|
|
|
ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ fragmenta |
| DIOG. I 119 [S. I 44, 7] <Ζάς μέν καί Χρόνος ήσαν αεί καί Χθονίη: Χθονίηι δέ όνομα εγένετο Γή, επειδή αυτήι Ζάς γήν γέρας διδοί>. Vgl. HEROD. π. μον. λέξ. p. 6, 15 καί γάρ Δίς καί Ζήν καί Δήν καί Ζάς παρά Φερεκύδηι κατά κίνησιν ιδίαν. ACHILL. Isag. 3 (31, 28 Maass) Θαλής δέ ο Μιλήσιος καί Φ. ο Σύριος αρχήν τών όλων τό ύδωρ υφίστανται, ό δή καί <Χάος> καλεί ο Φ., ως εικός τούτο εκλεξάμενος παρά τού `Ησιόδου ούτω λέγοντος [Th. 116] ‘ήτοι μέν πρώτιστα Χάος γένετο’. GRENFELL — HUNT GREEK PAPYR. Ser. II n. 11 p. 23 <αυτώι ... φάρος>. CLEM. Str. VI 9 (II 428, 19 St.) αύθίς τε `Ομήρου επί τής ηφαιστοτεύκτου ασπίδος ειπόντος: ‘εν μέν γαίαν έτευξ', εν δ' ουρανόν, εν δέ θάλασσαν: εν δ' ετίθει ποταμοίο μέγα σθένος 'Ωκεανοίο’ [Σ 483. 607] Φ. ο Σύριος λέγει: <‘Ζάς ... δώματα’>. VI 53 (II 459, 4) aus Isidoros ... ίνα μάθωσι τί εστιν η <υπόπτερος δρύς> καί τό επ' αυτήι πεποικιλμένον <φάρος>, πάντα όσα Φ. αλλη- γορήσας εθεολόγησεν λαβών από τής τού Χάμ προφητείας τήν υπόθεσιν. col. 1 <αυ>τώι ποιούσιν τά οικία πολλά τε καί μεγάλα. επεί δέ ταύτα εξετέλεσαν πάντα καί χρήματα καί θερά- ποντας καί θεραπαίνας καί τάλλα όσα δεί πάντα, επεί δή πάντα ετοίμα γίγνεται, τόν γάμον ποιεύσιν. καπειδή τρίτη ημέρη γίγνεται τώι γάμωι, τότε Ζάς ποιεί φάρος μέγα τε καί καλόν καί εν αυτώι ποικίλλει Γήν καί 'Ωγη- νόν καί τά 'Ωγηνού δώματα> ... col. 2 <βουλόμενος> γάρ σέο τούς γάμους είναι τούτωι σε τιμώ. σύ δέ μοι χαίρέ τε καί σύνισθι. ταύτά φασιν ανακαλυπτήρια πρώτον γενέσθαι: εκ τούτου δέ ο νόμος εγένετο καί θεοίσι καί ανθρώποισιν. η δέ μι<ν αμείβε>ται δεξαμ<ένη ευ τό φά>ρος> ... PROCL. in Tim.32c II 54, 28 Diehl ο Φ. έλεγεν εις <''Ερωτα> μεταβεβλήσθαι τόν Δία μέλλοντα δημιουργείν, ότι δή τόν κόσμον εκ τών εναντίων συνιστάς εις ομολογίαν καί φιλίαν ήγαγε καί ταυ- τότητα πάσιν ενέσπειρε καί ένωσιν τήν δι' όλων διήκουσαν. ORIG. c. Cels. VI 42 [II 111, 13 K.] Φερεκύδην δέ πολλώι αρχαιότερον γενόμενον `Ηρακλείτου μυθοποιείν στρατείαν στρατείαι παραταττομένην καί τής μέν ηγεμόνα <Κρόνον> <απο>διδό- ναι, τής ετέρας δ' <'Οφιονέα>, προκλήσεις τε καί αμίλλας αυτών ιστορείν, συνθήκας τε αυτοίς γίγνεσθαι, ίν' οπότεροι αυτών εις τόν <'Ωγηνόν> εμπέσωσι, τούτους μέν είναι νενικημένους, τούς δ' εξώσαντας καί νικήσαντας τούτους έχειν τόν ουρανόν. τούτου δέ τού βουλήματός φησιν έχεσθαι καί τά περί τούς Τιτάνας καί Γίγαντας μυστήρια θεο- μαχείν απαγγελλομένους, καί τά παρ' Αιγυπτίοις περί Τυφώνος καί ''Ωρου καί 'Οσίριδος. PHILO BYBL. [Eus. P. E I 10, 50] παρά Φοινίκων δέ καί Φ. λαβών τάς αφορμάς εθεολόγησε περί τού παρ' αυτώι λεγομένου <'Οφιονέως> θεού καί τών 'Οφιονιδών. TERT. de coron. 7 Saturnum Ph. ante omnes refert coronatum, Iovem Diodorus [VI 4] post devictos Titanas. ORIG. c. Cels. VI 42 [II 112, 20 K.] καί διηγούμενός γε τά `Ομηρικά έπη [A 590 O 18] φησί λόγους είναι τού θεού πρός τήν ύλην τούς λόγους τού Διός πρός τήν ''Ηραν, τούς δέ πρός τήν ύλην λόγους αινίττεσθαι, ως άρα εξ αρχής αυτήν πλημμελώς έχουσαν διαλαβών αναλογίαις τισί συνέδησε καί εκόσμησεν ο θεός, καί ότι τούς περί αυτήν δαίμονας, όσοι υβρισταί, τούτους απορριπτεί κολά- ζων αυτούς τήι δεύρο οδώι. ταύτα δέ τά `Ομήρου έπη ούτω νοη- θέντα τόν Φερεκύδην φησίν ειρηκέναι τό <‘κείνης δέ τής μοίρας ένερθέν εστιν η ταρταρίη μοίρα: φυλάσσουσι δ' αυτήν θυγατέρες Βορέου ''Αρπυιαί τε καί Θύελλα: ένθα Ζεύς εκ- βάλλει θεών όταν τις εξυβρίσηι’>. τών τοιούτων δέ φησιν έχε- σθαι νοημάτων καί τόν [περί] τής 'Αθηνάς πέπλον εν τήι πομπήι τών Παναθηναίων υπό πάντων θεωρούμενον. δηλούται γάρ, φησίν, απ' αυτού, ότι αμήτωρ τις καί άχραντος δαίμων επικρατεί θρασυνο- μένων τών γηγενών. PORPH. de antr. Nymph. 31 τού Συρίου Φερεκύδου <μυχούς> καί <βόθρους> καί <άντρα> καί <θύρας> καί <πύλας> λέγοντος καί διά τούτων αινιττομένου τάς τών ψυχών γενέσεις καί απογενέσεις ... PROCL. in Tim. 29A; I 333, 28 D. τών παλαιών <άντρον> καλούντων τόν κόσμον καί φρουράν [44 B 15] καί σπήλαιον ... PSEUDOGAL. [d. i. PORPHYR.] ad Gaurum ed. Kalbfl. [Abh. Berl. Ak. 1895] S. 34, 26 κανταύθα πολύς ο Νουμήνιος καί οι τάς Πυθαγόρου υπονοίας εξηγούμενοι, καί τόν παρά μέν τώι Πλάτωνι [rep. X 621 A] ποταμόν 'Αμέλητα, παρά δέ τώι `Ησιόδωι καί τοίς 'Ορφικοίς τήν Στύγα, παρά δέ τώι Φερεκύδηι τήν εκροήν επί τού σπέρματος εκδεχόμενοι. SCHOL. APOLL. Rhod. I 645 Φ. δέ φησιν ότι δώρον είχε παρά τού `Ερμού ο <Αιθαλίδης> τό τήν ψυχήν αυτού ποτέ μέν εν ''Αιδου ποτέ δέ εν τοίς υπέρ τήν γήν τόποις είναι. HEROD. π. μον. λέξ. p. 7, 4 ει δέ τις λέγει ‘καί η `Ρέα `Ρή κέκληται υπό τού Συρίου’, ίστω ότι αυτού ίδιος η χρήσις. APOLL. de pron. p. 65, 15 Schn. καί Φ. εν τήι Θεο- λογίαι καί έτι Δημόκριτος [68 B 13] ... συνεχέστερον χρώνται τήι <εμεύ> καί έτι τήι <εμέο>. p. 93. 1 έστιν πιστώσασθαι καί τό αδιαίρετον τής ευθείας [na+ml. ημείς, υμείς, σφείς] παρ' ''Ιωσιν εκ τών περί Δημό- κριτον [68 B 29a]. Φερεκύδην, `Εκαταίον [FGrHist. 1 F 360 I 45]. DIOG. I 119 [A 1] έλεγέ τε ότι οι θεοί τήν τράπεζαν <θυωρόν> καλούσιν. PHILOD. de piet. 47a 14 p. 19 G. [vgl. 3 B 5] οι δέ Δία καί ''Ηραν πατέρα καί μητέρα θεών νομίζουσιν, Πίν<δαρος> δ' <εκ> Κυβέ<λης μ>ητρός εν τώι ύμν>ωι <εις> Κυβέ<λαν> ματέρα [fr. 80 Schr.2], Φερε<κύδης> δ' ο <Σύ>ριος ... PLUTARCH. de fac i. orb. lun. 24 p. 938 B ει μή νή Δία φήσομεν, ώσπερ η 'Αθηνά τώι 'Αχιλλεί νέκταρός τι καί αμβροσίας ενέσταξε μή προσιεμένωι τροφήν, ούτω τήν σελήνην, 'Αθηνάν λεγομένην καί ούσαν, τρέφειν τούς άνδρας αμβροσίαν ανιείσαν αυτοίς εφημέριον, ως Φερεκύδης ο παλαιός οίεται σιτείσθαι τούς θεούς. LAUR. LYD. II 7 <τόλμαν> δέ καί οι περί Φερεκύδην εκάλεσαν τήν δυάδα καί <ορμήν> καί <δόξαν> καλούσιν, ότι τό αληθές καί ψευδές εν δόξηι εστί. |
| Επιστροφή στα περιεχόμενα |
