισι μάρτυρα Βακχίων αέθλων
έθηκαν: εύ τούσδ' 'Αντιγένης εδίδασκεν άνδρας,
εύ δ' ετιθηνείτο γλυκεράν όπα Δωρίοις 'Αρίστων
'Αγρείος ηδύ πνεύμα χέων καθαροίς εν αυλοίς,
τών εχορήγησεν κύκλον μελίγηρυν `Ιππόνικος,
Στρούθωνος υιός, άρμασιν εν Χαρίτων φορηθείς,
αί οι επ' ανθρώπους όνομα κλυτόν αγλαάν τε νίκαν
θεού θ' έκατι θήκαν ιοστεφάνων τε Μοισάν.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Μούσά μοι 'Αλκμήνης καλλισφύρου υιόν άειδε.
υιόν 'Αλκμήνης άειδε Μούσά μοι καλλισφύρου.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Γνώθι Θεόγνητον προσιδών τόν 'Ολυμπιονίκαν
παίδα, παλαισμοσύνης δεξιόν ηνίοχον,
κάλλιστον μέν ιδείν, αθλείν δ' ου χείρονα μορφής,
ός πατέρων αγαθών εστεφάνωσε πόλιν.
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
''Ισθμια καί Πυθοί Διοφών ο Φίλωνος ενίκα
άλμα, ποδωκείην, δίσκον, άκοντα, πάλην.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Είπον, τίς, τίνος εσσί, τίνος πατρίδος, τί δ' ενίκης; --
”Κασμύλος, Ευαγόρου, Πύθια πύξ, `Ρόδιος.”
ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
Μίλωνος τόδ' άγαλμα καλού καλόν, ός ποτε Πίση
επτάκι νικήσας ες γόνατ' ουκ έπεσεν.
ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ
Δίρφυος εδμήθημεν υπό πτυχί: σήμα δ' εφ' ημίν
εγγύθεν Ευρίπου δημοσία κέχυται,
[ουκ αδίκως: ερατήν γάρ απωλέσαμεν νεότητα
τρηχείαν πολέμου δεξάμενοι νεφέλην.]
[ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ]
Τίς άδε; -- “Βάκχα.” -- Τίς δέ νιν ξέσε; -- “Σκόπας.” --
Τίς δ' εξέμηνε, Βάκχος ή Σκόπας; -- “Σκόπας.”
[ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ]
Τόν εν `Ρόδω κολοσσόν οκτάκις δέκα
Χάρης εποίει πήχεων ο Λίνδιος.
[ΣΙΜΩΝΙΔΟΥ]
Πραξιτέλης, όν έπασχε, διηκρίβωσεν ''Ερωτα
εξ ιδίης έλκων αρχέτυπον κραδίης,
Φρύνη μισθόν εμείο διδούς εμέ. φίλτρα δέ τίκτω
ουκέτι τοξεύων, αλλ' ατενιζόμενος. |
